Persoonlijk: mijn favoriete reissouvenir
Mijn favoriete souvenir dat ik heb meegenomen van onze reizen is een sneeuwglobe uit Cambodja, een transparante bol van glas met daarin in miniatuurvorm de indrukwekkende tempels van Angkor. Ik ben altijd al dol geweest op deze wonderlijke sneeuwbollen. Ze hebben iets magisch. Het opschudden van de glazen wereld en de sneeuw die langzaam naar beneden dwarrelt wanneer je de bol neerzet, hebben een betoverende uitwerking op mij.
Op reis zoek ik altijd naar winkeltjes en kraampjes waar sneeuwbollen worden verkocht. Bijna altijd vind ik er wel één. Vaak ook in landen waar ze nog nooit sneeuw hebben gezien. Blijkbaar hebben de sneeuwbollen ook in de tropen een magische werking.
Stop de sneeuwbol overigens niet in je handbagage wanneer je gaat vliegen. Vorig jaar had ik tijdens een weekendje Londen een prachtige sneeuwglobe op de kop getikt. Blij met mijn aankoop, en bang dat de bol tijdens het transport zou breken, nam ik de globe mee in mijn handbagage. Bij de douane werd ik eruit gepikt, mijn handbagage moest open. De scan had een verdacht voorwerp opgemerkt. Of ik vloeistoffen bij mij had? Nee, natuurlijk niet. Die zaten keurig verzegeld in een doorzichtig zakje. Of anders in mijn koffer die ik had afgegeven bij de incheckbalie.
Alle zakjes en doosjes moesten open. Espressokopjes, een Engels vlaggetje, een blikken snoeptrommeltje dat ik bij Harrods had gekocht…de één na de andere souvenir kwam uit mijn tas. Het zag er inderdaad allemaal keurig uit, volgens de regels. Natuurlijk zag alles er keurig uit: ik ben jurist en die houden over het algemeen van regels. Die geven structuur en duidelijkheid en voorkomen chaos. Allemaal dingen waar ik van hou. De douanier begreep ook even niet wat dat voorwerp nu kon zijn waarop de scan was aangeslagen. Totdat zijn oog viel op de sneeuwglobe. Die zat natuurlijk vol met vloeistof. Meer ook dan de toegestane 100ml. Even was ik bang dat ik mijn sneeuwbol zou moeten afstaan. Gelukkig kon de douanier er de humor wel van inzien en mocht de bol, na verzegeling, gewoon mee.
Mijn verzameling breidt zich langzaam uit. Overigens mag niet elke sneeuwbol met mij mee naar huis, een beetje kieskeurig ben ik wel. Zo zal ik nooit een sneeuwbol van plastic kopen. Ik vind het moeilijk daar de magie in te zien. Het oog wil toch ook wat. De sneeuw in die plastic bollen valt ook altijd net iets te snel naar beneden of er is net te weinig van. De plastic sneeuwbollen laat ik dus links liggen. Ze moeten ook niet te klein zijn. Miniatuur is mooi, maar ik moet nog wel zonder vergrootglas kunnen zien wat er zich in de glazen bol afspeelt.
Ik heb een voorkeur voor sneeuwbollen van steden en staten in de wereld. Ze roepen mooie herinneringen op aan de dingen die ik tijdens mijn vakantie heb gezien en gedaan. De sneeuwglobes krijgen allemaal een mooi plaatsje op of in één van de kasten op onze reiskamer, een kamer die we speciaal hebben ingericht voor onze reissouvenirs en reisboeken. Ik loop hier regelmatig even naar binnen om de sneeuwbollen, het liefst allemaal tegelijk, te schudden en te genieten van de neerdwarrelende sneeuw en de herinnering aan bijzondere, voorbije momenten.
