Wereldreis: de hobbels

In oktober 2015 hebben we de beslissing genomen om onze droom te verwezenlijken en op wereldreis te gaan. We zouden ons door niets en niemand tegen laten houden. Met nog 59 dagen  te gaan, kunnen we nu zeggen dat we ons inderdaad nergens door tegen hebben laten houden. Hobbels waren er wel. Boosheid, frustratie en blijdschap: het afgelopen half jaar was een achtbaan van emoties.

Het voorbereiden van een wereldreis kost veel energie. Het levert veel mooie momenten en vooruitzichten op. Maar af en toe wisten we het ook even niet meer. Met een positieve instelling hebben we gelukkig voor elke hindernis een oplossing gevonden. We hebben veel geleerd. De belangrijkste les is wel geweest om altijd zelf de regie te houden over ons leven en vast te houden aan ons doel. Ook als dat soms betekent dat beslissingen consequenties hebben en we risico’s moeten nemen. Welke hobbels kwamen we tegen?

1. Verlof of ontslag?

Een vaste baan geeft zekerheid of in ieder geval een gevoel van zekerheid. Hoe fijn is het om na een sabbatical terug te kunnen komen bij je werkgever en verzekerd te zijn van inkomen? We besloten om het gesprek aan te gaan met onze werkgevers om de mogelijkheden van een sabbatical te bespreken. Uiteraard overvielen we onze werkgevers met deze vraag. We werken beide in kwetsbare functies. Bovendien zitten we midden in een reorganisatie. Langdurig verlof vraagt nogal wat van een werkgever. Dat beseffen we ons goed. In eerste instantie leek langdurig verlof dan ook geen optie. We kregen beide te horen dat ons verlofverzoek werd afgewezen. Ook een kortere verlofperiode dan 6 maanden was geen mogelijkheid.

Dirk en ik hebben er lang over gesproken. We hebben alles op een rij gezet en berekend hoeveel geld we nodig zouden hebben om na thuiskomst een jaar rond te kunnen komen. In dat jaar zouden we dan een nieuwe baan kunnen vinden. Met onze achtergrond, instelling en ervaring schatten we in dat dit niet moeilijk zou zijn. Bovendien kunnen we van één salaris goed rondkomen. De kans dat één van ons snel een andere baan zou vinden, leek ons erg waarschijnlijk. Dus hakten we de knoop door: we zouden ons ontslag indienen. Na een gesprek hierover met onze werkgever werd de uitkomst onverwacht toch nog anders: ik kon na onze reis terugkomen. De positie van Dirk binnen de organisatie was te kwetsbaar. Ze konden hem niet zolang missen. Uiteraard hebben we daar begrip voor. Dirk heeft dan ook zijn ontslag ingediend: 29 juli is zijn laatste werkdag en kan hij gaan genieten van het vooruitzicht van onze reis.

2. Geld

Een wereldreis kost geld. Hoeveel geld hangt natuurlijk af van de landen die je wilt bezoeken, of je je huis wel of niet wilt verhuren en wat voor soort reiziger je bent. Vind je het geen probleem om in hostels te slapen en met andere reizigers een kamer of slaapzaal te delen, kies je voor een reis door goedkoop Azië en de budgetlanden in Zuid-Amerika en Midden-Amerika, verhuur je je huis, kook je zelf of koop je je maaltijden bij straatstalletjes en doe je geen dure excursies dan kun je het voor een relatief gering bedrag waarschijnlijk prima een half jaar volhouden. 

Onze route gaat langs de duurdere landen Australië, Nieuw Zeeland en Noord Amerika. We hebben een koopwoning en vinden het geen prettig idee om deze tijdens onze reis te verhuren. Je weet tenslotte nooit in welke staat je je woning dan weer terugkrijgt. We hebben geen extreem dure reisstijl, maar houden wel van afwisseling tussen simpele accommodaties, strandhutjes en zo nu en dan een accommodatie met zwembad. We vinden het heerlijk om bij straatstalletjes te eten en zelf te koken, maar willen zeker af en toe ook een restaurant binnen kunnen lopen. We willen zoveel mogelijk bezienswaardigheden op eigen gelegenheid bezoeken, maar willen daarnaast ook een aantal (duurdere) excursies doen. Ook willen we regelmatig een auto huren. We vinden het heerlijk om de vrijheid te kunnen hebben om af te kunnen staan waar we willen en fotostops te kunnen maken op plekken die wij mooi vinden.

We hebben per land een budget opgesteld en berekend welke kosten we in die 6 maanden voor ons huis maken. Ook hebben we bepaald hoeveel geld we als reserve op onze spaarrekening willen hebben staan wanneer we weer terugkomen. We vinden het fijn om wat geld achter de hand te hebben voor onverwachte situaties en bij thuiskomst ons oude leven weer gewoon op te kunnen pakken. Al snel hadden we een goed overzicht van het bedrag dat we nog moesten sparen voordat we zouden kunnen vertrekken. We wierpen een blik op ons spaargeld en berekenden hoeveel geld we per maand achteruit zouden kunnen leggen. In 7 maanden zouden we het geld voor de wereldreis bij elkaar kunnen hebben. Door alleen geld uit te geven aan die dingen die we echt nodig hadden, konden we nog eens €400 tot €500 per maand extra (be)sparen.

Van alle uitgaven voor onze reis houden we een overzicht bij: van kosten voor de voorbereiding  (lonely planets, website, routekaarten, uitzwaaifeestje…) tot kosten voor visa en accommodaties. Zo weten we waar we staan en of we financieel nog op koers liggen. Af en en toe worden we geconfronteerd met onverwachte uitgaven: de belastingaanslag, de boeterente voor het oversluiten van onze hypotheek of niet berekende zorgkosten. Dan stellen we ons budget bij of doen het nog iets zuiniger aan. Met nog twee maanden te gaan, liggen we goed op koers. Een fijn gevoel!

3. Reacties van familie, vrienden en collega’s

Vol enthousiasme vertelden we familie, vrienden en collega’s over onze plannen. Waar we niet op hadden gerekend was dat niet iedereen even enthousiast reageerde. De meeste reacties waren positief: mensen zijn blij voor ons, vinden het geweldig en ook wel een beetje stoer dat we gaan voor wat we willen in het leven. We doen iets wat zij misschien ook wel zouden willen doen. We krijgen veel vragen over de route, wat we doen met ons huis en onze katten en hoe het staat met de voorbereidingen. Erg leuk.

Toch zijn er ook veel mensen die het niet snappen. Ze zien vooral beren op de weg. Vinden we het dan niet gevaarlijk met al die terroristische aanslagen om zo’n reis te ondernemen? Ze begrijpen vooral niet dat Dirk ontslag neemt om een half jaar te gaan reizen. In deze tijd geef je immers niet zomaar je (vaste) baan op. Aan mijn ouders is wel gevraagd of ze het toestaan dat we op wereldreis gaan. Gelukkig vinden onze ouders het fantastisch dat we deze reis gaan maken. Ze reizen zelf ook veel, zijn ondernemend, positief ingesteld en halen zoveel mogelijk uit het leven. Mijn moeder lacht dan ook hard om de vraag en antwoordt dat ze toch echt niets meer te zeggen heeft over haar dochter van 40 jaar en dat ze het geweldig voor ons vindt. 

Natuurlijk vinden we de enthousiaste reacties het leukst. Ze maken ons blij en geven positieve energie. Toch zetten de minder enthousiaste reacties ons wel aan het denken: we doen blijkbaar echt iets dat niet alledaags is. Dat geeft best een goed gevoel: ergens voor gaan, een droom najagen, ons niet laten weerhouden door obstakels onderweg. Denken in mogelijkheden en uiteindelijk datgene bereiken wat we willen. Het zegt iets over ons, over hoe wij in het leven staan. En daar ben ik best trots op!