Wereldreis week 5: Australië (1)

Deze week begonnen we aan ons avontuur Down Under. Zo ver van huis waren we niet eerder. We bekeken het wereldberoemde Opera House in Sydney, reden de eerste paar honderd kilometer met onze camper langs de Oostkust en kookten voor het eerst in een maand weer zelf. Dolenthousiast waren we bij het zien van de eerste “wilde” kangoeroes. We reden door wijnvalleien, bezochten afgelegen stranden en genoten van het afwisselende landschap van Australië.

Zondag

Na een vlucht van 4,5 uur landen we op de luchthaven van Sydney. Ik voel toch wel even een klein momentje van geluk. Naar Australië wilde ik al sinds ik als kind groot fan was van de Australische soapserie “The Flying Doctors”. En nu, ruim 30 jaar later, ben ik er. Zo ver van huis zijn we nog nooit geweest. Met een directe afstand van 16.667 km van Amsterdam ligt het 529 km verder van onze hoofdstad dan Fiji. De klok zetten we 2 uren terug. Het tijdsverschil met Nederland is hier 8 uren in plaats van 10 uren.

We drinken, zoals na elke vlucht, een kop koffie op de luchthaven en trekken dan ons plan. Het regent behoorlijk, dus we besluiten het onszelf gemakkelijk te maken en een shuttlebus naar ons hotel te nemen. De shuttlebus zet ons in 25 minuten voor de deur van het Central Railway Hotel af. We zijn blij dat we dit keer niet hebben gekozen voor het openbaar vervoer. De regen komt inmiddels met bakken uit de hemel. Het hotel ligt centraal gelegen, dichtbij openbaar vervoer en op een kleine 3km van het centrum en de haven van Sydney. We hebben een mooi appartement met een keukentje met magnetron en een koelkast. Ook een lekkere zitkamer met een groot televisiescherm. Heerlijk om na een maand weer even met de voetjes op de bank te kunnen kijken naar televisieprogramma’s die we kunnen verstaan.

De regen heeft de lucht buiten afgekoeld tot een graad of 16. Voor het eerst in een maand trekken we een lange broek en vest aan. Om de hoek zit een grote supermarktketen: Woolworths. We struinen langs de schappen op zoek naar de aanbiedingen. Australië is duur hebben we gelezen. We moeten hier dus extra op ons budget letten, al is dat budget met €130,- per dag natuurlijk wel een stuk ruimer dan de €90,- in China. Als kinderen zo blij zijn we met de inhoud van ons boodschappenmandje. We rekenen 20 euro af voor drie volle tassen met boodschappen. Missie geslaagd. ’s Avonds maken we rijst met Thaise curry in onze gewillige magnetron. Met het bord op schoot kijken we naar de Australische versie van Expeditie Robinson.

Maandag

Vol verwachting nemen we vanochtend de trein naar het centrum van Sydney. Sydney heeft een goed openbaar vervoer netwerk. Waar ze in Hong Kong en Beijing de metro hebben, kent Sydney een vergelijkbaar transportnetwerk van treinen. Deels leggen we de afstand naar het centrum ondergronds af, deels ook boven de grond waardoor we een prachtig uitzicht over de stad hebben. Zonder er erg in te hebben, rijden we ineens op de Harbour bridge en zien we rechts het Opera House liggen. Het symbool van Australië dat we al zeker honderd keer op foto’s en televisie heb gezien.

We stappen uit en lopen richting Sydney Harbour. Hier genieten we van het fantastische uitzicht over de indrukwekkende baai van Sydney met op de voorgrond de Harbour bridge en daarachter het door de zon verlichte Opera House. Tientallen ferry’s en watertaxi’s vervoeren de inwoners van Sydney en de toeristen van de ene kant van de baai naar de andere kant. Een groot aantal plezierboten kabbelt rustig op het water. Af en toe zwaait er iemand. Zittend op de kade nemen we het leven rondom deze prachtige baai in ons op. De rest van de dag brengen we door rondom het water. We wandelen over de 2,4 km lange Harbour bridge en hebben een fantastisch uitzicht op de baai en het Opera House. We lopen langs historische gebouwen, levendige wijken en knusse koffietentjes. Sydney is gezellig, de sfeer is er relaxt en ongedwongen. Sydney bevalt ons wel.

’s Avonds doen we de was. Ons appartementencomplex heeft een wasmachine. Daar maken we graag gebruik van om al onze kleding eens goed te wassen. Na een maand lang alleen op de hand te hebben gewassen, geeft het een heerlijk gevoel om de schone was uit de machine te halen. Het is een van die dingen die je thuis voor lief neemt en waar je hier ontzettend blij van kan worden.

Dinsdag

Gisteren hebben we het Opera House van afstand bekeken, vandaag beginnen we dichterbij. Het leven langs de baai van Sydney is alweer vroeg op gang gekomen. Straattekenaars en muzikanten sieren het straatbeeld. De terrassen zijn al goed gevuld en de zon doet haar best ons op te warmen. De lente is hier net begonnen. De ochtenden en avonden zijn met 15 tot 17 graden nog vrij fris. Met de constante 26 tot 30 graden van Fiji, Hong Kong en China is dat even wennen. Toch vind ik de geur van de frisse ochtend heerlijk. Overdag ligt de temperatuur in Sydney op dit moment tussen de 20 en 22 graden. Een fijne temperatuur om iets te ondernemen. Onze aandacht wordt getrokken door een enorm cruiseschip dat in de baai van Sydney voor anker ligt. De vele ferry’s die het cruiseschip passeren lijken nietig in vergelijking tot het enorme schip. We komen steeds dichterbij, de schelpen van het Opera House lijken met iedere stap groter. Dirk vindt het een lelijk gebouw. Ik vindt het mooi om wat het vertegenwoordigt als bekendste gebouw van Australië. Het gebouw past bovendien prachtig in zijn omgeving. We lopen de trappen op tot we niet verder kunnen. Van dichtbij is het gebouw toch best imposant. Imposant genoeg om het even te willen aanraken. Zelfs Dirk zet al zijn gene opzij en geeft het gebouw een dikke knuffel. Wanneer krijg je zo’n kans weer…

Via de botanische tuin, die grenst aan het Opera House lopen we richting het winkelcentrum van Sydney. De rest van de middag brengen we winkelend door. Onze kleding is niet toegerust op temperaturen onder de 15 graden. We kopen daarom beide een winddicht jasje. Onze dagen in Sydney sluiten we passend af op één van de vele bankjes in de baai van Sydney, waar we met een kop take-away koffie en zicht op de Harbour bridge genieten van het leven op het water en de ondergaande zon.

Woensdag

We staan vandaag vroeg op en checken al om 8 uur uit om de bus naar het Centraal Station te nemen. We vinden 50 euro teveel geld om ons met de taxi naar het camperdepot te laten brengen, waar we de camper voor onze trip langs de Oostkust kunnen ophalen. We kiezen voor het openbaar vervoer. Vanaf Central Station nemen we de trein naar Kogara. Daar pakken we de volgende bus naar Taren Point. De laatste 500 meter leggen we te voet af. Al met al een besparing van bijna 40 euro.

We zijn bedacht op alle extra’s die ze ons bij de camperverhuur willen aansmeren, maar worden wel even aan het denken gezet wanneer ons wordt verteld dat we bij een eventuele aanrijding binnen ons pakket niet verzekerd zijn voor schade aan derden. Omdat die kosten in de tienduizenden euro’s kunnen lopen en we er niet aan moeten denken wat dat zou betekenen, besluiten we overstag te gaan. Voor 20 euro per dag besluiten we deze verzekering maar wel af te sluiten.

Na een snelle, maar uitgebreide uitleg en het nalopen van schades aan de auto gaan we op weg. De eerste meters zijn wat onwennig, maar na een uur durven we langzaam wat om ons heen te gaan kijken en zetten we ook de radio aan. Af en toe gaan bij een afslag de ruitenwissers nog even heen en weer -deze zitten aan de andere kant- maar verder levert onze eerste rit geen problemen op. We rijden vandaag naar Hunter Valley op drie uur rijden van Sydney. Hunter Valley staat bekend als één van de belangrijke wijnbouwgebieden van Australië en kent meer dan honderd wijnmakerijen. We rijden grotendeels over de snelweg. Zo nu en dan hebben we zicht op groene valleien. Hoe dichter we bij Hunter Valley komen hoe groener en heuvelachtiger de omgeving wordt. Op 1,5 km van de camping waar we vannacht overnachten, doen we boodschappen bij de Aldi. We hadden geen idee dat we die hier in Australië zouden vinden. Op de camping zoeken we snel ons plekje op. Na een maand rijst en aardappels eten we vanavond pasta. Zodra de zon onder is, wordt het al snel koud. De jasjes die we in Sydney hebben gekocht, komen goed van pas. Na de afwas, trekken we ons binnen in onze kleine, maar knusse camper terug.

Donderdag

Het bed in onze camper, dat gisteravond nog dienst deed als tafel en bank, slaapt prima. Rond half 7 worden we gewekt door de stralen van de zon die hun weg hebben gevonden door de lichte gordijnen van onze camper. Na ons ontbijt, dat bestaat uit een bord cornflakes met melk, gaan we op pad. Er trekt vandaag een laag drukgebied over. Harde wind en regen worden voorspeld. We kiezen er daarom voor om een autorit door Hunter Valley te maken. Hunter Valley is het oudste wijngebied van Australië. Omdat de lente hier net is begonnen, zijn de wijnranken nog kort. Druiven zijn er nog niet te zien. Het gebied zelf is echter prachtig. Het eerste uur doet het zonnetje nog goed haar best. We rijden door groene valleien, schilderachtige dalen en langs talrijke wijnboerderijen die prachtig in het glooiende landschap liggen. Als het gaat regenen, stoppen we bij een chocoladefabriek. We nemen een kijkje in de winkel en kijken verlekkerd hoe de chocolade en fudge wordt bereid. We laten ons verleiden een zakje chocola en een zakje caramel te kopen en genieten op het terras van een kop koffie en een, hoe kan het ook anders hier, kop chocolademelk. We maken nog even een praatje met de eigenaar die, wanneer we hem vertellen dat we uit Nederland komen, ons vertelt dat het de Nederlander Van Houten was die in 1828 het proces voor het verwerken van cacao uitvond. Hij laat ons de chocolade zien waarvan de heerlijke chocolademelk die ik net gedronken heb, wordt gemaakt. Het kan bijna geen toeval zijn dat dat precies de chocolade is die wij eerder in de winkel hebben gekocht.

De rest van de middag rijden we door het prachtige landschap van Hunter Valley. Het is rustig op de weg, die op sommige punten ronduit slecht is. Langs de kant van de weg zien we gele verkeersborden waarop gewaarschuwd wordt voor overstekende kangoeroes. Dirk ziet al snel drie kangoeroes aan “zijn” kant van de weg. Ik mis ze helaas, omdat ik rechts niet veel meer zie dan Dirk zijn lichaam. Ik besluit vooral naar rechts te blijven kijken. Het kan toch niet zo zijn dat Dirk straks de enige is die kangoeroes heeft gezien. Dat moet ik dan nog jaren horen. Terwijl ik aan de rechterkant heel hard op zoek ben naar springende kangoeroes, roept Dirk: “links, links, kijk links!” We rijden langs een veld met zeker veertig kangoeroes. Alweer zo’n bijzonder moment (dat ik met mijn geluk bijna had gemist). We komen daarna nog tientallen kangoeroes tegen. Soms ook dood langs de weg, aangereden door automobilisten. Een triest gezicht om zulke prachtige en imposante dieren dood aan de kant van de weg te zien liggen. Rond 4 uur zijn we terug bij de camping. De zon is inmiddels weer gaan schijnen. Onder het genot van een biertje en een glas wijn pakken we de laatste zonnestralen nog even mee voordat de zon vandaag rond 6 uur echt onder gaat.

Vrijdag

We rijden vandaag naar Port Stephens, een baai die als een natuurlijke haven op zo’n 100 km rijden aan de ruige kustlijn van de Stille Oceaan ligt. James Cook gaf Port Stephens in 1770 zijn naam ter ere van Sir Philip Stephens, secretaris van de Engelse admiraliteit. Port Stephens heeft schitterend brede zandstranden die op sommige plekken overgaan in hoge zandduinen. We vinden een mooi uitzichtpunt bij Boat Harbour gelegen in het Tomaree Nationaal Park. Met onze campingstoelen en een kop koffie in de hand lopen we naar de kustlijn. Het fijne van het reizen met een camper is dat we op elke plek kunnen stoppen om een kop koffie te drinken en onze campingstoelen kunnen neerzetten waar we willen. Terwijl we onze koffie drinken, zien we onder ons hoe de golven tegen de ruige rotsen slaan. Om ons heen zien we de kleuren van de lente die hier in Australië inmiddels een maand onderweg is. Blauwe, paarse, gele en oranje bloemen omringen ons. We lopen naar Kingsley Beach, een verlaten en afgelegen strand. Hier vinden we onze tweede geocache in Australië. We hebben het strand helemaal voor onszelf. Het strand ligt ingeklemd tussen tientallen rotsen. In de zomermaanden wordt het strand door de lokale bevolking bezocht om te surfen en te “rockjumpen”. Vandaag is het daar, met 16 graden, te koud voor.

We rijden verder naar het Nelson Head Lighthouse. Na een korte, maar steile wandeling bergopwaarts, bereiken we de vuurtoren. De ongewoon ogende vuurtoren, heeft geen toren maar een lantaarnkamer. Vanuit een raam werd het licht naar buiten gestraald om de schepen de weg te wijzen naar de haven. De vuurtoren is niet langer in gebruik als vuurtoren, maar doet dienst als reddingswacht die geheel wordt gerund door vrijwilligers. We maken een praatje met een aantal vrijwilligers die ons vertellen dat zij vanuit de vuurtoren de omliggende wateren in de gaten houden. Wanneer er schepen of mensen in nood zijn, zetten zij vanuit de vuurtoren een reddingsactie op touw.

Onze laatste stop is bij de Gan Gan Lookout, met 160 meter hoogte het hoogste uitzichtpunt van Port Stephens. Het panorama dat we te zien krijgen, is adembenemend mooi. We kunnen het hele schiereiland overzien. We volgen met onze ogen de kustlijn en zien het afgelegen strand bij Boat Harbour dat we eerder vandaag bezochten en het ongewone lighthouse bij Nelson Head. Op de top van de heuvel groeien reusachtige Gymea Lelies. De lelies die tot wel 5 meter hoogte kunnen groeien, hebben prachtige rode bloemen. De lange stengels werden in het verleden door de aboriginals gebruikt als speren. Het prachtige uitzicht bij de Gan Gan lookout is voor ons het hoogtepunt van de dag.

Zaterdag

Ons levensritme is hier totaal anders dan thuis. We liggen vroeg op bed, vaak al rond 10 uur. We staan ook vroeg op. Rond 7 uur ’s ochtends staan we in het toiletgebouw vaak al onze tanden te poetsen. Kamperen gooit ons hele ritme in de war. Vanochtend zitten we dan ook al om half 8 aan het ontbijt. We vertrekken nog geen uur later. We hebben een lange dag voor de boeg. We rijden zo’n 250 kilometer naar het noorden richting Port Macquarie.

Onderweg bezoeken we twee prachtige nationale parken. In het Myall Lakes National Park rijden we door een merengebied. De vegetatie verandert voortdurend en wisselt af tussen mangrovebossen, moerassen en de typisch Australische papierbastbomen, waarvan de bast eruit ziet alsof deze is opgebouwd uit verschillende lagen gevouwen papier. In het park kun je prachtige wandelingen maken, van korte en eenvoudige tot de meer uitdagende en langere routes voor de echte fanatiekelingen.

We rijden langs uitgestrekte zandduinen en zoetwatermeren waar pelikanen ronddobberen op het ruige water. Het waait stevig vandaag. Gelukkig is het niet koud. De temperatuur ligt rond de 24 graden, waardoor de wind niet zo koud aanvoelt. Plotseling eindigt de weg. Het meer scheidt ons van het volgende stuk verharde weg. Een ferry brengt ons in 5 minuten naar de overkant. Al snel gaat het Myall Lakes National Park over in het volgende nationale park: het Booti Booti National Park. Het park ligt op een 8 kilometer lang schiereiland, ingeklemd tussen aan de ene kant de oceaan en aan de andere kant het meer. Het park heeft prachtige witte stranden. We vinden een langgerekt, wit en nagenoeg verlaten strand. Het zeewater is een stuk kouder dan dat van Fiji, maar Dirk kan het niet laten zijn broekspijpen op te trekken en de zee in te lopen. We hadden hier zomaar de rest van de middag kunnen doorbrengen, maar we willen voor donker bij de camping zijn en we hebben nog een aardig stukje te rijden.

Terugblik op week 5

Hoogtepunt: het Opera House in Sydney
Lekkerste eten: de instant noodles die we voor de lunch eten en in Sydney zelfs als ontbijt. We vinden ze zo lekker dat we ze ook prima als avondeten zouden kunnen eten.
Meest irritant: dat de richtingaanwijzer hier aan de rechterkant van het stuur zit en de ruitenwisser links. Bij het afslaan op de weg hebben we al regelmatig de ruitenwisser aangezet en andersom.
Meest verrassend: hoe afwisselend de natuur in Australië is. Het ene moment rijden we langs wijnboerderijen, nog geen 100 km verder zien we hoge bergen, belanden we op het strand of lopen we door het regenwoud.
Lekkerste snack: de chocoladepastilles die we bij de chocoladefabriek in Hunter Valley hebben gekocht en die we eten als tussendoortje.
Meevaller: dat het eten en de benzine hier goedkoper zijn dan we hadden verwacht. Voor benzine betalen we tussen de €0,80 en €0,90 per liter. Boodschappen doen we bij de Aldi. Daardoor zijn we ongeveer hetzelfde kwijt als thuis.
Tegenvaller: de extra kosten voor de aansprakelijkheidsverzekering die we extra moesten afsluiten bij het ophalen van de camper (ter compensatie eten we wat vaker instant noodles ?)
Opvallend: dat we ons in Nederland afvroegen of we met zo’n kleine camper wel goed uit de voeten zouden kunnen en dat we ons nu al helemaal thuis voelen in de camper. Elke avond de tafel ombouwen tot bed is zo gedaan en ook het koken in de camper gaat gemakkelijk. We zijn blij met onze keuze.
Aantal gelezen boeken tot nu: Dirk, 15 boeken; Annique, 8 boeken. Oftewel: we hebben weinig gelezen afgelopen week. We hadden het te druk met Australië ontdekken, tv kijken en de was.
Het weer deze week: van alles wat: wind, regen, zon. De meeste dagen tussen de 18 en 25 graden en ’s avonds vaak wat fris.
Handig: dat we ons eigen navigatiesysteem hebben meegenomen. In Australië moesten we daarvoor €10,- per dag betalen. Nu hoefden we “alleen” de wegenkaart van Australië te kopen.
Gewoon leuk: dat Dirk ook hier in Australië al veel pokemons heeft gevangen. Hij heeft al zeker 10 tot 15 pokemons aan zijn verzameling toe kunnen voegen.
Budget: voor Australië hebben we een dagbudget vastgesteld van €130,-. Door de extra kosten voor de aansprakelijkheidsverzekering hebben we dit moeten bijstellen tot een dagbudget van €150,-. In de eerste week hebben we gemiddeld €135,52 uitgegeven. We komen daarmee toch nog dicht in de buurt van ons eerder vastgestelde budget van €130,- per dag. Aan de huur van de camper geven we de meeste kosten uit, ongeveer €70,- per dag (inclusief de aansprakelijkheidsverzekering), aan eten en drinken besteden we gemiddeld €10,- per dag en aan benzine €17,50. Het hotel is Sydney kostte €70,- per nacht, de campings tussen de €15,- en €30,- per nacht.
Bestemming week 6: komende week vervolgen we onze camperreis langs de oostkust van Australië. We bezoeken dan een aantal mooie nationale parken en rijden door naar Brisbane.