Thailand per trein
Vandaag vertrek ik pas om 11 uur, ik zou er dus voor kunnen kiezen uit te slapen. Wanneer ik om 6 uur wakker word en het gekwaak van de kikkers en het ochtendgezang van de vogels hoor, besluit ik maar op te staan. Ik ben nu toch al wakker en het is toch ook wel een beetje zonden om als je dan eindelijk in het paradijs bent beland je tijd te verslapen. Ik sta dus op, pak mijn verrekijker en ga op zoek naar Thaise vogels. Ik zie een paar hele mooie, maar minder dan ik verwacht had gezien alle geluiden. De lol is er dan ook al vrij snel af. Veel geduld heb ik nog steeds niet en al helemaal niet bij 35 graden om half 7 ’s ochtends. Om half 8 schuif ik dan ook bij het ontbijt aan en om half 9 lig ik in het zwembad. Dat kan nog mooi even voor vertrek.
In het zwembad besluiten de vogels zich ineens wel te laten zien. Verdere veel libelles, knalrood en heel veel vlinders in de mooiste kleuren en formaten. Ik ga het hier nog missen. Om kwart voor 11 check ik uit en om 11 uur word ik vanaf de pier van het resort weer naar vaste wal gebracht samen met een aantal andere mensen die de meerdaags tocht hebben geboekt. We lunchen met de groep die vandaag de eendaagse tour naar de River Kwai doet en dan is het naar het laatste gedeelte van de tour: de tocht met de trein over een deel van de door de krijgsgevangenen tijdens de Tweede Wereldoorlog aangelegde spoorrails. Het is een mooie tocht van een klein uurtje.
Even lijkt het nog of ik de trein niet ga halen. Bij de reisleider is niet bekend dat ik bij het treinstation afgezet moet worden, terwijl dit toch duidelijk in mijn boekingspapieren staat. De buschauffeur rijdt bovendien ook nog eens met een slakkengang, dat helpt dus ook niet echt. Ik blijf er maar rustig onder, ik kan altijd nog de trein van 22.00 uur pakken. Uiteindelijk bijkt dit niet nodigen kom ik op tijd op het station aan.
Op dit moment zit ik in een coupé met twee Australische meiden van mijn leeftijd. Een van hen gaat na 7 jaren in Ierland te hebben gewoond nu weer terug naar Australië. Gek idee. Vind ze zelf ook, ze heeft haar familie in al die tijd maar drie keer gezien. Ik vraag maar niet verder, er speelt blijkbaar meer. Echt plezierig is het trouwens niet in de trein. De toiletten zijn ronduit smerig, de doordringende geur van urine is in onze cabine te ruiken. Om misselijk van te worden. Ik twijfelde nog of ik vanuit Chiang Mai naar het zuiden het vliegtuig of opnieuw de nachttrein zal pakken. Die keuze wordt nu wel erg gemakkelijk. De Australische meiden geven aan al veel treinreizen te hebben gemaakt, maat dat deze
zeker in de top 3 van slechtste (lees:smerigste) treinreizen staat. Gelukkig slaap ik het grootst gedeelte van de reis, als het goed is…
Om mee te eindigen nog even wat nieuws uit Zuid-Afrikea. Dirk en ik hebben een nieuwe manier van communiceren gevonden: de audioboodschap. Zo kunnen we veel meer informatie uitwisselen en horen we gelijk even elkaars stem. Dirk heeft het helemaal geweldig. Hij zit in een groep met drie meiden van zijn leeftijd, een uit Zwitserland, een uit Zuid-Afrika en een uit Duitsland. Ze kunnen het erg goed met elkaar vinden. Hij slaapt elke nacht onder de sterren. Het eten is goed, veel en lekker. In Nederland was Dirk nog even bang of hij wel genoeg eten zou krijgen en heeft dan ook nog 5 pakken kruidkoek in zijn backpack gestopt. Deze heeft hij nog nauwelijks aangeraakt. Er wordt veel gebraaid (Zuid-Afrikaanse BBQ). Vooral de bushwalks, wandelingen waarbij op zoek wordt gegaan naar wild, vind Dirk helemaal top. Hij heeft al veel mooie dieren gezien. Hij klonk erg blij en enthousiast.
Tijd om te gaan slapen, wellicht dat die smerige urinelucht dan verdwijnt…
