Lange reisdag naar Nuwara Eliya

Dit deel van het reisverslag schrijven we, terwijl we in een illegale pub een biertje zitten te drinken. Hoe en wat? Lees vooral verder. Eerst de ochtend. Deze begon dit keer niet met een langslapersontbijt, maar met een vroegslapersontbijt. Om iets voor zessen stonden we al naast het bed en om half 7 zaten we al een het ontbijt. Het zou vandaag een lange dag bussen worden. Met de eerste bus, die we om iets voor half 8 namen, hadden we geluk. De bestemmingen staan in dit land vaak alleen in het Singalees op de bus geschreven. Het is net als Russisch of Chinees, oftewel voor de gewone Nederlander onleesbaar. Je springt dus op een bus waarvan je weet dat deze de goede kant op gaat en probeert in de bus uit te vinden tot hoever je mee kunt rijden naar je bestemming. Zoals gezegd hadden we geluk: de bus reed helemaal tot aan Kandy. En daar moesten we naartoe om vervolgens de bus naar Nuwara Eliya te pakken. De busrit naar Kandy duurde 3 uren. Vervelen deden we ons echter niet, want er is in zo’n bus van alles te zien en te beleven. Mensen die in en uit de bus springen terwijl de bus nog rijdt, mensen die moeten staan die de zittende mensen hun tassen op schoot zetten (zonder daarbij iets te vragen of zeggen) en mensen die naast elkaar gaan zitten zonder ook maar een hallo of tot ziens te zeggen. Je maakt heel wat mee in zo’n bus.

Om half 11 kwamen we aan op het busstation in Kandy, waar we op zoek moesten naar bus nummer twee. Met wat hulp vonden we deze vrij snel. Na een serenade in de bus van iemand die met zijn gitaar wat wilde verdienen en na tig verkopers die in de bus hun brood, drinken, noten en chocola wilden verkopen, vertrokken we om 11 uur richting Nuwara Eliya. De busrit zou, zo vertelde de Lonely Planet ons, 4 uren gaan duren. De rit was prachtig: veel groen en veel theeplantages. Langzamerhand zagen we steeds meer heuvels en bergen. Na een uur in de bus werd er gestopt. Dit keer niet vanwege de welbekende Srilankaanse teatime, maar vanwege een lekke band. Deze werd midden op de weg en met iedereen nog in de bus in 20 minuutjes vervangen en toen konden we weer. In plaats van na 4 uren zagen we het bordje Nuwara Eliya al na 2 uren verschijnen. We waren dus mooi op tijd.

Met de rugzak op besloten we naar het hotel te lopen. We zijn tenslotte aan het backpacken. Na zo’n 1,5 km kwamen we bij het hotel (het Tea Bush Hotel) aan. De manager van het Tea Bush Hotel liet ons de kamer zien. We vonden de kamer nogal aan de dure kant voor wat we ervoor kregen. We besloten dan ook nog even verder te zoeken. De manager van het nagenoeg lege hotel besloot echter de kamer in dat geval voor 12 euro per nacht minder van de hand te doen. Omdat we wisten dat al veel hotels vol zaten hier in Nuwara Eliya (geen idee waarom) besloten we te blijven.
N

a ons even te hebben opgefrist, zijn we naar het centrum gelopen. Nuwara Eliya is een plaatsje midden in Hill Country waar de Engelsen zich vroeger hadden gevestigd. het plaatsje doet dan ook erg Engels aan. Van de hotels tot de rode telefooncellen en rode brievenbussen. Onderweg naar het centrum hebben we voor morgen nog een excursie naar Horton Plains per 4WD geboekt. De Horton Plains is een hoogvlakte waar je een geweldig mooie wandeling van 9,5 km kunt maken. Je moet er alleen wel vroeg voor op, want het uitzichtspunt bij de Horton Plains ligt vaak vanaf 10 uur ’s ochtends in de mist. Aangezien de Horton Plains vanaf Nuwara Eliya nog 1,5 uur rijden is, worden we morgen al om 6 uur opgehaald. Gelukkig zijn we na vandaag gewend aan vroeg opstaan. Na de excursie te hebben geboekt, zijn we gaan lunchen bij een lokaal restaurantje. Het was weer heerlijk, Margie. En dat samen voor nog geen 4 euro. Fried noodles dit keer met een of andere spinazie met knoflookgroente.

We deden nog wat ontbijtinkopen voor morgenochtend en besloten toen naar de (alweer volgens de Lonely Planet) net nieuwe en gezellige pub te gaan die vlakbij ons hotel ligt. Daar zitten we dus nu. De pub zit bij een hotel. Toen we die pub eindelijk hadden gevonden en een biertje bestelden, werd ons verteld dat dit kon, maar dat we dan wel helemaal bovenin het hotel/de pub moesten gaan zitten. Op onze vraag waarom we het biertje niet in de pub bij de bar (waar overigens niemand achter stond) konden drinken, was het antwoord dat er geen vergunning was om drank te schenken. Ons werd dan ook verzocht om wanneer er controleurs onverwacht mochten komen en de bovenste verdieping van het hotel/de pub onverhoopt mochten bereiken om dan te zeggen dat we het bier zelf mee hadden genomen. Oftewel: we schrijven dit verslag nu onder het genot van een lekker koud biertje vanuit een illegale pub. Welkom in Sri Lanka 🙂