Wereldreis week 11: Nieuw Zeeland (3)

Nieuw Zeeland stijgt met stip op de lijst van mooiste landen waar we geweest zijn. De natuur is overweldigend mooi. We vallen van de ene verbazing in de andere. Afgelopen week beklommen we de Rocky Mountain in Wanaka en gingen we het water op in het betoverende Milford Sound. We zagen ontelbare watervallen, wandelden naar de voet van de Franz Josef Gletsjer en verbaasden ons over de intens blauwe kleur van de “Blue Pools” bij Makaora. Het was opnieuw een bijzondere week.

Zondag: Te Anau

Een frisse wind waait vanochtend over de camping. In het westen zien we donkere luchten. Wanneer we richting Te Anau rijden, breekt de hemel open en stort de regen zich in een harde stroom naar beneden. De ruitenwissers zwiepen op volle vaart over het voorruit. De bergachtige omgeving hult zich in dichte bewolking. De lucht tekent zich in verschillende tinten grijs donker af tegen de groene heuvels. Wanneer we drie kwartier later Te Anau binnen rijden, neemt de regen af. We drinken een kop koffie, daarna is het droog.

Te Anau is een klein dorp van 3000 inwoners aan een enorm meer. Het dorp doet met name dienst als uitvalsbasis voor het Fiordland National Park. Dagelijks vertrekken hier tientallen bussen op weg naar Milford Sound. In het dorp zijn diverse excursies te boeken naar Milford Sound. Dirk schrijft zich in voor een kajaktocht van een halve dag. Ook boeken we een boottocht door het wereldberoemde fjordenlandschap. Morgenvroeg rijden we naar Milford Sound, waar we 2 nachten zullen blijven.

Maandag: het Fjordenlandschap

Voor we opstaan, schuiven we even het gordijn opzij. We worden blij van wat we zien. De zon schijnt fel en de lucht is blauw. Het belooft een geweldige dag te worden om de weg naar Milford Sound af te leggen. Een tocht van 120 km door het westelijk fjordenlandschap van het zuidereiland van Nieuw Zeeland. Een gebied waar het 200 dagen per dag regent. Maar niet vandaag. We hebben ontzettend veel geluk. De weg ziet er de eerste 70 kilometer niet anders uit dan de wegen die we tot nu toe in Nieuw Zeeland reden. Er is weinig verkeer. Door rond 10 uur te vertrekken, zijn de meeste toeristenbussen al vertrokken. Zij moeten vandaag nog terug. Wij overnachten in Milford Sound.

We rijden langs kristalheldere meren. Het gladde wateroppervlak zorgt voor een fantastische spiegeling van de bergen in het meer. De route kent talloze stops. De ene keer een uitzichtpunt, de andere keer een korte wandeling naar een waterval of een langere bergwandeling. We pakken zoveel mogelijk mee en genieten volop.

50 kilometer voor Milford Sound verandert de weg en ook het landschap. De weg wordt steiler en smaller. We rijden de ene bocht na de andere. Links en rechts zien we hoe watervallen zich met veel lef langs de steile berghellingen in het diepe storten. Hoe dichter we ons einddoel naderen, hoe meer watervallen we zien. Het is een fantastisch gezicht.

Wanneer we eindelijk het indrukwekkende fjord Milford Sound zien opdoemen, maakt ons hart een sprongetje. Het is prachtig. Het fjord is immens. Veel langer dan we met ons oog kunnen zien. Talloze kliffen rijzen op uit de zee. Dolfijnen zwemmen in de door de zon verwarmde baai. Boten varen diezelfde baai uit om de toeristen van dit bijzondere landschap te laten genieten. We kopen een kop koffie bij het enige café dat Milford Sound heeft en genieten in de zon van de bijzondere omgeving waar we ons in bevinden.

Dinsdag: het water op in Milford Sound

Er wordt gezegd dat je Milford Sound op zijn mooist ziet in de regen. Door de regen schijnen er zoveel watervallen te ontstaan, dat je dat je leven lang zal bijblijven. Ik heb nog nooit zo vaak iemand horen zeggen dat ze ons veel regen toewensen in Milford Sound. Het klinkt mij een beetje raar in de oren. Persoonlijk heb ik liever een droge en zonnig dag, maar wanneer het vanochtend dan toch regent houd ik in gedachten dat dat goed is. Milford Sound kent 200 regendagen per jaar. Er valt 8 meter water per jaar uit de lucht. Je kunt het je bijna niet voorstellen.

Dirk heeft voor vandaag een kajaktocht van een halve dag door het fjordenlandschap van Milford Sound geboekt. Thermische kleding, een regenjas en speciale kajakhandschoenen zijn inbegrepen. Om 8 uur gaat hij, met een groep van 8 mensen, te water. Het regent licht. Wolken lijken als mistflarden tussen de bergen te dansen. Het is een mysterieus gezicht. Prachtig om daar tijdens het kajakken zicht op te hebben. Enthousiast en vol verhalen over de mooie tocht en de pinguïns die hij heeft gezien, keert Dirk om half 1 terug.

Het blijft de hele dag regenen. Liters water komen naar beneden. Alleen al door ons te verplaatsen van de bestuurderscabine naar de leefruimte van de camper worden we kletsnat. Zo hard regent het. Voor het eind van de middag hebben we een boottocht geboekt. Pas dan begrijpen we waarom iedereen ons veel regen toewenste in Milford Sound. De regen heeft het fjord veranderd in één groot watervallandschap. Waar ’s ochtends nog geen stroompje te zien was, storten zich nu enorme watervallen langs de hoog oprijzende kliffen naar beneden. Zeehonden liggen op de kliffen te wachten tot de zon doorbreekt. Het is onvoorstelbaar mooi. Wat een geluk dat we gisteren met zulk fantastisch weer naar Milford Sound mochten rijden. En, hoe raar ook, wat een geluk dat het vandaag zo lang en hard regende dat we dit spectaculaire landschap van watervallen mochten zien.

Woensdag: op weg naar bergachtig Wanaka

Het heeft de hele nacht geregend. En niet zachtjes. De wind trok hard aan onze camper. Regelmatig hoorden we een klap onweer. We zijn vaak wakker geworden vannacht. Rond half 10 verlaten we het natte Milford Sound. 24 uur regen vinden we wel genoeg. We rijden de weg die we eergisteren van Te Anau naar Milford Sound hebben afgelegd, maar dan in tegengestelde richting. Waar we maar kijken, zien we watervallen. Sommigen kabbelen langs de rotswand en zoeken rustig een weg naar de rivier. Anderen storten zich met veel lawaai naar beneden. Het is een fantastisch gezicht.

In Te Anau drinken we een kop koffie. Daarna vervolgen we onze weg. Via Queenstown rijden we richting Wanaka. Het is inmiddels heerlijk weer geworden. De zon schijnt en de temperatuurmeter op het dashboard geeft 20 graden aan. We lunchen op een prachtig plekje tussen de gifgroene heuvels halverwege Te Anau en Queenstown.

Na Queenstown nemen we de afslag naar Wanaka en rijden we een route die we nog niet eerder hebben gereden. We zijn blij verrast wanneer de weg stijgt, verder stijgt en blijft stijgen. Totaal onverwacht rijden we over een bergpas. Het uitzicht is betoverend. Groene valleien steken prachtig af tegen de ruige bergen met hun witte toppen.

Na een rit van 5,5 uur en een paar stops om de benen te strekken, komen we aan in Wanaka. Het is dan inmiddels al half 7.

Donderdag: beklimming van de Rocky Mountain

Vandaag dagen we onszelf uit. De lucht is blauw, er is geen wolkje te bekennen. Een prachtige dag voor een bergwandeling. Wanaka ligt aan een meer met dezelfde naam. Het meer werd zo’n 10.000 jaar geleden gevormd door terugtrekkende gletsjers. Lake Wanaka wordt omringd door tientallen heuvels en bergen. Een van de mooiste, maar ook een van de meest uitdagende, wandelingen die je hier kunt doen is de Diamond Lake-Rocky Mountain wandeling. Een wandeling van 7 km naar de top van de 775 meter hoge Rocky Mountain. De wandeling is gekwalificeerd als midden tot zwaar. We willen wel eens zien of we daar fit genoeg voor zijn.

Vanaf de eerste meter gaat het bergop. De eerste kilometer van de wandeling lopen we via stenen en houten traptreden door de bush. Spieren die we maar af en toe gebruiken, moeten vandaag hard aan er werk. We stijgen snel. Boven aan de trap hijgen we even kort uit bij het uitzichtpunt over Diamond Lake. We zijn dan al tientallen meters gestegen. De wandeling gaat verder via smalle paden. De zon schijnt fel op onze hoofden. Om ons heen zien we rotsen, valleien, beekjes en bergen. Regelmatig zien we een skydiver langs zweven. Het is een prachtige dag. Bij het uitzichtpunt over Lake Wanaka eten we onze meegebrachte lunch en bereiden we ons voor op het zwaarste deel van de wandeling: de klim naar de top.

Het pad naar de top wordt steeds smaller. We zigzaggen omhoog via oneffen, rotsachtige paden. Af en toe drukken we ons stevig tegen de berg aan. Als we struikelen, dan het liefst de goede kant op. Mijn moeder zou een hartverzakking krijgen als ze ons hier zou zien lopen. De klim is pittig. Sinds we vertrokken zijn, gaat het bergop. Af en toe stoppen we even om onze spieren de kans te geven te herstellen. Dan klimmen we verder. Er zitten een paar gemene stukjes tussen, waarbij we omhoog moeten via hoge “rotstreden”. Voor de rest gaat het ons verbazend goed af. Na 2 uur klimmen, bereiken we de top. Onze beloning strekt zich voor ons uit: een fantastisch uitzicht over Lake Wanaka en de omringende bergketens.

De tocht naar beneden gaat een stuk sneller. Het is alleen even opletten bij de lastige stukken. We dalen in een sneltreinvaart. 4 uur nadat we aan de wandeling begonnen, zijn we weer beneden. We zijn best een beetje trots op onszelf. Het is de eerste keer dat we zo lang hebben geklommen. Vanaf nu kunnen we elke wandeling aan. Nou ja, bijna elke wandeling.

Vrijdag: in alle rust over de Haast-pas

Na de wandeling van gisteren doen we het vandaag rustig aan. Na een korte stop in Wanaka, om het dorp te verkennen, rijden we richting Haast. Haast is de toegangspoort tot de gletsjers aan de westkust van het Zuidereiland. Via een landschap van uitgestrekte vlakten met grote meren bereiken we de Makarora-Vallei, waar de brede rivier de Makarora stroomt. We maken een wandeling naar de “Blue Pools”, natuurlijke baden die zijn ontstaan uit de rivier Makaora. Via een hangbrug bereiken we het felblauwe water. Aan de waterkant hebben toeristen stenen opgestapeld voor geluk en voorspoed. Het is een magische plek. Dirk stapelt geen stenen op, maar probeert ze zo vaak mogelijk te laten stuiteren op het water. Hij is er behoorlijk goed in. Sommige stenen stuiteren wel 9 keer voordat ze naar de bodem zinken. Ze laten grote cirkels achter op het gladde, felblauwe water.

Vlak na Makaora begint de Haast pas. We hebben gelezen dat dit een van de mooiste bergpassen van Nieuw Zeeland is. We verwachten veel spektakel. Stijgen, dalen, mooie vergezichten. Helaas is het niet zo’n soort pas. De pas stijgt of daalt nauwelijks. De bochten zijn ook niet zo heftig als we die kennen van andere bergpassen. Wel zijn er een paar mooie stops bij een aantal watervallen.

Vlak voor Haast begint het te regenen. Het is nog vroeg in de middag. We vinden het te vroeg om nu al een camping op te zoeken. Het weer nodigt daar ook niet toe uit. We besluiten daarom verder te rijden en in het 150 km verder gelegen Franz Josef een camping te zoeken. We zitten dan gelijk op de plek van waaruit we een paar mooie dagtochten willen ondernemen. De rest van de middag en avond regent het. We zitten gelukkig droog in onze fijne camper. Voor morgen zijn de weersvoorspellingen gunstiger.

Zaterdag: de Franz Josef Gletsjer

Franz Josef is een klein plaatsje met 350 inwoners. Het is een knus bergdorp omgeven door bergketens. Het dorp is vooral bekend door de Franz Josef Gletsjer. Dat is ook de reden dat het dorp vooral bestaat uit café’s, restaurants en boekingskantoren, waar je alle denkbare excursies kunt boeken. Van een helikoptervlucht naar de gletsjer, een hike op de gletsjer tot een wandeltocht door de prachtige omgeving.

Wij maken vandaag een wandeling naar de Franz Josef Gletsjer. Vanuit het dorp rijden we in een kleine 10 minuten naar een groot parkeerterrein in het Westland National Park. Daar beginnen we aan de wandeling van 2,6 km naar de gletsjermond. Het Westland National Park ligt ingeklemd tussen de westkust en de Zuidelijke Alpen. Het park strekt zich uit over een lengte van 70 kilometer en is slechts 30 kilometer breed. Toch zijn er in dit park ongeveer 60 gletsjers tot wel 3500 meter hoog te vinden. De Franz Josef Gletsjer en Fox Gletsjer zijn de bekendste en de best toegankelijke. Bijna nergens ter wereld zijn op zo’n geringe hoogte gletsjers te zien.

De eerste 15 minuten lopen we over een bospad. Het is een drukbezochte route. We komen veel toeristen tegen. Al snel bereiken we een rotsachtig rivierbed met een geweldig uitzicht op de vallei, de bergen en de gletsjer. We lopen verder over rotsen, bemoste keien en gravel. Het heeft de afgelopen dagen flink geregend en sommige stukken zijn best glad. We passeren een indrukwekkende waterval. We hebben de afgelopen weken al veel watervallen gezien. Toch vervelen ze ons nooit. Het blijft intrigerend om te zien hoe het water zijn weg naar beneden vindt.

Het laatste stuk van de wandeling gaat stevig omhoog. Dan begint het te regenen. Eerst zachtjes, al snel hard. We pakken de paraplu’s uit de tas. In deze omgeving kan het water, zelf bij middelmatige regenval, snel stijgen. We zien hoe de rotsachtige paden veranderen in kleine riviertjes. Toch lopen we door. We zijn er nu bijna, we willen niet omkeren voordat we de gletsjermond hebben bereikt. Tien minuten later zijn we er. Het is dan inmiddels ook weer droog. We genieten een paar minuten van het prachtige uitzicht en keren dan weer om.

Al snel begint het weer te miezeren. Net voordat de miezerige regen verandert in een behoorlijke bui bereiken we het parkeerterrein. Voor morgen staat, bij goed weer, de Fox Gletsjer op het programma.

Terugblik op week 11

Hoogtepunt: voor mij is dat de “beklimming” van de Rocky Mountain in Wanaka, voor Dirk de kajaktocht in Milford Sound.
Meest irritant: de duizenden “sandflies” in Milford Sound. Zodra we de camperdeur ook maar twee tellen open hadden, vlogen ze met tientallen tegelijk naar binnen. Buiten vlogen ze constant om ons heen. Heel irritant. Tegelijkertijd ook wel weer heel grappig om al die toeristen continue om zich heen te zien slaan.
Bijzonder: dat het weer van het ene op het andere moment om kan slaan. Zo lopen we in t-shirt bij 18 graden in de zon en 5 minuten later lopen we in dikke jassen met een paraplu op in de regen bij 12 graden. Ook de weermannen en vrouwen lijken het weer hier niet goed te kunnen voorspellen. De voorspellingen veranderen continue en zitten er vaker naast dan dat ze kloppen.
Meevaller: dat de boottocht door Milford Sound uiteindelijk toch doorging. Toen we aankwamen, hoorden we dat er zich maar drie mensen voor de boottocht hadden ingeschreven. Er waren 6 mensen nodig om de boottocht door te laten gaan. We kregen ons geld terug en dat was dat. We gingen nog een paar minuten zitten op een bankje in de hal van de bootterminal om de teleurstelling te verwerken. Toen werden we geroepen. Er waren nog 4 mensen gekomen. Als we wilden, kon de tocht alsnog door gaan. En natuurlijk wilden we dat. We waren er speciaal voor naar Milford Sound gekomen.
Tegenvaller: de vele regen aan de westkust. Wat kan het hier regenen, zeg. We snappen niet dat al die mensen niet allang verhuisd zijn naar drogere gebieden.
Aantal gelezen boeken tot nu: Dirk, 27 boeken (favoriete boek afgelopen week: James Patterson – Ren Alex Cross); Annique, 14 boeken (favoriete boek afgelopen week: Kiera Cass – de Elite).
Het weer deze week: drie prachtige, zonnige dagen en vier hele natte.
Handig: dat we een enorm groot opbergvak hebben in deze camper onder onze bank, zodat we voor 10 dagen eten konden inkopen in Queenstown. Queenstown was namelijk voorlopig de laatste grote (betaalbare) supermarkt die we tegen komen tot aan Nelson.
Opvallend: dat het hier ontzettend veel en hard kan regenen, maar dat er weinig water blijft staan op paden, grasvelden en wegen.
Leuk om te weten: dat het verschil tussen een fjord en een sound is dat een fjord is uitgesleten door gletsjerijs en een sound is uitgesleten door water. Dat maakt Milford Sound eigenlijk geen sound, maar een fjord, omdat de inham van Milford Sound volledig is uitgesleten door gletsjerijs.
Budget: voor Nieuw Zeeland hebben we een (bijgesteld) dagbudget van €140,-. Gemiddeld gaven we sinds onze eerste dag in Nieuw Zeeland €156,- per dag uit. De excursies in Milford Sound hebben onze uitgaven behoorlijk verhoogd. De komende weken zal dit bedrag langzaam weer dalen, omdat we de uitgaven voor de excursies aan het begin van onze reis hebben gemaakt, maar ze uiteindelijk over 37 dagen worden berekend.
Bestemming week 12: komende week reizen we verder langs de westkust. We reizen steeds noordelijker totdat we aankomen bij Picton. Daar nemen we eind volgende week de boot naar het Noordereiland.