Hellfirepass & relaxen bij de River Kwai
Vanochtend zowaar uitslapen. Ik hoef pas om half 9 te komen opdraven bij de pier voor de volgende excursie. Dus slaap ik lekker uit tot half 8 en ga dan ontbijten.
Gisteravond was echt magisch. En dan heb ik het niet over de Mon-dansshow. Zulke shows klinken altijd heel leuk, maar 9 van de 10 keer zit je al na 5 minuten op je horloge te kijken hoe lang het nog duurt. En hoe leuk kan het nu helemaal zijn voor die dorpsbewoners zelf, de Mon, die avond aan avond dezelfde show moeten opvoeren voor toeristen. Maar goed, wat wel magisch was was de jungle zelf toen het eenmaal donker werd. De krekels begonnen de zingen en ook de kikkers lieten zich horen. Overal kikkers, zelfs in en om het zwembad. Het park was compleet verlicht en samen met se junglegeluiden was het echt een mooie belevenis.
Om half 9 meld ik mij keurig bij de pier en samen met de twee bevriende Engelse stellen van gisteren, gaan we op weg met de longtailboot naar Hellfirepass. De Hellfirepass is een uitgraving gedaan door met name Australische krijgsgevangenen ten behoeve van de spoorlijn van Thailand naar Birma. De pas is zo genoemd omdat de krijgsgevangenen niet alleen overdag, maar ook ’s nachts door moesten werken. De uitgraving werd ’s nachts verlicht door honderden fakkels. Dit in combinatie met de erbarmelijke omstandigheden waaronder de krijgsgevangenen moesten werken, leidde tot de naam Helfirepass. Eerst bezoeken we het naastgelegen museum. Dan lopen we door de pas. Weer erg indrukwekkend.
Na deze excursie zit de tweedaagse tour van de Engelse stellen erop. Het was erg gezellig met elkaar, lieve mensen. Ze vinden het maar wat mooi wat Dirk en ik doen. Van één van de vrouwen krijg ik bij het afscheid een dikke knuffel. Ik ontmoet zoveel leuke mensen hier. Bijzonder wat er gebeurt als je je daarvoor openstelt. De Engelse stellen vertrekken met een longtailboot de ene kant op, ik vertrek met een andere longtailboot weer richting resort. Halverwege slaat de boot ineens af. Wanneer ik achter me kijk, zie ik dat de bootsman me laat zien dat de achtersteven (of heet dit anders) is afgebroken. De boot doet niets meer en we drijven met de (behoorlijk sterke) stroming terug. De bootsman belt om hulp, breekt ondertussen een deel van één van de banken af -inventief is hij wel- en gebruikt deze als roeispaan. Zo blijven we in ieder geval op het water en belanden we niet tegen de kant. 5 minuten later is de hulp daar, ik spring over naar de andere boot en een derde boot helpt de bootsman zijn boot naar de kant te krijgen. Weer een grappige ervaring rijker.
Na de lunch is de bedoeling te gaan zwemmen. Wanneer ik bij het zwembad aankom is het daar echter zo heet en druk dat ik eerst nog maar even een wandeling ga maken. Op 500 meter moet een mooie grot liggen, de Lawa Cave, en wie weet zie ik nog wat vogels onderweg. Met verrekijker om de nek loop ik richting grot. Ik betaal 200 baht en mag dan 150 treden omhoog lopen. Het is weer bloedheet vandaag en ik zweet me kapot, maar de beloning zal vast de moeite waard zijn. Eenmaal bij de grot aangekomen, zie ik dat het behoorlijk donker is binnen. Ik bestudeer het bord bij de ingang van de grot waar staat waar de lichtpunten zich zouden moeten bevinden. De eerst moet op 45 meter zijn. Wanneer ik voor de 3e keer naar binnenloop en nog steeds geen schakelaar zie, geef ik het op. Ik loop de 150 treden weer naar beneden en geef bij de kassa aan dat er geen licht in de grot was. De Thai, of eigenlijk is het een Mon, komt achter de kassa vandaag, loopt een stukje richting grot en zegt dan: je hebt gelijk, ik zal de schakelaar omzetten. Het was toen inmiddels al half 5 en eerlijk gezegd had ik geen zin opnieuw die 150 treden omhoog te lopen. Ik heb dan ook mijn geld teruggevraagd en ben weer teruggelopen naar het resort. Het is niet anders.
Wanneer ik langs het zwembad loop, zie ik dat deze totaal verlaten is. Ik zet de pas er dan ook even in richting mijn bungalow, kleed me in nog geen minuut om en loop richting zwembad. Heerlijk even afkoelen. Het zwembad blijkt echter nog warmer te zijn dan de buitenlucht, maar lekker is het wel. En ik heb het hele zwembad voor me zelf. Om me heen vliegen de mooiste vlinders, al zullen ze wel iets anders heten want in vlucht lijken het net kleine deltavliegers. Ze hebben al kleuren van de regenboog. Ook hoor ik veel vogels, deze laten zich helaas iets minder makkelijk zien.
Ik blijf een uurtje in het zwembad en controleer dan nog even of ik misschien nog een berichtje van Dirk heb. En jawel hoor: een foto en een gesproken berichtje. Hij lijkt, gezien de foto, zijn scheermes te zijn kwijtgeraakt in de bush maar hij ziet er op de foto reuze gelukkig uit. Wellicht hoort dit bij zijn rangerlook en kan hij met deze look punten scoren voor een opdracht… In het berichtje laat hij weten het enorm naar de zin te hebben en het erg leuk te hebben met de mensen daar. Hij klinkt blij en enthousiast. Volgens mij geniet hij enorm, gelukkig maar!
Over een half uurtje weer eten. Ik kijk er nu al tegenop. Ze schotelen me hier bij elke maaltijd een minibuffet voor 4 personen voor. Ik zit nu nog vol van vanmiddag. Ik wil ook niet respectloos zijn en er niets van eten, dus probeer ik steeds maar een beetje van alles te eten en duw ik voor de rest het overgebleven eten op de schotel wat meer inelkaar, zodat het lijkt of ik redelijk wat heb gegeten. Ik heb al geprobeerd aan te geven dat één gerecht i.p.v. vier gerechten, sla, soep en een toetje voor mij voldoende is. Maar daar willen ze niets van weten. Ze zeggen dat de medewerkers, allemaal Mon, de overgebleven restjes graag meenemen naar huis. Oké dan maar.
Het valt me trouwens op hoe lief de Thai zijn voor alle dieren. Als boeddhist geloven ze dat alles in de natuur met elkaar verbonden is. Zo zorgen ze met elkaar voor alle straatdieren en zag ik vanochtend tijdens de wandeling door de Hellfirepass dat onze gids een worm met een stokje oppakte en naar de kant bracht om te voorkomen dat deze vertrapt zou worden. Best mooi om deze connectie met de natuur te zien.
Morgen staat er nog een tocht met de trein over een deel van de spoorlijn van de River Kwai op het programma. Daarna wordt ik rond 18.00 uur afgezet bij het treinstation in Bangkok waar ik om 19.35 de nachttrein neem naar Chiang Mai. De oordopjes zijn al overgebracht naar de handbagage. Morgen dus even geen update, overmorgen laat ik weer van me horen.
