Wereldreis week 13: Nieuw Zeeland (5)

We hebben de witte bergtoppen van het Zuidereiland achter ons gelaten. De bergen hebben plaats gemaakt voor vulkanen, geisers en hot pools. Het Noordereiland verrast ons enorm. De afgelopen week hebben we een aantal hoogtepunten van onze reis door Nieuw Zeeland beleefd. Zo bezochten we het indrukwekkende vulkaanlandschap van het Tongariro Nationaal Park en genoten we van de vele kleuren van de zwavelpoelen rondom Rotorua. De hele week scheen de zon en was de lucht felblauw. In de warmwaterbaden kwamen we heerlijk bij van al onze activiteiten. Het was een fantastische week!

Zondag: Wellington

Wellington is de hoofdstad van Nieuw Zeeland. We hebben, vanwege de aardbeving, nog even getwijfeld of we Wellington zouden overslaan. Gelukkig hebben we dat niet gedaan. Wellington is leuk! Misschien komt het doordat we hier op zondag zijn, maar Wellington bruist van de gezelligheid. Muzikanten vullen de straten. In de haven drinken mensen op de uitnodigende terrasjes een drankje. Ook vanaf het water zelf genieten veel mensen in kano’s of lange roeiboten van de warme zonnestralen. Zelfs de gebouwen stralen, met hun vrolijke kleuren, warmte en gezelligheid uit.

Voor we er erg in hebben, belanden we op een markt met tientallen eettentjes. Het is er een drukte van belang. Spanjaarden verkopen er hun paella, Indonesiërs hun rendang en Mexicanen hun tortilla’s. We vinden er zelfs een Nederlandse poffertjeskraam. Overal steken mensen hun tien dollarbiljetten (€6,65) naar voren in ruil voor een lekkere lunch. We zijn dol op zulk soort markten. We lopen eerst de hele markt over voordat we zelf een keuze maken. Uiteindelijk kies ik voor de Indiase Butter Chicken wrap en Dirk voor de Indonesische Rendang. Zo lekker hebben we in tijden niet geluncht. In Cubastreet drinken we nog een kop koffie. Sfeervolle salsamuziek vult de straten.

We brengen een bezoek aan het Te Papa museum. Dit museum vertelt in 6 verdiepingen de geschiedenis van Nieuw Zeeland. De entree is gratis. We beginnen bij het thema dat de afgelopen dagen zo actueel is: aardbevingen. We lezen, zien en ervaren hoe Nieuw Zeeland leeft met aardbevingen. In het zogenaamde “earthquake-house” maken we zelf mee hoe het voelt om een aardbeving mee te maken. We hebben een reling om ons aan vast te houden. We kunnen ons goed voorstellen dat de mensen die afgelopen week de aardbeving met een 7,8 op de Schaal van Richter hebben meegemaakt, niet konden blijven staan. Ook hier in Wellington is de schade voor ons als buitenstaanders moeilijk zichtbaar. Wel horen we de verhalen over hoe erg het was en hoe bang de mensen waren. We maken nog een korte reis door de geschiedenis van Nieuw Zeeland en houden het dan voor gezien.

De blinkend rode cablecar brengt ons in 5 minuten tot ruim honderd meter boven het centrum. Daar hebben we onze auto geparkeerd. We genieten nog even van het uitzicht over Wellinton en rijden dan in 1,5 uur naar Levin, een plaatsje aan de westkust, waar we vannacht overnachten.

Maandag: de vulkanen van Tongariro Nationaal Park

Van Levin rijden we richting Tongariro Nationaal Park. We kijken erg uit naar de komende dagen. Het Tongariro Nationaal Park bestaat uit drie vulkanen. Een van die vulkanen is de inmiddels beroemde vulkaan Mount Ngauruhoe, die in de al net zo beroemde film “Lord of the Rings” fungeerde als “Mount Doom”. Het Noordereiland is een stuk drukker dan het Zuidereiland. Er wonen meer mensen en we komen onderweg dan ook veel meer auto’s tegen. Op het Zuidereiland kon het soms wel een uur duren voordat we een dorpje passeerden. Op het Noordereiland rijden we elke 15 minuten wel langs of door een dorp.

De bergen hebben plaats gemaakt voor heuvels. Het is even wennen. We krijgen bijna een beetje heimwee naar het Zuidereiland. Die heimwee is onmiddellijk verdwenen wanneer we het Tongariro Nationaal Park binnen rijden en we Mount Ruapehu in het oog krijgen. De vulkaan wordt zeker voor de helft met een witte laag sneeuw bedekt. Een fantastisch gezicht. Niet veel later doemt ook de conische vulkaan “Mount Doom” op. We blijven “oh’s” en “ah’s” uitkraaien. In ons enthousiasme kunnen we niet wachten totdat we onze camper hebben geparkeerd en op pad kunnen. We overnachten midden in het nationaal park. Een betere uitvalsbasis voor wandelingen door dit indrukwekkende vulkanische landschap is er niet.

Zodra we hebben ingecheckt op de camping beginnen we aan onze eerste wandeling in deze sprookjesachtige omgeving. Het is inmiddels 4 uur. We kiezen voor de “Ridge Walking Track”, een korte wandeling van een klein uur bergop naar een hoog gelegen uitzichtpunt met een fantastisch zicht op “Mount Doom” en het vulkanisch landschap. Op het hoogste punt blijven we een tijdje zitten om alles goed in ons op te nemen. We hebben deze reis al zoveel mooie plekken gezien. De lijst wordt met de dag langer. Dit is er weer één om nooit te vergeten.

Dinsdag: de asvelden van “Mordor”

We beginnen de dag op grote hoogte. Een stoeltjeslift brengt ons omhoog langs de flanken van Mount Ruapehu. Heel even zweven we boven het onbeschrijflijk mooie Tongariro National Park met zijn bizarre maanlandschap, besneeuwde vulkanen, emeraldgroene meren en opgedroogde lavastromen. Met een hoogte van 2979 meter is Mount Ruapehu de hoogste berg op het Noordereiland. De 300.000 jaar oude vulkaan is nog altijd actief. Sinds 1861 is hij 12 keer uitgebarsten. In 1996 slingerde de vulkaan nog rotsblokken zo groot als auto’s de lucht in. Ook de afgelopen tijd rommelt het bij de vulkaan. Vandaag liggen zijn besneeuwde toppen er rustig bij in de zon. We gaan er voor het gemak vanuit dat dat voor de rest van de dag zo blijft. Op de top, 2020 meter boven zeeniveau, drinken we een kop koffie op het terras. Het is warm, zelfs op deze hoogte. De jassen en vestjes kunnen uit. Voor het eerst deze reis staan we met onze voeten in de sneeuw. Het weer is helder, het uitzicht over het spectaculaire vulkaanlandschap adembenemend mooi.

Weer beneden maken we een korte wandeling naar Mead’s Wall, een van de filmlocaties van The Lord of the Rings. We lopen over het pad waar Frodo en Sam Gollum voor het eerst ontmoet hebben. We bevinden ons in de lava en asvelden van “Mordor”. Voor ons steekt Mount Doom groots af tegen de horizon. Wanneer we goed ons best doen horen we het getrappel van paardenhoeven en het geklingel van zwaarden. Het is hier zo mooi dat we hier de hele middag wel zouden kunnen doorbrengen. Dat doen we niet, want we willen deze middag nog een wandeling maken.

De wandeling die we hebben uitgekozen, de Taranaki Falls Walk, leidt ons bergop door een prachtige vallei met continue zicht op Mount Doom en Mount Ruapehu. We lopen langs beekjes, over bruggen, door bossen en langs watervallen. De wandeling doet zeker niet onder voor de wandeling die we bij Mount Cook maakten. Halverwege passeren we de Taranaki Falls, die zich over de rand van gestolde lava 20 meter in de diepte stort.

We zijn nu bijna 3 maanden onderweg. We hebben de Chinese muur beklommen, vlogen boven het Great Barrier Reef in Australië en zwommen met manta’s in Fiji. We hebben al zoveel mooie dingen gezien en gedaan. Elke dag is bijzonder. Toch heeft het vulkaanlandschap van het Tongariro Nationaal Park ons hart de afgelopen dagen gestolen. We hadden wel uren op een rots kunnen zitten te staren naar het magische landschap. Veel beter wordt het niet. Deze plek blijft ons voor altijd bij.

Woensdag: de maankraters van Taupo

Van het indrukwekkende vulkaanlandschap van Tongariro rijden we naar de geothermische hitte van het vulkanisch gebied in de Taupo-Rotorua regio. Op naar de warmwaterbronnen, spuitende geisers, kokende modderpoelen en dampende rotsformaties. Een must-see op onze route zijn de Huka Falls. Het zijn de meest gefotografeerde watervallen van Nieuw Zeeland. Het water van de cascadewaterval is ijsblauw van kleur. De luchtbellen die door de enorme snelheid waarmee het water wordt voortgestuwd vrijkomen, geven het deze bijzondere kleur. Met een duizelingwekkende snelheid en oorverdovend lawaai zoekt het water een weg door de smalle rivier. 282.000 liter water per seconde. Wanneer we vanaf de brug naar het water onder ons kijken, duizelt het ons al snel voor de ogen. We hebben al heel wat watervallen gezien, maar deze is wel weer heel bijzonder.

The Craters of the Moon is nog zo’n bijzonder fenomeen. Het is onze eerste ontmoeting met het geothermische landschap op het Noordereiland van Nieuw Zeeland. Het is een wonderlijke, mystieke plek waar de stoom van alle kanten uit de grond komt. Een houten wandelpad leidt ons in 45 minuten langs pruttelende modderkraters. Nog steeds ontstaan door de ondergrondse bewegingen nieuwe kraters waardoor het wandelpad regelmatig verlegd moet worden.

We verblijven vannacht op een camping midden in het geothermisch gebied. De camping ligt in Waikite Valley, een vallei tussen Taupo en Rotorua. Van verre zien we de stoomwolken boven de vallei opstijgen. Dirk wil stoppen om de stomende aarde van dichtbij te bekijken. Wanneer ik hem vertel dat dat niet nodig is, omdat die stomende rotsformaties de thermale baden van onze camping zijn, is hij blij verrast. De baden zitten ook nog eens bij de prijs van de overnachting in. Ze liggen in een prachtige, mystieke omgeving. Er zijn verschillende baden met een temperatuur tussen de 35 en 42 graden. We proberen ze allemaal uit. Vanuit de baden hebben we zicht op de sidderende aarde. Overal om ons heen komen stomende rookpluimen uit de grond omhoog. Rozig, zijdezacht van de zwavel en dorstig van de hitte komen we de baden weer uit. We blijven hier 2 nachten. Morgen gaan we zeker nog een keer.

Donderdag: zwavel, geisers en modderpoelen

Op nog geen tien minuten rijden van onze camping ligt Wai-O-Tapu Thermal Wonderland. Het klinkt als een sprookjesachtig pretpark en eigenlijk is dat ook zo. Al zul je hier geen achtbanen vinden. Wai-O-Tapu is het meest kleurrijke en gevarieerde geothermische gebied op het Noordereiland van Nieuw Zeeland. Het gebied ligt vol met ingezakte kraters, koude en kokende modderpoelen, zwavelgrotten en sintelterrassen. We vallen tijdens onze wandeling door het park van de ene verbazing in de andere. Via diverse platformen lopen we langs natuurverschijnselen in de meest bizarre kleuren. Overal hangt de voor dit gebied zo typische zwavelgeur. We kijken onze ogen uit bij het Artist’s Palette, een kleurig schilderspalet in een enorm geel plateau van hete en koude poelen.

De Champagn Pool is de sterattractie van het park. De poel is zo’n 700 jaar geleden gevormd door een hydrothermale eruptie. De rand van de poel is okerkleurig. Het water borrelt als champagne naar de oppervlakte waar de temperatuur 74 graden is.

Vol ongeloof staan we te kijken bij het fluorescerend groengele water van “Devil’s bath”. Het zwavelhoudende water steekt fel af tegen de omgeving. Afhankelijk van de hoeveelheid licht en bewolking verandert de kleur van de poel met regelmaat van groen naar geel en andersom. Het is een onwerkelijk landschap waarin we zijn beland. De natuur hier in Nieuw Zeeland is zo bijzonder.

De Lady Knox geiser ligt net iets buiten het park. We rijden er in 5 minuten naartoe. De geiser heeft de vorm van een vulkaan. Uit de krater spuit door de opgebouwde druk regelmatig kokend heet water omhoog. Ook de modderpoelen liggen net buiten het park. Van verre horen we al het geborrel van de kokende modder. Een enorm grijs bad vol leemgrijze modder strekt zich voor ons uit. Op het oppervlak van het bad zien we de kringen van de modderbellen die zich continue vormen. Af en toe spat er een modderbel uiteen.

Verrast worden we door ons bezoek aan de “Rainbow Mountains”. Een korte wandeling bergop brengt ons bij een intens blauw kratermeer. De al even kleurrijke “Rainbow Mountains” kijken van grote hoogte zorgzaam op het indrukwekkende meer neer. De diverse grondsoorten geven de berg deze bijzondere variatie aan kleuren.

De avond brengen we door in de hot pools. We zien de zon langzaam onder gaan. Het is de perfecte afsluiting van een perfecte dag.

Vrijdag: sushi eten in Rotorua

Rotorua ligt op een klein half uur rijden van Waikite Valley. We laten de fijne camping met relaxte hot pools achter ons en kiezen een camping op loopafstand van het centrum van Rotorua. Voor vandaag is behoorlijk wat regen voorspeld. Een paar uur slenteren langs winkels, lekker lunchen bij een van de vele restaurants en een kop koffie bij een gezellige koffiebar lijken daarom een goede invulling van de dag. Nieuw Zeeland heeft, naast Indiase en Thaise restaurants, ontzettend veel sushibars. Daar hebben we wel zin in. De sushi ligt in een lange vitrine uitgestald en is per stuk geprijsd. Met een tang en houten sushibord lopen we langs de vitrine en kiezen de sushi uit die we lekker vinden. Voor 5 euro per persoon hebben we een heerlijke maaltijd.

Sinds een paar weken heeft Dirk zijn iphone-camera het begeven. Wanneer we langs een repairshop lopen, vragen we naar de mogelijkheden om de camera te repareren. Dirk verwacht dat de onderdelen besteld zullen moeten worden en dat dit een paar dagen zal duren. Het valt reuze mee: voor 90 euro kan de camera in een half uur tijd vervangen worden. Hadden we dat nou maar eerder gedaan. Een half uur later loopt Dirk dolblij naar buiten. Hij kan weer foto’s maken.

Zaterdag: beklimming van Mount Maunganui

Onze laatste dagen in Nieuw Zeeland nemen we nog een stukje van de oostkust van het Noordereiland mee. Op een paar kilometer van Tauranga ligt Mount Maunganui, een inactieve vulkaan die hoog boven de omgeving uitsteekt. We willen deze vulkaan graag beklimmen. Tauranga bevindt zich op een zanderig schiereiland met een haven aan een kant en een surfstrand aan de andere kant. Zodra we het plaatsje binnen rijden, zien we de vulkanische kegel van Mount Maunganui opdoemen. We zijn gelijk in de vakantiestemming. Mount Maunganui doet qua sfeer niet onder voor het toeristische Zandvoort aan Zee. Overal zien we barretjes, restaurants en souvenirwinkels. Mensen zwemmen in zee, anderen liggen gewoon lekker op het strand. Mount Maunganui is een verrassend leuke bestemming. We besluiten er spontaan te overnachten. We vinden een camping pal aan het strand tegen de bergrug van Mount Maunganui.

Achter de camping begint het wandelpad naar de top van de vulkaan. Het is een populaire route en niet alleen onder toeristen. De lokale bevolking gebruikt de 232 meter hoge berg om fit te blijven. In versneld tempo lopen ze de berg op, die ze vervolgens dan weer afrennen. Alsof het niks is. Via tientallen treden en een redelijk steil pad, bereiken we in 45 minuten de top. We hebben een prachtig uitzicht over de haven, de stranden en de stad. In nog geen 20 minuten lopen we de berg af. We drinken een koffie in het gezellige centrum.

Na het avondeten gaan we er nog even op uit. We maken een korte wandeling van 3,5 km om de voet van de vulkaan. Aan onze rechterhand ruist de zee. De branding stuit regelmatig op de in zee liggende rotsen. We zien de lucht roze-oranje kleuren. Vogels zoeken een onderkomen voor de nacht. De zon zakt langzaam in de zee. Net voor donker zijn we terug bij de camping.

Terugblik op week 13

Hoogtepunt: afgelopen week zat vol met hoogtepunten. Maar als we dan moeten kiezen, dan gaan we voor het vulkaanlandschap van Tongariro Nationaal Park en de gekleurde zwavelpoelen van Wai-O-Tapu.
Lekkerste eten: de sushi in Rotorua. Wat was die lekker, zeg. En sushi is hier in Nieuw Zeeland ook nog eens heel goed betaalbaar.
Meest irritant: het aantal keren dat we inmiddels ons hoofd hebben gestoten in de camper. Ze zijn niet meer op twee handen te tellen (ook niet op drie). Vooral wanneer we iets uit de koelkast willen pakken, stoten we regelmatig ons hoofd. Een keer zelfs zo hard dat we sterretjes voor de ogen zagen.
Meest verrassend: hoe mooi het Noordereiland is. Internetsites en ook de Nieuw Zeelanders die we tegen kwamen hadden het er allemaal over hoe mooi het Zuidereiland is en dat het Noordereiland rustig kan worden overgeslagen. Mensen hadden bijna medelijden met ons dat onze reis op het Zuidereiland erop zat en we naar het Noordereiland “moesten”. We vinden het Noordereiland fantastisch en zijn gek op het vulkaanlandschap, de geisers, gekleurde zwavelpoelen en de hot pools. Voor wie dus in de toekomst naar Nieuw Zeeland gaat, een tip: sla het Noordereiland vooral niet over!
Meevaller: dat de camera van Dirk zijn iphone het weer doet.
Tegenvaller: geen tegenvallers afgelopen week, alleen maar mooie dagen en meevallers. Beetje saai misschien, maar ik kan er niets anders van maken.
Bijzonder: dat het water van de hot pools van Waikite Valley rechtstreeks uit een bron kwam van 98 graden. We zagen de stoom vanuit de baden opstijgen. Het water werd via een cascadesysteem afgekoeld tot een temperatuur van rond de 40 graden.
Aantal gelezen boeken tot nu: Dirk, 32 boeken (favoriete boek afgelopen week: De Chirurg, Tess Gerritsen). Ja, Dirk heeft de boeken van James Patterson “eindelijk” uit; Annique, 15 boeken (wel weer begonnen in een nieuw boek, maar geen uitgelezen afgelopen week).
Het weer deze week: fantastisch weer met veel zon, 19-22 graden en blauwe luchten.
Aantal keren ruzie: afgezien van wat kleine frustraties hier en daar hebben we nog geen noemenswaardige ruzies gehad. Maar hé, we hebben nog drie maanden 🙂
Leuk om te weten: dat ik het in mijn hoofd heb gehaald om zoveel mogelijk verschillende koffies te proeven. Lustte ik voor mijn 36e helemaal geen koffie en daarna alleen (sterke) espresso, nu wil ik toch eens proeven hoe al die andere koffies smaken. Mijn favoriete koffies tot nu toe? De Vienna en de Macchiato.
Budget: voor Nieuw Zeeland hebben we een (bijgesteld) dagbudget van €140,-. Gemiddeld gaven we sinds onze eerste dag in Nieuw Zeeland € 154,11 per dag uit. We gaan langzaam richting ons vastgestelde dagbudget, al zullen we daar niet helemaal aankomen.
Bestemming week 14: komende week rijden we via schiereiland Coromandel naar Auckland. In Auckland leveren we dinsdag de camper weer in. We blijven dan nog 4 nachten in Auckland. Op 3 december vliegen we naar onze volgende bestemming: Hawaii. Dirk is die dag jarig. Omdat we de datumgrens passeren, is hij niet 24 uur, maar 47 uur jarig. Best bijzonder.