Twee weken na de wereldreis

Ruim 6 maanden geleden stapten we op het vliegtuig naar China. We stonden aan het begin van een groot avontuur: een wereldreis van 25 weken door 8 verschillende landen. Op 16 februari landden we weer op Schiphol. Het avontuur zat erop, we waren weer thuis. Een veelgestelde vraag sinds die tijd is hoe het nu met ons gaat. Missen we het reizen? Zijn we alweer wat gewend thuis? Zijn we alweer aan het werk? In deze post probeer ik die vragen te beantwoorden. Oftewel: hoe is het nu met ons twee weken na thuiskomst van onze wereldreis?

We zijn inmiddels ruim 2 weken thuis. We proberen langzaamaan ons ritme weer op te pakken. En dat valt nog niet mee. Na 6 maanden rondreizen, is het nog niet zo gemakkelijk om ons weer in een gestructureerd leven te persen en niet langer elke dag iets nieuws te beleven. Ik heb daar meer last van dan Dirk, die het over het algemeen altijd al beter kan vinden in en om het huis. Wanneer we naar buiten kijken, zien we al dagenlang grijze luchten. Dat helpt ook niet echt om te acclimatiseren. De afgelopen 2 weken hebben we meer regen gezien dan in al die maanden dat we op reis waren. We zijn veel binnen en dat is, na 6 maanden buiten te hebben geleefd, een hele omschakeling.

Daarbij heb ik van tevoren misschien onderschat hoe groot het contrast is tussen de hectiek en structuur van het dagelijks leven en het leven in vrijheid waarbij je zes maanden lang dagelijks nieuwe indrukken en ervaringen opdoet. Het ritme, de verplichtingen, het huishouden, afspraken, het grijze weer…het is allemaal even wennen. Ik heb maar weinig zin om dingen te ondernemen. Zelfs de dingen die ik voor de wereldreis met veel plezier deed, kan ik me nu maar moeilijk toe zetten. Echt heel raar, omdat ik juist altijd ontzettend ondernemend ben en er maar weinig dingen zijn waar ik niet blij van word. Ik merk dat ik toch echt wel wat tijd nodig heb om van een leven in vrijheid terug te keren naar een geregeld leven. Meer tijd dan ik van tevoren had verwacht. Ik ben dan ook blij dat we bij thuiskomst niet gelijk weer aan het werk hoefden, maar onszelf nog 2,5 week hebben gegeven om onze reis te laten bezinken en weer te wennen aan ons leven thuis.

Toch zijn er ook veel dingen waarvan we thuis weer ontzettend genieten. In de eerste plaats is het natuurlijk heel fijn onze familie en vrienden weer te zien. De afgelopen weken hebben we vooral veel bijgepraat. Toch is het bijzonder hoe snel je het weer over de alledaagse dingen hebt. Alsof er geen zes maanden tussen zitten. Soms voelt onze wereldreis ook voor ons al als een onwerkelijke realiteit, een verre herinnering. Het is onvoorstelbaar hoe snel het gewone leven zich op de voorgrond weet te dringen.

In tegenstelling tot onze verwachtingen, waren onze twee katten al snel weer gewend thuis. De etensbakjes werden moeiteloos gevonden net als de deur waardoor ze altijd naar buiten gaan. Ook de “verstopplek” van de kattensnoepjes was na 6 maanden geen probleem voor de dames. Wel zijn beide katten veel aanhankelijker dan voor we vertrokken. Een leuke bijkomstigheid.

In de supermarkt vinden we de producten ineens ontzettend goedkoop. Betaalden we in Australië voor een krop sla nog bijna 6 euro, hier mogen we hem voor een kleine euro meenemen. Ook producten die we eerder in Nederland behoorlijk aan de prijs vonden, lijken na ons bezoek aan Australië en Nieuw Zeeland ineens een stuk goedkoper. Grappig hoe je daar ineens anders tegenaan kunt kijken. En dan het afrekenen van de boodschappen. Het kan haast niet anders dan dat we in Nederland met de snelheid van afrekenen een koppositie in de wereld innemen. Een rij met 8 boodschappenwagens wordt hier in dezelfde tijd weggewerkt als 3 vergelijkbare boodschappenkarren in Australië, Nieuw Zeeland en de Verenigde Staten. In die landen pakken de kassières de boodschappen voor je in. En dat gaat natuurlijk niet altijd even snel. Wij zullen hier in Nederland nooit meer zuchtend achter in de rij aansluiten.

Waar we vooral ook erg van genieten nu we weer thuis zijn, is om zelf te koken. Na 6 weken buiten de deur eten in Mexico, Cuba en New York is het ontzettend fijn om weer gewoon pasta met spinazie of aardappeltjes met bloemkool op tafel te kunnen zetten. Voordat we naar huis reisden hadden we grote plannen. We wilden in ieder geval een keer gaan eten bij de pizzeria, de Chinees en het sushirestaurant in Emmen waar we zo graag komen. De realiteit is dat we tot nu toe elke avond onze eigen maaltijd hebben gekookt. Hoe fijn dat is besef je pas wanneer je te lang en te vaak uit eten bent geweest.

Al met al genieten we dus ook weer van de dingen thuis. We missen het reizen, de avonturen en de vrijheid die dat met zich meebrengt. We moeten weer ontzettend wennen aan de structuur, het binnen zijn en het Nederlandse weer. Tegelijkertijd is het heel fijn om weer in ons eigen bed te slapen, zelf te koken en onze familie en vrienden weer te zien. Het acclimatiseren zal nog wel even duren. Maandag ga ik weer aan het werk en begint Dirk met zijn zoektocht naar een nieuwe functie. Hij is al door verschillende bedrijven benaderd om te komen praten. De kans dat ook hij snel weer aan de slag is, is groot. En dan maar snel sparen voor de volgende vakantie…de plannen liggen al klaar.