Wereldreis week 20: Mexico (3)

Afgelopen week bezochten we wereldwonder Chichen Itza. Vanuit Mérida vertrokken we dinsdagavond met de nachtbus naar bounty-eiland Isla Holbox. Hier deden we even helemaal niks. We genoten van het poederwitte zand, de blauwe zee en het lekkere eten. Eindelijk kwamen we weer even toe aan lezen. We wandelden door de kleurrijke straten en bewonderden de fantastische streetart. ’s Avonds aten we bij een van de tientallen gezellige restaurants. Het was een heerlijke week op een heerlijk eiland.

Zondag: Cuba, gaan we wel of niet?

Om 6 uur ’s ochtends zitten we rechtop in bed. Latijns-Amerikaanse muziek knalt met 150 decibel onze kamer in. We kijken uit het raam en zien een politiewagen met enorme speakers op het dak op enkele tientallen meters van ons hostel staan. De weg is afgezet. Op een groot spandoek lezen we dat er een marathon gelopen wordt. Dat is natuurlijk hartstikke leuk, maar moet dat zo vroeg?

We doen het vandaag rustig aan. We zoeken onze favoriete koffiebar op, bestellen een Americano en een Cappuccino en pakken dan de ipads erbij. We hebben van meerdere reizigers te horen gekregen dat het in januari en februari druk is in Cuba. Daardoor is het moeilijker om bussen en accommodaties te vinden. Eigenlijk wilden we zonder planning richting Cuba reizen en per dag kijken waar we uitkomen. Dat lijkt nu een minder goed idee. In Cuba is niet of nauwelijks internet beschikbaar. Van andere reizigers hebben we gehoord dat ze soms een week lang moesten wachten tot de bus die ze wilden nemen naar een volgende bestemming beschikbaar was. Ook hoorden we dat ze soms wel twee uren moesten zoeken naar een accommodatie. Daar hebben we dus geen zin in. Dan toch maar iets minder flexibel, een route opstellen en bussen en accommodaties boeken.

Dat het in Cuba inderdaad druk is, merken we wanneer we een bus willen boeken van Viñales naar Trinidad. In de hele maand januari is er geen bus meer te vinden. Ook tussen andere populaire plekken wordt het lastig een bus te vinden. We overwegen nog even om Cuba te laten schieten en naar een ander land te gaan. Omdat we de vliegtickets van Cancun naar Cuba en van Cuba naar New York al hebben geboekt en annuleren geen optie is, kijken we naar andere mogelijkheden. We besluiten voor die routes waarop geen bus beschikbaar is een taxi te nemen. Wel wat duurder, maar annuleren kost nog veel meer. En we willen toch wel heel graag naar Cuba. We zoeken nog een aantal homestays, boeken een paar dagen all inclusive op Cayo Santa Maria en houden het dan voor vandaag voor gezien. Morgen verder.

Maandag: Wereldwonder Chichen Itza

Vandaag is het zover: we gaan naar Chichen Itza. Voor ons dé reden om voor een tweede keer Mexico te bezoeken. In 2008 waren we al in Mexico. Toen hebben we Yucatan over geslagen. Inmiddels behoort Chichen Itza tot de zeven wereldwonderen. Het is de bekendste Maya-ruïnestad van Mexico. Om 9 uur worden we opgehaald. Samen met twee New Yorkse toeristen en een gids rijden we in 2 uren naar de spectaculaire Maya-ruïnes.

Het is druk bij Chichen Itza. Duizenden toeristen willen, net als wij, heel even onderdeel zijn van de indrukwekkende Maya-geschiedenis. Zodra we voor de Tempel van Kukulcán staan, de piramide die elke folder van de ruïnestad siert, zijn we de duizenden toeristen om ons heen vergeten. We kijken omhoog en zien alleen nog de tempel waarvoor we helemaal naar Mexico gekomen zijn. De Kukulcán tempel is rond 800 door de Maya’s over een oudere piramide heen gebouwd. De tempel fungeert als kalender.

Chichen Itzá is zonder twijfel één van de allermooiste ruïnesteden van de wereld. De gebouwen, die veelal gemaakt zijn van kalksteen, steken prachtig wit af tegen de verder droge en dorre omgeving. In de versieringen van de tempels vinden we veel krijgers, doodshoofden en adelaars die harten uit levende mensen rukken. Een teken dat Chichen Itza in de Maya-tijd wellicht niet zo’n vredelievende stad was als dat zij er vandaag uitziet. Ook de regengod Chac komen we op veel gebouwen tegen.

Bij het ‘balspeelveld’, met aan weerszijden op behoorlijke hoogte twee ringen, stellen we ons voor hoe twee teams elkaar op dit enorme veld bevochten. Zonder gebruik van handen en voeten moesten zij een bal door een van de twee ringen zien te krijgen. We stellen ons voor hoe de toeschouwers vanaf de zijkant het spel volgden en de teams aanmoedigden. De verliezend aanvoerder werd na afloop van het balspel geofferd aan de goden. Zijn hoofd werd afgehakt en op een paal midden in het dorp tentoongesteld. We vinden Chichen Itza prachtig. De indrukwekkende tempels, de geschiedenis en de mystieke sfeer maken het bijzonder om hier te zijn.

Na de lunch brengen we nog een bezoek aan een cenote. We zoeken een plekje op de kant en laten onze voeten in het water bungelen. Het is gelukkig iets minder warm dan de afgelopen dagen. Toch is het heerlijk om even af te koelen in het heldere en frisse water.

Rond half 6 worden we bij ons hotel afgezet. ’s Avonds vinden we op de hoek van de straat alweer zo’n geweldig restaurant. Een Italiaan dit keer. We kiezen beide voor een pasta. Die is zo lekker dat we wilden dat we het restaurant eerder hadden ontdekt. “Helaas” reizen we morgen verder en blijft het bij deze ene keer.

Dinsdag: Afscheid van Mérida

Vandaag is onze laatste dag in Mérida. Na 10 dagen nemen we afscheid van de stad waar we ons inmiddels een beetje thuis zijn gaan voelen. We lopen nog één keer langs de gezellige pleintjes, de kleurrijke gebouwen en de Plaza Grande waar tientallen mensen de bankjes bezetten. Voor een laatste keer genieten we van de fantastische koffie van Kaffeehaus Bengala. Als aandenken aan de zeker 20 koppen koffie die we hier gedronken hebben, nemen we een mok mee met de opdruk van het koffiehuis. In Mérida hebben we ook fantastisch gegeten: Mexicaans, Italiaans, Frans en Duits. Het was allemaal even lekker. Uit al die fantastische restaurants kiezen we het Duitse Bierhaus uit voor het avondeten. Mexicaans bier met een Duitse schnitzel is echt een hele goede combinatie.

Om half 10 laten we ons door een Über-taxi afzetten bij het busstation. Om half 11 vertrekt onze nachtbus naar Chiquila. Daar nemen we vervolgens 6 uren later de boot naar het paradijselijke eiland Isla Holbox. We kijken er naar uit om een paar dagen vakantie te vieren. Heerlijk met de voeten in het zand, een fruitshake in de hand en een boek om te lezen. Ook wij hebben tijdens onze wereldreis af en toe even zin om helemaal niks te doen. Erg hè?

Woensdag: Bounty-eiland Isla Holbox

Midden in de nacht komen we bij de haven van Chiquila aan. We zijn doodop. De busreis was niet heel erg comfortabel. De stoelen zaten maar zozo en het gangpad stond (en lag) vol met Mexicanen. Vol is hier blijkbaar niet echt vol. We zijn al lang blij dat wij niet zes uren hebben moeten staan of een plekje op de grond in het gangpad hebben moeten zoeken. In het holst van de nacht halen we onze backpack uit het ruim van de bus en lopen de laatste 100 meter richting ferry. De eerste ferry van de dag vertrekt al om 5 uur. Nog geen half uur later zijn we op Isla Holbox.

In het donker lopen we, samen met nog een tiental backpackers, de hoofdstraat door op zoek naar onze accommodatie. Het is een prachtige, kleurrijke accommodatie. Voor elke kamer hangt een hangmat en staan twee strandstoelen. Vanaf ons “balkon” op de eerste etage kijken we uit over het strand.

Isla Holbox is van oorsprong een visserseiland. Het eiland ligt op de grens van de Golf van Mexico en de Caribische Zee. Je vindt hier geen geasfalteerde wegen. In plaats daarvan zijn de straten gemaakt van fijn, wit zand. Golfkarretjes zijn hét vervoermiddel op het eiland.

Isla Holbox heeft één lange hoofdstraat met een paar zijstraten. Langs de hoofdstraat sieren barretjes met rieten daken, kleurrijke restaurants en prachtige schilderingen het straatbeeld. Het is er gezellig druk.

De laatste jaren hebben steeds meer toeristen het bounty-eiland ontdekt. We zoeken een gezellige strandbar op, drinken een fruitshake, lunchen in de met zand bedekte hoofdstraat en hebben eindelijk weer eens tijd voor een goed boek. Vakantie!

Donderdag: Gewoon genieten

Onze tweede dag op tropisch Isla Holbox beginnen we met een strandwandeling. Het is opnieuw een fantastische dag. De zon schijnt al fel en er staat een heerlijk, verkoelend briesje. Met de slippers in de hand lopen we door het zeewater, langs het strand. Een groot aantal toeristen heeft inmiddels een plekje in het poederwitte zand gevonden. Anderen genieten in hangmatten die op palen in zee staan van de prachtige omgeving. We zien een groep pelikanen laag over het water vliegen. Een van de pelikanen rukt zich los uit de groep, duikt recht naar beneden het water in en komt omhoog met in zijn bek een verse vis. Ook zeemeeuwen zijn op zoek naar een maagvullend ontbijt.

Isla Holbox is een fantastisch eiland. Het heeft een fijne Caribische sfeer. Overal horen we Latijns-Amerikaanse muziek. Een groot aantal nummers ken ik van de zumba. Zo leuk! Kokosnootpalmen met grote gele kokosnoten versterken het bountygevoel. Streetart vrolijkt de al kleurrijke straten nog verder op.

Isla Holbox is vooral een eiland om heerlijk te relaxen. En dat doen we dus ook. We loungen in de strandstoelen bij restaurant Mandarina, drinken een Corona en genieten van de heerlijke muziek.

’s Avonds veranderen de straten van Isla Holbox in één grote openlucht discotheek. Tot ver na middernacht wordt er gedanst op de zwoele Caribische live-muziek die van alle kanten door de straten galmt. Heerlijk!

Vrijdag: Punta Coco

We hebben wel zin in wat beweging. Tegelijkertijd zijn we nieuwsgierig naar het eiland. We besluiten naar het strand van Punta Coco te lopen, een wandeling van heen en terug ongeveer 5 kilometer. We lopen over verharde zandpaden omgeven door palmbomen en struiken. Af en toe rijdt er een golfkarretje met toeristen langs of worden we voorbij gereden door een paar fietsers. Leguanen genieten aan de kant van de weg van de warmte van de zon. Sommige zandpaden zijn vol gelopen met regenwater en veranderd in brede rivieren. Het is een hele expeditie om uiteindelijk het strand van Punta Coco te bereiken.

Wanneer we het strand na een half uur lopen bereiken, ligt het er verlaten bij. Hier geen resorts, restaurants of barretjes. Ook de toeristen zijn op één hand te tellen. Een prachtige pier strekt zich uit over het zeewater. We zoeken een plekje op op het strand en genieten van het uitzicht en de rust.

Pelikanen en fregatvogels vliegen laag over op zoek naar eten. Af en toe vaart er een boot langs. De zon schijnt warm op onze hoofden. Het is een heerlijke middag. We durven er een paar euro’s om te verwedden dat ook dit gedeelte van het eiland over een paar jaar volgebouwd zal zijn.

Zaterdag: zon, zee, strand en een kokosnoot

Onze laatste dag op Isla Holbox brengen we door op het strand. Een verkoper duwt zijn zware handkar met kokosnoten voort. Voor 1,5 euro kopen we er één. Met een kapmes wordt de kop van de kokosnoot geslagen. We drinken het sap en eten het vruchtvlees. Beter wordt het niet: zon, zee, strand, een goed boek en een kokosnoot.

We lunchen op het strand, kopen een beker koffie in het dorp en ’s avonds eten we een geweldige pizza bij de pizzeria naast onze accommodatie. Onze heerlijke dagen op het bounty-eiland Isla Holbox zitten er alweer op. Morgen reizen we verder. Om half 1 pakken we de ferry naar Chiquila. Daarna reizen we per bus naar Cancun, een rit van ongeveer 2,5 uur.

Terugblik op week 20

Hoogtepunt: het heerlijke, kleurrijke eiland Isla Holbox met zijn prachtige streetart, poederwitte stranden en blauwgroene zee is fantastisch. Samen met het indrukwekkende Chichen Itza is het eiland het hoogtepunt van afgelopen week.
Lekkerste eten: de pasta met kip en “pink sauce”. Een verrassend gerecht met een verrassende naam dat we aten in de hoofdstraat van Isla Holbox. We komen zoveel smakelijke pastagerechten tegen dat we spontaan hebben besloten thuis ook meer te variëren met de pastagerechten.
Meest irritant: de steekvliegen, die irritante rode bultjes veroorzaken die ook nog eens ontzettend jeuken. De lokale bevolking noemt ze “no-see-ums”, omdat ze zo klein zijn dat je ze niet ziet. Er zit gewoon ineens een rode bult. Maar geloof me, wat je niet ziet bestaat in dit geval dus mooi wel.
Meest verrassend: dat de wegen op Isla Holbox allemaal van zand zijn. Je vindt er geen asfalt. Voor het vervoer van mensen en goederen zijn er golfkarretjes beschikbaar of je pakt gewoon de fiets.
Indrukwekkend: de prachtige streetart op Isla Holbox. Overal vind je gebouwen die, in de mooiste kleuren, beschilderd zijn met portretten, dieren en stillevens.
Lekkerste snack: natuurlijk de kokosnoot die we kochten van een verkoper op het strand. Over het ultieme bounty-gevoel gesproken.
Meevaller: dat we, toen we rond 6 uur ’s ochtends bij onze accommodatie op Isla Holbox aankwamen, gelijk in onze kamer konden. Zo konden we heerlijk nog even bijslapen na een vermoeiende, nachtelijke busrit.
Tegenvaller: de ronduit smerige koffie bij het koffiezaakje naast onze accommodatie. Van de buitenkant zag het er zo gezellig uit en de werknemers deden ook echt hun best. Hier bleek maar weer eens dat je best doen niet altijd genoeg is. De koffie was zo slap dat we hem hebben weggegooid.
Tropisch genieten: leuk op Isla Holbox is dat je er midden in zee, op enkele meters van het strand, hangmatten vindt. Zo kun je boven het water genieten van het prachtige uitzicht over het strand. Een totaal ander perspectief dan wanneer je op je handdoekje op het poederwitte strand ligt.
Opvallend: dat we op Isla Holbox nergens een klok zijn tegen gekomen. Tijd is hier totaal onbelangrijk. Daardoor kwamen we er ook pas na twee dagen achter dat we al 48 uur in de verkeerde tijdzone leefden. Op Isla Holbox is het één uur later dan in Mérida. Daar hadden wij alleen geen idee van. Twee dagen lang stonden we dus laat op, terwijl we dachten mooi op tijd te zijn. We lunchten pas rond 3 uur en avondeten deden we pas rond half 9. We hadden al die tijd niks door.
Het weer deze week: met 26 graden, zon en een beetje wind heerlijk weer.
Leuk om te weten: het eiland Isla Holbox is 42 km lang en 1,5 km breed. In de Maya-taal betekent Holbox “black hole”. Het eiland werd in 1873 gesticht door afstammelingen van piraten. Inmiddels wonen er zo’n 1600 mensen. Vissen is al eeuwenlang de belangrijkste bezigheid van de bewoners van het eiland.
Budget: voor Mexico hebben we een dagbudget vastgesteld van €90,-. In 17 dagen gaven we in Mexico €1652,74 uit, oftewel €97,22 per dag. Dit is inclusief de Spaanse cursus die we in Mérida volgden. Wanneer we de cursus niet meerekenen, komen we op een uitgavenpatroon van €80,03 per dag. De accommodatie op Isla Holbox was met €68,- een stuk duurder dan onze andere accommodaties in Mexico waarvoor we per nacht tussen de €20 en €25 betaalden. Maar daarvoor zaten we dan ook op een prachtig plekje.
Bestemming week 21: komende week vliegen we naar Cuba. We zijn ontzettend benieuwd naar dit land, waarvan we verwachten dat het totaal anders is dan alle andere landen die we bezochten.