Wereldreis: afscheid nemen

Gisteren was mijn laatste werkdag. Vanochtend hebben we onze twee katten naar het pension gebracht. Morgenmiddag vertrekken we naar Schiphol. Vrijdagochtend vroeg vliegen we naar Peking, het startpunt van onze wereldreis. Het is allemaal nog heel onwerkelijk. We weten dat het nu echt bijna zover is, maar beseffen het nog niet helemaal.

De afgelopen weken hebben we vooral veel afscheid genomen: van familie, vrienden, collega’s en natuurlijk van de zumba. Het heeft ons veel mooie momenten en herinneringen opgeleverd die we meenemen op reis. We zijn erg verrast door alle lieve woorden, verrassingen, berichtjes en kadootjes. Vaak ook uit onverwachte hoek. Mensen gunnen ons onze reis, ze zijn blij voor ons. Het is een fijn idee om over een half jaar terug te komen en te weten dat die lieve mensen er nog steeds zullen zijn.

De laatste twee weken voelden voor ons als één grote afscheidstournee. Ik geloof dat ik in de afgelopen weken vaker buiten de deur heb gegeten dan in het hele half jaar daarvoor. Natuurlijk wilden we iedereen nog even zien en dag zeggen. Zo reisden we van een barbecue in Boornbergum naar een Mediterraans wereldrestaurant in Wolvega en was het heerlijk genieten van een grote plank met diverse vis- en vleesgerechten aan het water in Wanneperveen. Ook bij onze ouders waren we uitgenodigd voor een heerlijke maaltijd en een potje klaverjassen en skibbo.

Afgelopen vrijdag moest ik er dan echt aan geloven: de laatste zumbales voor ons vertrek. Het werd een hele bijzondere les met al mijn favoriete zumbanummers. En hoe blij ben ik met de usb-stick met 2,5 uur zumbamuziek. Die gaan we zeker veel draaien tijdens onze reis. En mocht op een gegeven moment het geld op zijn, dan kan ik op een camping in Australië altijd nog proberen een zakcentje bij te verdienen met een lesje zumba. Na een kopje koffie met een tompouce met daarop onze route was het dan echt tijd om afscheid te nemen. Ik ga de zumba en mijn enthousiaste zumbagenoten zeker missen tijdens onze reis.

Afgelopen zondag was het moment om afscheid te nemen van onze familie. In een knusse boerderij in Noordwolde temidden van prachtige groene tuinen en kleurrijke parasolletjes vierden we ons uitzwaaifeestje. Terwijl buiten de regen naar beneden stroomde, werden we binnen verwend met een heerlijke wereldthee. Speciaal voor ons had de kok gezocht naar recepten van hapjes uit de landen die we gaan bezoeken. Het was allemaal even heerlijk: zure wortelsoep uit Guatemala, ananas tatin uit Hawaii, Australische sandwiches, Chinese loempia’s en Mexicaanse bonenbuidels.

De onverwachte dingen zijn vaak de meest bijzondere. Hoe verrast waren we dan ook met de kado’s die we kregen. Het prachtige boekje met op elke pagina een foto en een mooie tekst van alle familieleden gaat mee in de backpack. De mooiste foto die we maken van onze wereldreis ligt bij thuiskomst afgedrukt op aluminium voor ons klaar. Als dat niet fijn thuis komen wordt. Als klap op de vuurpijl kunnen we straks een wens van onze bucketlist afstrepen: we mogen trouwen in Las Vegas. Eigenlijk hadden we deze wens onlangs doorgestreept toen we lazen wat trouwen in Las Vegas kost. Voor minder dan 200 euro komt Elvis blijkbaar niet opdagen. Het lijkt erop dat we het nu toch echt gaan doen. Heel bijzonder was ook dat mijn zwager Bert me bij dit prachtige kado een zelfde boeket overhandigde als het bruidsboeket dat hij 12,5 jaar geleden voor onze trouwdag voor mij maakte.

Op mijn laatste werkdag gisteren, heb ik ook afscheid genomen van mijn collega’s. Ik kan me bijna niet voorstellen dat ik ze een half jaar niet zal zien. Hoe anders zal alles zijn als ik terug kom? Of juist niet? Ook voor mijn collega’s had ik tompoucen laten maken met daarop onze route. Heel onverwacht verrasten ook zij mij met mooie en lieve kadootjes. Vanavond, de avond voor ons vertrek, sluiten we onze afscheidstournee af met een barbecue bij mijn zusje en zwager.

In onze backpack zitten veel van de lieve, kleine kadootjes van familie, vrienden en collega’s: een olifantje uit Sri Lanka, een engeltje, een wijze uil uit India, een gelukspoppetje uit Brazilië, een boeddha uit Thailand. Allemaal moeten ze ons beschermen op reis. Ze staan voor geluk, vrijheid, avontuur en wijsheid. Het gelukspoppetje uit Brazilië moet ons ook helpen te besparen. Ongetwijfeld komen we dan ook met meer geld terug dan dat we weggaan. Misschien ook niet. Waar we zeker mee terug zullen komen, zijn mooie herinneringen aan het grootste en meest bijzondere avontuur van ons leven. En met heel veel zin om al die lieve vrienden, familie en collega’s weer te zien!

We vinden het geweldig dat zoveel van jullie ons gaan volgen tijdens onze reis. We proberen wekelijks een post te plaatsen met onze belevenissen en foto’s van de afgelopen week. De eerste twee weken laten onze berichtjes door de censuur in China misschien iets langer op zich wachten. Hebben jullie leuke nieuwtjes uit Nederland, dan horen we die uiteraard ook graag. Tot over een half jaar!