Relaxen op Koh Phangan
Niet mijn beste dag vandaag. Wellicht had ik mijn oorspronkelijke plan, niets doen, iets letterlijker moeten nemen. De ochtend begint goed. Ik word inderdaad zonder wekker wakker, al is dit wel al om 7 uur. Klaarwakker, een poging om nog even te slapen heeft dan ook geen zin. Maar even lezen en internetten dan. Om half 10 ga ik ontbijten. De zee is nu wel te zien en het uitzicht is, zoals al verwacht, inderdaad prachtig. Om kwart voor 11 hoor ik mijn telefoon gaan, een berichtje van mijn schatje. Het is onze 9-jarige trouwdag vandaag. Bij hem is het dan kwart voor 6 in de ochtend. Wat heerlijk om een man te hebben die daar op zo’n tijdstip ’s ochtends al aan denkt. Dirk heeft het trouwens nog steeds helemaal geweldig. Hij heeft afgelopen vrijdag een sleepout gedaan in de bush, die helemaal geweldig was en gisteren heeft hij tijdens een wandelsafari een Cheetah op 5 meter afstand mogen benaderen. Zijn dag kon niet meer stuk, tekste hij me.
Na het ontbijt zoek ik een van de ligbedden bij het zwembad op. Ik neem een duik in het zwembad dat uitkijkt over zee, lees wat in mijn boek en neem het besluit na Koh Phangan 3 nachten naar Koh Tao te gaan, daarna 2 nachten op Koh Samui te verblijven en tenslotte 2 nachten Kuala Lumpur te doen. De hotels boek ik gelijk, dan hoef ik daar niet meer aan te denken.
Om 13.00 uur bestel ik een Pad Thai in het restaurant bij het zwembad. Daarna maak ik nog een wandeling over het strand. Mijn snorkelspullen neem ik mee. Het is hier erg rustig, ik kom maar weinig mensen tegen. Ook in het resort waar ik zit is het rustig. Ik ben tot nu toe maar 2 andere tasten tegen gekomen. Het is eb, maar ik besluit toch de zee in te gaan. Met bril en snorkel loop ik de zee in. De eerste 50 meter komt het water niet hoger dan mijn knieën. Dan zie ik dat het koraal begint. Verder lopen is dus niet slim, daarmee haal ik mijn voeten open. Ik zwem een stukje en zie inderdaad wat vissen en zeeëgels. Het is echter zo ondiep dat er nauwelijks te zwemmen valt. Ik keer dan ook maar snel om, terug richting strand en zwembad.
Voordat ik me weer bij het zwembad installeer haal ik mijn boek en ipad van de kamer. Wanneer ik mijn kamer weer wil verlaten, blijft de sleutel steken in het slot. Hij wil geen kant meer op. Ik zit ingesloten. Na 10 minuten wrikken, trek ik de aandacht van één van de Thaise jongens die mijn bungalow voorbij loopt. Hij probeert het slot van de buitenkant te forceren, maar ook hem lukt het niet de houten schuifdeur open te krijgen. De enige andere toegang naar mijn kamer is een klein raampje slecht toegankelijk is, omdat het zich op een hoogte van ongeveer 3 meter bevindt. Dit lijkt de Thaise jongen echter niets te kunnen schelen. Hij klimt, langs het prikkeldraad omhoog, en via een enorme spagaat bereikt hij mijn raam van niet meer dan 60 cm breed. Hij trekt zichzelf omhoog en is dan samen met mij ingesloten in kamer nummer 4. Ook van de binnenkant lukt het hem niet het slot te forceren. Hij roept de hulp in van Thaise jongen nummer twee. Met zwaar gereedschap, een schroevendraaier, hamer en beitel, schiet Thaise jongen nummer 2 snel te hulp. Maar ook met dit zware gereedschap lukt het hen niet de sleutel uit het slot te krijgen. Ik zit dan inmiddels al bijna een uur ingesloten. Thais meisje wordt te hulp geroepen, waarschijnlijk voor haar inzicht in zaken. Uiteindelijk wordt besloten dat bruut geweld de oplossing gaat worden. Ik vraag me af of de aardige vrouwelijke, Engelse manager daar zo blij mee gaat zijn. Maar de Thaise jongens spreken slechts gebarentaal en geen woord Engels, dus ik houd mijn mond. Ze hameren erop los. Al snel vertoont een van de ruiten een barst, maar ze zijn vastbesloten mij uit de kamer te bevrijden. Ze wrikken en hameren dus door. Wanner ze de deur van de helft van het hout hebben ontdaan, lukt het hen de schuifdeuren van elkaar te duwen en anderhalf uur later ben ik eindelijk weer vrij. Dan komt ook de aardige, vrouwelijke Engelse manager aanlopen. Zij was, zoals ik al vermoedde, niet op de hoogte dat ik ingesloten was geweest. Ze biedt wel drie keer haar verontschuldigingen aan en vraagt of ik liever een andere kamer wil hebben. Ik geef aan dat een nieuw slot, wat mij betreft voldoende is en dat zij aan deze ongelukkige gebeurtenis ook niets kan doen. Ze weet goed te verbergen dat ze niet al te gelukkig is met de brute oplossing van haar Thaise medewerkers en belt Thaise jongen nummer 4 om een nieuw slot op de deur te komen zetten. Ik berg inmiddels al mijn kostbare spullen op in de kluis en ga richting zwembad. Een uur later wordt me hier mijn nieuwe sleutel gebracht. Er zit een nieuw slot op de deur. Prima geregeld allemaal.
Ik blijf tot half 7 bij het zwembad zitten lezen (jullie begrijpen: ik durf me vooral niet meer te bewegen). Het is gelukkig ook al een stuk drukker geworden bij het zwembad. Er zijn 3 stellen aangekomen, twee Franse stellen en een Engels stel. Wel zo gezellig. Dat is toch net even anders wanneer je alleen reist. Ik vind het dan wel gezellig wanneer het net iets drukker is. Samen met Dirk zou met dat niet zoveel kunnen schelen. Op Koh Tao en Koh Samui heb ik dan ook een accommodatie geboekt die iets meer in de drukte ligt. Het resort waar ik nu ben ligt heel mooi, maar wel erg afgelegen. Restaurantjes en winkeltjes zijn er niet in de buurt. Op Koh Tao en Koh Samui zit ik meer in de buurt van restaurantjes winkeltjes. Kan ik ook nog even op wat souvenirs gaan jagen.
Om half 7 ga ik douchen en daarna eet ik een curry in het restaurant. Het was een rare dag. Morgen het niets doen inderdaad maar iets letterlijker nemen, al zou ik nog wel graag een nieuwe snorkelpoging willen doen. Er schijnt erg mooi koraal voor de deur te liggen.
