Wereldreis week 18: Verenigde Staten (5) & Mexico (1)

Viva Las Vegas! Wat hebben we een geweldige tijd gehad in deze bijzondere stad. We vonden het allemaal even geweldig. Echt alles in Las Vegas is “over de top”. En dat maakt het nu juist zo heerlijk om er rond te lopen. In 5 dagen bezochten we indrukwekkende hotels, genoten we van de miljoenen lichtjes en waagden we een gokje in de vele casino’s. We liepen rond in de pawnshop van Rick Harrison, genoten van Fremont Street en vierden kerst. Met moeite namen we afscheid van Las Vegas en vlogen we afgelopen vrijdag naar Mexico. De overgang kon niet groter zijn. In Valladolid waren we getuige van een bijzondere jaarwisseling. Het was een week om nooit meer te vergeten!

Zondag: Venetië en Rome in één dag

Het is eerste kerstdag. Onze eerste dag in Las Vegas. Kerstmuziek galmt door de straten. We willen de dag bijzonder beginnen en kopen kaartjes voor het hoogste reuzenrad ter wereld: de High Roller. Het reuzenrad brengt ons in een kwartier naar een hoogte van 168 meter. Het uitzicht over de Strip van Las Vegas is adembenemend.

De Strip van Las Vegas is 6,8 km lang. Langs deze enorme boulevard staan honderden hotels, casino’s en restaurants. Acht van de grootste hotels ter wereld hebben een plek op de Strip. Elk van de hotels is een attractie op zich. Ze proberen elkaar allemaal in grootsheid en uitstraling te overtreffen, zodat je vooral daar je geld komt uitgeven. We vinden het heerlijk om door de hotels te lopen en kijken er onze ogen uit. In “The Venetian” lopen we over bruggen en langs kanalen. Zingende gondeliers varen toeristen door de kanalen. Het is alsof we echt door Venetië lopen. Straten, gebouwen en restaurants zijn een kopie van de Italiaanse stad.

Caesar’s Palace was het eerste hotel in Las Vegas met een thema. Zodra we er binnen stappen, is het alsof we door Rome lopen. Grote Romeinse beelden sieren de hal waar een draaiende roltrap ons naar Romeinse winkelstraten brengt. Bij de Trevifontein komen we even op adem. Alleen in de hotels zelf lopen we vaak al vele kilometers. Een ander hoogtepunt van het hotel is het Colosseum dat dienst doet als theater. Veel grote artiesten, zoals Frank Sinatra, Elton John, Cher en Celine Dion hebben in Caesars Palace opgetreden.

We zijn in de gokhoofdstad van de wereld. En geloof me, daar kun je niet omheen. Overal vinden we gokautomaten en speeltafels. Zelfs in de bar zijn gokautomaten verwerkt. We besluiten zelf ook een gokje te wagen. Omdat we niet ons hele wereldreisbudget erdoor heen willen jagen, spreken we af dat we 5 euro per dag gebruiken om te gokken. We zoeken een gokautomaat op waar de minimum inzet 1 penny is. Zo kunnen we voor 1 dollar toch 100 keer aan de hendel van de fruitmachine trekken. Af en toe winnen we een paar pennies, die we vervolgens weer verspelen. Al met al zijn we voor 2 dollar toch nog een half uur zoet. Bovendien zijn de drankjes gratis wanneer je aan het gokken bent. Geen slechte deal dus voor die paar dollar.

Maandag: van Luxor naar New York

We beginnen de dag met een wandeling naar het meest zuidelijke deel van de Strip. Hier staat het beroemde “Welcome to fabulous Las Vegas”-bord. Daar willen we natuurlijk een foto van maken. Onderweg lopen we de gigantische winkels van Coca Cola en M&M’s binnen. Hier worden zo’n beetje alle artikelen verkocht waarop de bekende merknamen kunnen worden afgebeeld. We vinden het bijzonder hoe merknamen zo groot kunnen zijn dat mensen er t-shirts, kookboeken en telefoonhoesjes van willen kopen.

Een kleine 4 kilometer lopen vanaf ons hotel vinden we het “Welcome to fabulous Las Vegas”-bord. We zijn niet de enigen die het bord willen zien. Tientallen mensen vormen een rij bij het bord en wachten op hun beurt voor een foto. Auto’s blokkeren de weg in afwachting van een parkeerplek.

Op het Zuidelijk deel van de Strip staat ook de enorme pyramide van het Luxor hotel. Het hotel is het tweede grootste van Las Vegas en het zesde grootste van de wereld. Het hotel heeft maar liefst 4400 kamers. Een replica van de Sfinx van Gizeh en een 43 meter hoge obelisk maken het hotel helemaal af.

Van het Luxor hotel lopen we naar hotel New York New York. Voor het hotel staat een indrukwekkende replica van het vrijheidsbeeld. Hoge hoteltorens rijzen als wolkenkrabbers op en maken de skyline compleet. Een felrode achtbaan met looping en schroef raast tussen de wolkenkrabbers door. Wat een prachtig hotel. Van buiten veruit onze favoriet. En van binnen is het al net zo mooi. Het is onvoorstelbaar hoe het het hotel gelukt is de “look” en “feel” van New York te creëeren. We willen er niet meer weg en besluiten bij één van de restaurants in de New Yorkse straten iets te eten. De Amerikanen kennen geen tweede kerstdag. Maar wij wel. We pakken vanavond dan ook uit en gaan voor een kerstdiner bij de Mexicaan. De sfeer, het eten en de bediening zijn helemaal goed.

We sluiten onze tweede kerstdag af bij de fonteinshow van het Bellagio-hotel. Elke 15 minuten vindt er een spectaculaire show van water, muziek en licht plaats. Er zijn verschillende shows. Elk nummer heeft zijn eigen choreografie. Bekende muzikanten, choreografen en artiesten hebben het Bellagio geholpen muziek, licht en geluid samen te brengen. Over een breedte van 300 meter dansen meer dan 1000 fonteinen op de tonen van het kerstnummer “The most wonderful time of the year”. De fonteinen spuiten tot wel 70 meter hoog. Op de achtergrond steekt het indrukwekkende Bellagio-hotel prachtig af tegen de lavendelkleurige lucht.

Dinsdag: Rick’s pawnshop en Fremont Street

We verlaten vandaag voor een dagje de Strip en nemen de bus naar Downtown Las Vegas. We hebben inmiddels zoveel souvenirs verzameld dat het tijd wordt om ze naar huis te sturen. We zoeken daarom eerst een postkantoor op. Voor 60 euro wordt ons 2,5 kilo zware pakket in 10 dagen bij mijn ouders afgeleverd.

Niet ver van het postkantoor vinden we de Pawnshop van Rick Harrison. Op History Channel kijken we vaak zijn programma, waarin bijzondere objecten worden gekocht, verkocht en in pand genomen. Drie generaties van de Harrison-familie runnen de Gold & Silver Pawnshop aan de rand van Las Vegas. Een rij van zo’n 50 mensen staat voor de deur te wachten om binnen gelaten te worden. We zetten alle schaamte opzij en sluiten achteraan. 10 minuten later lopen we langs de toonbanken die we kennen van de serie. De heren zelf zijn niet aanwezig, maar het is niettemin ontzettend leuk om hier even rond te lopen.

Van de Pawnshop lopen we naar Fremont Street. Hier heeft Las Vegas zijn oorsprong. De straat is ontstaan bij de oprichting van Las Vegas in 1905. In deze straat verrees het eerste hotel van Las Vegas. Ook was het de eerste straat van Las Vegas die werd geasfalteerd en ontving het als eerste een officiële gokvergunning.

Fremont Street is een en al glitter en glamour. Elk casino, iedere souvenirwinkel en elk restaurant sprankelt en glittert. Chippendales, Pin-upgirls en Starwarsfiguren lopen door de straat en trekken de aandacht met hun optredens en uiterlijk. Muziek schalt door de speakers. Een 480 meter lang videoscherm overdekt de straat. Het is het grootste videoscherm ter wereld. Zodra de avond valt, wordt het scherm onderdeel van een spectaculaire licht- en geluidshow. Op de muziek van onze eigen Nederlandse Tiësto wordt een geweldige show weggegeven. 12 miljoen ledlampen veranderen continue van kleur en vorm. We genieten. Ook dit is op en top Vegas.

Woensdag: het beroemde Bellagio hotel

De afgelopen dagen hebben we zowel de Strip als Downtown Las Vegas verkend. We vinden het hier geweldig en hebben er nog geen genoeg van. Las Vegas is zo’n stad waar geen dag gelijk is. We vinden het heerlijk om het rustig aan te doen en alle tijd te hebben om de stad echt te beleven. Er zijn nog een paar hotels die we willen bekijken voordat we naar onze volgende bestemming reizen. Voor vandaag staat het beroemde Bellagio hotel op het programma.

Het Bellagio is vooral bekend van zijn prachtige fonteinen. Elke avond vinden er indrukwekkende licht- en geluidshows plaats. Het hotel staat midden op de Strip en rijst hoog uit boven zijn brede fonteinen. Van binnen is het hotel al even luxe. We vinden er een prachtige kerstopstelling. Toch missen we iets. Waar andere hotels hun hotel in thema’s als Venetië, Rome en New York hebben opgebouwd en aangekleed, is het Bellagio vooral luxe. Het heeft geen speciaal thema. Daardoor oogt het meer als een “gewoon” hotel. Het is mooi, maar we missen de wow-factor.

Veruit ons favoriete hotel op de Strip is het New York New York hotel. Het vrijheidsbeeld, de achtbaan die langs en door het hotel raast en de sfeer in de New Yorkse straten van het hotel vinden we fantastisch. Op de tweede plek staat voor ons beide het Venetian hotel met zijn indrukwekkende kanalen en gondels. De derde plaats gaat naar Caesar’s Palace met zijn replica van het Colosseum, de Trevifontein en draaiende roltrap. En Las Vegas bij nacht, wanneer de miljoenen lichtjes de stad omtoveren tot een grote, magische speeltuin, is natuurlijk helemaal fantastisch.

Donderdag: een middag als panellid van een televisieshow

Het is onze laatste dag in Las Vegas. We checken om half 11 uit en doen dan voor de laatste keer een rondje over de Strip. Het Paris hotel met zijn fantastische replica van de Eiffeltoren hebben we voor vandaag bewaard. We hebben inmiddels al veel hotels gezien. Toch worden we nog verrast door de indrukwekkende binnenkant van het hotel. De sfeer ademt Parijs. Franse bistro’s, pleintjes en straten omarmen de immense casinovloer. Franse muziek klinkt door de straten en obers in Franse kleding serveren gasten Franse gerechten. Ik had het gisteren nog over onze top 3 van mooiste hotels in Las Vegas. Het Paris Hotel komt toch wel heel dicht bij een derde plek.

Wanneer we door het MGM Grand hotel lopen, krijgen we een uitnodiging om deel te nemen in een panel om een tv-show van CBS te beoordelen. Dat lijkt ons wel leuk. Voor we het weten zitten we met 20 andere panelleden in een ruimte met een groot scherm en een computer voor onze neus. We krijgen een comedy te zien die nog niet op televisie wordt uitgezonden. Wij mogen de comedy beoordelen, zodat CBS kan beslissen of ze de comedy gaat uitzenden, aanpassen of bij het vuil gooit. We krijgen allemaal een kastje in de hand en moeten tijdens de uitzending aan een knop draaien. Die knop geeft cijfers aan van 1 tot 100. Zo kunnen we tijdens de hele uitzending laten weten wat we van bepaalde scenes vinden. De comedy duurt 22 minuten. De comedy gaat over een team journalisten op een redactie van een outdoor-magazine. We vinden de comedy nogal afgezaagd en voorspelbaar. Er zitten leuke scenes in, maar we zouden er niet naar kijken als het op televisie zou worden uitgezonden. We draaien de knop dus regelmatig onder de 50. Wanneer de comedy is afgelopen, krijgen we op de computer nog een vragenlijst om in te vullen. We beantwoorden de vragen en staan dan na een uur, met een enveloppe met tegoedbonnen, weer buiten. Dat was best leuk om te doen!

We willen nog één keer gokken. We hebben ons strak aan onze afspraak van 5 euro per dag gehouden en dat is goed bevallen. We zien hier zoveel mensen die in nog geen 5 minuten tijd honderden dollars vergooien. Het is triest om te zien. We kiezen de roulette. We zetten voor 2 dollar in. We hebben geluk en winnen 3 keer onze inzet. We zetten nog een keer in: 2 dollar op zwart. We volgen het balletje met onze ogen. In gedachten dwingen we het balletje naar een zwart nummer. En met succes: we winnen opnieuw. We staan inmiddels op 8 dollar. 6 dollar winst is voor een paar wereldreizigers een hele klap geld. Daar kunnen we weer een kop koffie voor drinken. We kunnen ons geluk niet op. We twijfelen even of we zullen stoppen, maar zetten toch nog een laatste keer in. We durven bijna niet te kijken. Ja hoor, weer geluk: 9 dollar erbij. We willen niet zo stom zijn om ons gewonnen bedrag weer te verliezen en stoppen. Om ons heen zetten duizenden mensen honderden dollars in. Wij lopen met “maar” 15 dollar winst naar buiten en zijn zo blij dat iedereen om ons heen vast denkt dat we een grote klapper hebben gemaakt. We eten vanavond luxe en lopen een echte Italiaanse pizzeria binnen.

Voor een laatste keer nemen we Las Vegas in ons op. De lichtjes, de Bellagio-fonteinen, de taxi’s en de mensen. We vonden het allemaal even geweldig. Zelfs na 5 dagen hadden we er nog geen genoeg van. Het is een van de meest bijzondere steden waar ik ooit geweest ben. Het is lastig om afscheid te nemen en weg te gaan. Toch nemen we om 9 uur een taxi naar het vliegveld. De volgende bestemming wacht. Mexico we komen eraan.

Vrijdag: van Las Vegas naar Cancun

Om half 12 Mexicaanse tijd landen we op het vliegveld van Cancun. We nemen gelijk een bus naar Valladolid, een koloniale stad in het hart van Yucatan. Het schiereiland Yucatan scheidt de Golf van Mexico van de Caraïbische Zee. Rond half 5 komen we in Valladolid aan. Nog geen 5 minuten later lopen we ons hotel binnen dat zich op nog geen 200 meter van het busstation bevindt. Het hotel ligt midden in het centrum, op één blok van de Plaza. Het eerste dat ons opvalt, is hoe kleurrijk de stad is. Roze, blauwe en geelgekleurde huizen wisselen elkaar af. Het vest en de jas kunnen uit. Het is hier, na het frisse Las Vegas, met 32 graden bloedheet. We komen steeds dichter bij Nederland. Het tijdsverschil wordt dus ook weer minder. Het verschil is nu 7 uren, waarbij het in Nederland nog wel steeds later is dan bij ons.

We zijn best moe van de lange reis. Van de luchtdruk in het vliegtuig moeten we ook altijd wel even een nachtje bijkomen. We doen het de rest van de avond dan ook rustig aan. We lopen richting Plaza en zoeken een gezellig restaurantje op voor ons eerste Mexicaanse biertje. We nemen er een bakje tortilla’s met guacamole bij. Mexicaanser kan niet.

De omschakeling van het spetterende Las Vegas naar het koloniale Valladolid is best een grote omschakeling. Waarschijnlijk wel de grootste omschakeling van de hele reis. Elk land dat we aandeden, was natuurlijk weer anders. Australië, Nieuw Zeeland en de Verenigde Staten hebben waar het taal, bevolking en mentaliteit betreft, wel wat van elkaar. Mexico is echt een compleet andere wereld. Ze spreken hier weinig Engels. Met ons “Mosalingua” Spaans doen we ons best ons verstaanbaar te maken. Wat hier vooral heel lekker is, zijn de lage prijzen. We kunnen hier eindelijk gewoon op een terrasje gaan zitten en een biertje of maaltijd bestellen. Voor 10 euro eten we samen een uitgebreide maaltijd met een drankje.

Zaterdag: oudjaarsdag in Valladolid

Valladolid is gebouwd op een voormalige Mayastad. De stad is vernoemd naar de Spaanse stad Valladolid. De stad heeft ruim 45.000 inwoners en is daarmee, na Cancun en Merida, de derde grootste stad van Yucatan. Een groot deel van de bevolking draagt hier nog de traditionele Maya-kleding. Brede straten met kleurrijke gebouwen geven de stad een vrolijke en relaxte uitstraling. In het midden van het centrum ligt een groot plein. Op de vele bankjes genieten lokale bevolking en toeristen van alles wat zich op en om het plein afspeelt. Een verkoper loopt rond met in zijn rechterhand de meest mooie ballonnen. We ruiken de geuren van de vele eetstalletjes, waar typisch Mexicaanse snacks worden verkocht. Bij de Kathedraal, het pronkstuk van de stad, proberen bedelaars genoeg geld op te halen om de dag door te komen. We zien hier vooral veel oude mensen die bedelen om geld.

We wandelen door de wijk Sisal waar we een bezoek brengen aan het eerste klooster van Yucatan: San Bernardino de Siena. Afkoeling zoeken we bij Cenote Zaci, een diepblauwe poel middenin een grot die door een ondergronds stromende rivier wordt gevuld met water. Yucatan kent een groot aantal cenotes. Cenotes waren voor de Maya’s heilige plaatsen. Veel van de Maya-goden leefden in het water. Volgens de Maya’s waren cenotes de toegang tot de onderwereld. Ze gebruikten de poelen om offers te brengen, waaronder ook mensenoffers. We hebben niet eerder gezwommen in een cenote. Het is een bijzondere ervaring.

Iets voor 5 uur zoeken we een café op. We bestellen een Sol en gaan op internet op zoek naar de Atoomklok. Om 5 uur Mexicaanse tijd begint in Nederland het nieuwe jaar. Via whatsapp hebben we contact met de familie thuis die met oliebollen en champagne klaar zit. Het is ontzettend leuk om op deze manier toch samen het nieuwe jaar in te kunnen gaan.

7 uren later doen we het nog dunnetjes over. Iets voor middernacht lopen we richting Plaza. We zijn benieuwd hoe de Mexicanen oudjaar vieren. Een band speelt Latijns-Amerikaanse muziek en op het plein wordt gedanst. Het is er, met zo’n 1000 mensen, minder druk dan we hadden verwacht. Om 10 voor 12 stopt de band met spelen en houdt een van de, waarschijnlijk, belangrijke mensen in de stad een praatje. Dan horen we “Salud”, wordt het glas geheven en ontsteekt achter ons een bord waarop in het Spaans “Gelukkig 2017 Valladolid” geschreven staat. Het is dan nog maar 3 minuten voor 12. We kijken om ons heen. Niemand die elkaar om de hals vliegt of elkaar een gelukkig nieuwjaar wenst. Drie minuten later horen we een aantal toeristen elkaar een goed 2017 wensen. Heel bijzonder allemaal. Niet veel later drommen de mensen zich om een papieren pop die in brand wordt gestoken. We horen later dat deze pop het oude jaar vertegenwoordigd, waarbij afscheid wordt genomen van alle negatieve gebeurtenissen. Zo kan het nieuwe jaar met een schone lei worden begonnen. Wanneer de pop bijna is opgebrand, verlaten de meeste mensen het plein. Ook wij gaan terug naar ons hotel. Het is dan kwart over 12. Al met al een jaarwisseling die we niet snel zullen vergeten.

Terugblik op week 18

Hoogtepunt: Las Vegas was één groot hoogtepunt!
Lekkerste eten: het Thaise eten in Fremont Street. Fantastisch!
Meest irritant: dat er gerookt werd in de casino’s.
Meest verrassend: dat we na vijf dagen nog niet weg wilden uit Las Vegas. We hadden er nog wel een week rond kunnen lopen en dan hadden we ons nog steeds niet verveeld.
Lekkerste snack: de Frozen yoghhurt bij Blizz. Vanuit de verschillende ijsmachines laat je de bevroren yoghurt in je bakje lopen. Je strooit daar vervolgens de toppings over die je hebben wilt, gooit er nog een lekkere (warme) chocolade-, fudge of carmelsaus over heen en smullen maar.
Meevaller: dat we op de laatste dag in gokstad Las Vegas van een inzet van 2 dollar 17 dollar wisten te maken. Ook onze enorme kamer op de 12e verdieping van het Flamingo hotel met een fantastisch uitzicht op de Strip was een mooie meevaller.
Tegenvaller: dat er in Las Vegas veel minder kerstsfeer was dan we hadden verwacht. Door de straten galmde wel kerstmuziek en ook de Bellagio-fontein had een kerstshow, maar verder zagen we nauwelijks kerstbomen of kerstversiering in de hotels. Jammer!
Opvallend: dat er in de casino’s dag en nacht gegokt wordt. De stad komt ook pas rond middernacht echt tot leven. De hele nacht is bijna alles geopend: supermarkten, restaurants en winkels. Bizar.
Het weer deze week: koud, zonnig en droog in Las Vegas. 30 graden en warm in Valladolid.
Handig: de locatie van ons hotel in Las Vegas. Beter kon niet, midden in het centrum van alle actie.
Leuk om te weten: dat het Flamingo hotel waar we in Las Vegas verbleven in 1945 is gebouwd en eigendom was van maffiabaas en huurmoordenaar Bugsy Siegel. Bugsy en zijn vriendin wisten erg slecht met geld om te gaan. Het hotel leidde een groot verlies. Om die reden werd Bugsy door een hitteam van de maffia op bloedige wijze afgemaakt. Het hotel bleef in handen van de maffia. Het hotel was het derde hotel op de Strip en het oudste hotel dat er nog staat.
Bijzonder: de jaarwisseling in Valladolid. Zo anders dan bij ons in Nederland: er wordt niet afgeteld, niemand die elkaar een gelukkig nieuwjaar wenst en geen vuurwerk. Wel bijzonder om de Mexicaanse traditie mee te maken, waarbij een pop in brand wordt gestoken om zo al het negatieve uit het oude jaar te verbranden.
Budget: voor Los Angeles en Las Vegas hebben we een dagbudget vastgesteld van €150,-. In totaal gaven we €159,34 per dag uit. We zitten daarmee iets boven ons van tevoren vastgestelde dagbudget. Per dag besteedden we gemiddeld €78,66 aan het verblijf in hotels, €44,61 aan eten en drinken, €15,54 aan vervoer en €15,40 aan entreegelden en excursies.
Bestemming week 19: komende week reizen we van Valladolid naar Mérida. In Mérida gaan we een cursus Spaans volgen van 5 dagen. Het lijkt ons ontzettend leuk een nieuwe taal te leren. Ook erg makkelijk voor de laatste 7 weken van onze reis, waarin we door Mexico en Cuba reizen. Na 4 maanden “niets doen” zal het vast wel weer even wennen zijn om onze hersenen aan het werk te zetten. We zijn benieuwd.