Wereldreis week 6: Australië (2)

We zijn alweer 6 weken op wereldreis. En wat hebben we al veel gezien en gedaan. Afgelopen week reisden we met onze campervan langs de oostkust van Australië. We zagen koala’s, reden langs indrukwekkende watervallen en maakten een fantastische wandeling door het regenwoud van Dorrigo National Park. We werden aangevallen door een “terror-vogel”, bezochten de witte stranden van de beroemde “Gold Coast” en eindigden de week in Brisbane waar we verrast werden door het prachtige stadspark met enorme waterbassins.

Zondag: Koala’s in Port Macquarie

Vandaag doen we het rustig aan. We zijn inmiddels een week in Australië. Elke dag zijn we van vroeg in de ochtend tot laat in de middag op stap. Dat voelen we wel. Daarom besluiten we om vandaag richting Port Macquarie te rijden, dat op zo’n 40 kilometer ligt, en daar in de buurt van het nationaal park een camping te zoeken. In Port Macquarie doen we boodschappen bij de Aldi. We hebben redelijk wat ruimte voor onze boodschappen in de camper. Ook de koelkast en het vriesvak zijn groot genoeg om maar 2x per week boodschappen te hoeven doen. We brengen in Port Macquarie ook een bezoek aan het Koala Hospitaal. Het hospitaal ligt in een natuurlijke omgeving met veel Eucalyptusbomen. In het hospitaal worden koala’s opgevangen die zijn aangereden of op een andere manier gewond zijn geraakt. Het hospitaal wordt geheel gerund door vrijwilligers. We hebben nog geen koala’s in het wild gezien. Het bezoek aan het hospitaal is dan ook onze eerste ontmoeting met deze beestjes met een ontzettend hoog aaibaarheidsgehalte. Wanneer Dirk ook nog eens hoort dat de koala 22 uren per dag slaapt, voegt hij hem al snel aan zijn top 3 van favoriete dieren toe.

In het nationaal park ten noorden van Port Macquarie vinden we een camping voor de nacht. Het is een prachtige camping met name vanwege zijn bijzondere ligging is het nationaal park. We vinden een plekje tussen de bomen met een vuurplaats. We kopen gelijk hout om vanavond een kampvuur te kunnen maken. De middag brengen we door op het strand dat tegenover onze camping ligt. Heerlijk om even een middag niets te doen. Daar waren we wel aan toe. Om 5 uur stoken we, net als alle campinggasten, ons vuur op. Dit is voor ons het echte kamperen. We drinken een glas wijn en een biertje en proosten op deze bijzondere avond. Tot in de late avond zitten we bij het vuur.

Maandag: Watervallen en regenwoud

Australië is een bijzonder land. Het is enorm divers. Lagen we gisteren nog bij te komen op het strand van onze eerste week in Australië, vandaag rijden we door het regenwoud. Via de Waterfall way, waar we langs een groot aantal watervallen rijden, bereiken we Dorrigo National Park. Het park heeft een mooi bezoekerscentrum. Hier bekijken we een film over het regenwoud waarin we ons bevinden. We krijgen al snel zin om zelf op pad te gaan. Het park heeft een paar prachtige wandelingen, waarvan het hoogtepunt een 6 kilometer lange wandeling langs een aantal indrukwekkende watervallen is: de Wonga Walk. We kijken even op ons horloge, want het is inmiddels kwart voor 3 in de middag. Afgelopen weekend is de zomertijd hier ingegaan. We hebben dus een uur langer licht. De tijd die voor de wandeling staat is 2,5 uur. Dat moet lukken voor het donker.

Het eerste stuk van de route dalen we met name. Het regenwoud is prachtig. Bomen van soms wel 40 meter hoog steken hun takken uit naar de hemel. Af en toe schiet er een vogel voorbij. Palmen lijken in dit land overal te groeien, we zien ze ook hier weer. De lucht is vochtig en koud. Het waait flink, al hebben we daar hier tussen de hoge bomen van het regenwoud weinig last van. Na een dik uur lopen, bereiken we de eerste waterval op de route: de Tristania Falls. Watervallen hebben iets bijzonders. Het is indrukwekkend om te zien hoe het water nietsvermoedend stroomt, naar beneden dondert en vervolgens weer zijn weg vervolgt. Voor de tweede waterval moeten we ons meer inspannen. De weg er naar toe gaat steil omhoog. De beloning mag er zijn: de Crystal Falls zijn indrukwekkend. Er loopt een pad achter de waterval langs, waardoor we het water dat in een gordijn naar beneden raast van dichtbij kunnen bekijken. We klimmen verder, lopen over een loopbrug en bereiken uiteindelijk na 2,5 uur lopen het eindpunt. We hebben echt genoten van deze wandeling.

Het is inmiddels bijna half 6. De camping die we voor vanavond hebben uitgezocht, ligt gelukkig op nog geen 10 minuten. Het is een boerencamping. Bij het toegangshek tot de camping staat dat we een plekje mogen uitzoeken. Er staan nog 5 andere campers. Dit zijn de campings die we het leukste vinden: niet te groot, een mooi uitzicht, een beschut plekje tussen de bomen en een plek om een kampvuur te maken. De opzichter komt aan het eind van de middag het stageld ophalen. We rekenen €17,50 af. Het is een stuk kouder dan gisteren en we maken snel het kampvuur aan. Die geeft ons voldoende warmte om in ieder geval nog buiten te kunnen eten.

Dinsdag: Tocht langs de Waterfall Way

We ontbijten vanochtend heerlijk in het zonnetje. We klappen onze stoeltjes uit en de cornflakes met melk komt op tafel. Vlak naast de kop koffie en de banaan. Het uitzicht over het omringende landschap is prachtig. We vervolgen vandaag onze weg langs de Waterfall Way. De eerste waterval ligt vlak achter onze camping. Terwijl we naar de waterval lopen, horen we een hard geplof en luid geritsel. Het klinkt alsof er houthakkers in het bos bezig zijn. Ik laat het geluid voor wat het is en zoek tussen de bomen door naar de waterval. Opeens hoor ik Dirk roepen: “kijk, kijk, kijk”. Ik draai me uiteraard te laat om en mis daardoor een voorbij springende kangoeroe. Geen houthakkers dus. We proberen het beest nog te vinden, maar die is zo snel dat dat niet lukt. Dirk blij en ik uiteraard teleurgesteld. Ik kijk vanaf nu alleen nog de kanten op waar Dirk naartoe kijkt.

De route van vandaag is wederom prachtig. We rijden door weidse landschappen, afgewisseld door rotsachtige heuvels en diepe valleien. De voorspellingen voor het weer van van vandaag beloofden 26 graden. Daarbij hadden we er niet aan gedacht dat we vandaag veel op hoogtes van rond de 1000 meter zouden rijden, waar het al snel 10 tot 15 graden koeler is. Bovendien waait het ook nog eens behoorlijk hard. In onze zomerse kleding hebben we het behoorlijk fris.

De Waterfall Way laat ons een aantal prachtige watervallen zien. In Australië vind je bij veel bezienswaardigheden picknickplaatsen. Op deze plekken kun je rustig een paar uur doorbrengen. Naast picknicktafels vind je er altijd kleine kampkeukentjes met gasbarbecues, waarvan je (meestal) gratis of voor een kleine bijdrage gebruik kunt maken. Er is ook altijd een keurig verzorgd toilet met toiletpapier. Wij gebruiken de picknickplaatsen meestal voor onze lunch of een kop koffie.

We rijden langs de hoogste stad van Australië: Armidale. Met 980 meter boven zeeniveau is het vast ook gelijk de koudste stad van Australië. We overnachten bij het countryplaatsje Glen Innes. De temperatuur is inmiddels gedaald tot rond de 10 graden. De wind maakt dat het aanvoelt als 5 graden. We zetten de camper op zijn plek en blijven de rest van de avond binnen met de heater aan.

Woensdag: Kamperen in de bush

Glen Innes doet als countryplaats haar naam eer aan. Wanneer ik om 7 uur ’s ochtends het toiletgebouw in loop om te gaan douchen, schalt de countrymuziek er door de speakers. Ook wanneer we 2 uur later de camping verlaten en de radio aanzetten, vinden we alleen radiostations met countrymuziek. We laten het maar zo. Het past wel in deze omgeving die met zijn vele rotsen en weidse, groene landschap eerder Schots aandoet. Het kan geen toeval zijn dat het een Schot was die zich als eerste mens in dit gebied vestigde.

Via een aantal mooie uitzichtpunten bereiken we rond het middaguur de plaats Grafton. Hoewel we in eerste instantie van plan zijn om hier 2 nachten te blijven, laten we dat plan snel varen. We zijn op zoek naar een bushcamping: een camping in een natuurlijke omgeving met een vuurplaats om een kampvuur te maken. Bij het bezoekerscentrum vertellen ze ons dat we dat in Grafton niet zullen vinden. We komen al snel tot het besluit om door te rijden naar Woombah en daar te overnachten. Voor we vertrekken bellen we nog even naar een camping die voldoet aan onze wensen. Er is nog plek en we zijn welkom. Een klein uur later parkeren we onze camper op een plek tussen de bomen met een vuurplaats. Om ons heen horen we de geluiden van de natuur. Tientallen lori’s, prachtig groen, rood en blauw gekleurd, vliegen hoog boven ons van boom naar boom. Deze camping is precies wat we zoeken. Het is dat we om de dag stroom nodig hebben voor de koelkast en vriezer. Anders zouden we elke nacht op zogenaamde “bushcampings” staan. We sprokkelen hout voor het kampvuur. We eten gebakken aardappeltjes met boontjes en een braadworst. De braadworst roosteren we boven het kampvuur. Om 7 uur wordt het donker. De lucht is helder. Tientallen sterren schitteren aan de hemel. Het leven is mooi!

Donderdag: Strand en koffie

We blijven twee nachten in Woombah. Vandaag kunnen we dus rustig aan doen. De ochtend brengen we door in Iluka, een dorpje op zo’n 15 km van Woombah. Iluka is een charmant kustplaatsje van nog geen 2000 inwoners. Het dorp ligt ingeklemd tussen regenwoud, de Clarence rivier, stranden en de Stille Oceaan. We maken een mooie wandeling langs de baai van Iluka. Kinderen spelen in het zand of maken plezier in het ondiepe water. Een visser gooit zijn hengel uit. In Australië vind je veel parken met sportmogelijkheden. Zo ook hier in het park dat langs de baai van Iluka loopt. Een groot aantal, goed onderhouden fitnessapparaten staan klaar om gratis te gebruiken. We testen ze natuurlijk even (kort) uit.

Vroeg in de middag rijden we door naar Iluka Bluff, een van de stranden die Iluka rijk is. In de camper smeren we ons brood om mee te nemen naar het strand. Ook de campingstoelen nemen we onder de arm mee. De temperatuur is met een graad of 25 heerlijk vandaag. We genieten van de zon, het water en ons broodje. Een korte klim naar het uitzichtpunt boven Iluka Bluff wordt beloond met 4 bultrugwalvissen die voor de kust zwemmen op weg naar het zuiden. De dag sluiten we af met een bezoek aan een lokale koffieplantage. De plantage wordt gerund door twee vriendinnen die de plantage al sinds 1982 beheren. Inmiddels zijn de dames dik in de zeventig. Nog steeds plukken ze de koffiebonen en verwerken deze tot koffie. We vragen of we een korte uitleg kunnen krijgen over hoe de koffie wordt gemaakt. We krijgen een rondleiding van een van de dames door de tuin. Ze geeft ons met veel enthousiasme uitleg over het koffieproces. De koffie wordt hier duidelijk met veel liefde gemaakt. Ons bezoek eindigen we in de zonnige tuin met natuurlijk een kopje koffie.

Vrijdag: Aanval door een “terror-vogel”

We vervolgen vandaag onze weg naar Brisbane, dat op zo’n 3 uur rijden van Woombah ligt. Onze eerste stop is in het kleurrijke dorpje Bangalow. Het pittoreske dorp heeft een groot aantal historische gebouwen. Huizen met grote veranda’s worden omgeven door schaduwrijke bomen. Kranten die kort geleden zijn bezorgd liggen, gewikkeld in plastic, op de gazons in afwachting om opgepakt en gelezen te worden. Bij straatbarretjes drinken mensen hun kopje koffie. Bij koffiebar Sparrow staat een groot aantal mensen te wachten op hun bestelling. We zien dat als een teken dat hier lekkere koffie te koop is. We sluiten achteraan en drinken een paar minuten later de lekkerste koffie die we in Australië hebben gedronken.

Bangalow heeft ook een mooi park. Streetart siert de buitenmuren van de toiletten. In het park spelen kinderen in de speeltuin. Een familie zit aan een picknicktafel. Er lijkt een geocache te liggen. Terwijl we op onze gps kijken waar we de cache kunnen vinden, voel ik plotseling hoe vogelpoten mijn opgestoken haar proberen te grijpen. Eerst geef ik de vogel nog het voordeel van de twijfel, maar wanneer deze omkeert en recht op Dirk afvliegt begrijpen we dat hij ons aanvalt. Misschien zijn er jongen in de buurt en voelt hij zich bedreigd. We kijken omhoog en zien hoe de vogel zich klaar maakt om opnieuw aan te vallen. We pakken snel een stok en houden deze omhoog om zo zijn aanvliegroute te blokkeren. Dat werkt, we weten te ontsnappen uit de klauwen van de “terror-vogel”. De cache vinden we helaas niet.

Onze tweede stop op weg naar Brisbane is bij het strand van Fingal Head. Een pad door het bos brengt ons naar een idyllische witte vuurtoren met blauwe accenten. Vanaf de kliffen bij de vuurtoren hebben we een geweldig uitzicht over de omringende stranden waar surfers proberen de hoge golven te bedwingen. We vinden er ook twee leguanen die ons nieuwsgierig vanaf de tak waarop ze zitten, aanstaren. Fingal Head ligt iets ten zuiden van de beroemde “Gold Coast” dat bekend staat om zijn hoge golven en mooie stranden. De volgende twee uren brengen we op het witte strand bij Fingal Head door. De stroming is er sterk, de zee schuimt. De golven rollen zich op om vervolgens in hoogte toe te nemen en met kracht kapot te slaan op het strand. We kunnen er wel uren naar kijken. Plotseling zien we een tiental dolfijnen die zich op de golven laten meevoeren. Een prachtig gezicht.

We blijven zo lang mogelijk op het strand. Rond 3 uur pakken we onze spullen bij elkaar. We hebben nog een stukje te rijden naar Brisbane en willen voor donker op de camping zijn. Even zijn we in verwarring wanneer ons navigatiesysteem aangeeft dat we een uur eerder in Brisbane zullen zijn dan wij van tevoren hadden berekend. Wanneer we op onze mobiel kijken, zien we dat deze een andere tijd aangeeft dan ons horloge. Geheel onverwacht hebben we er een uur bij gekregen. In Queensland is het een uur vroeger dan in New South Wales. En die grens zijn we net gepasseerd. Ons enthousiasme over de tijdswinst wordt snel minder wanneer we ons realiseren dat het dan ook een uur eerder donker is. En we waren net zo blij dat de zon niet om 6 uur, maar om 7 uur onder ging. Het is niet anders.

Zaterdag: Brisbane

Brisbane kent niet de highlights die bijvoorbeeld een stad als Sydney heeft. Het heeft geen Opera House of een fantastische skyline. Ook geen baai waar je uren vanaf een bankje aan de over naar wilt kijken. Ben je op zoek naar culturele bezienswaardigheden, ook dan ben je in Brisbane niet aan het goede adres. Wat Brisbane wel heeft, is het gezellige South Bank. Een fantastisch park aan de Brisbane River. We lopen er de hele middag rond. Om elke hoek zien we wel iets dat onze aandacht trekt. Het is warm, ruim 30 graden. Het stadspark heeft grote waterbassins en een aangelegd strand waar op een dag als vandaag honderden mensen genieten van de zon, het water en het weekend. We kijken onze ogen uit. Het doet bijzonder aan zo’n enorm zwembad midden in de stad, waar mensen dicht op elkaar gepakt op hun handdoek liggen. Jonge gezinnen picknicken op het grasveld naast het stadsstrand, de restaurants zitten vol met mensen die er genieten van een lichte lunch of een goed glas wijn en een lokaal bandje zorgt voor wat lekkere achtergrondmuziek. Natuurlijk staat ook hier een enorm reuzenrad zoals we dat hebben gezien in grote steden als Londen, Singapore en Parijs. Brisbane is met twee miljoen inwoners de derde grootste stad van Australië. We lopen langs de rivier en genieten van de typische relaxte sfeer die we de afgelopen twee weken hebben leren kennen in Australië.

Terugblik op week 6

Hoogtepunt: een moeilijke keuze deze week. Na lang beraad kiezen we voor het uitzicht bij Fingal Head. Een goede tweede en derde plek gaan naar de wandeling in het regenwoud van Dorrigo NP en het Koala Hospitaal in Port Macquarie
Lekkerste eten: de pasta met gehakt en spinazie die we zelf maakten op de camping in het nationaal park bij Port Macquarie. Thuis is dit een van onze lievelingsgerechten. Zo lekker om het na 6 weken weer eens te eten. De pan ging helemaal leeg.
Meest irritant: het geklepper van het tafeltje en het gerinkel van borden en kopjes in de camper tijdens het rijden. We kunnen er maar niet aan wennen.
Meest verrassend: hoe ontzettend weinig niet-Australische toeristen we tegen komen. En Nederlanders al helemaal niet.
Lekkerste snack: deze week geen lekkerste snack, maar een lekkerste koffie. De koffie bij café Sparrow in Bangalow was zonder twijfel de lekkerste van onze hele reis. We denken er met veel plezier aan terug.
Meevaller: dat de klok, zonder dat we er erg in hadden, bij het passeren van de grens van Queensland een uur terug ging in de tijd.
Tegenvaller: dat het, doordat het in Queensland een uur vroeger is dan in New South Wales, om 6 uur alweer donker is. En we waren net zo blij dat we een uur langer licht hadden.
Opvallend: dat we na 6 weken reizen nog steeds hele dagen op stap zijn. Het is ons nog niet gelukt om af en toe een dag helemaal niets te doen. Er is ook zoveel moois te zien. We willen niks missen.
Aantal gelezen boeken tot nu: Dirk, 16 boeken (favoriete boek afgelopen week: James Patterson, Rozen verwelken); Annique, 9 boeken (favoriete -en enige gelezen- boek afgelopen week: Camilla Läckberg, Vuurtorenwachter).
Het weer afgelopen week: Warm en zonnig met temperaturen tussen de 20 en 33 graden. Regen hebben we afgelopen week niet gehad. ’s Avonds koelt het vaak nog wel snel af.
Handig: dat we “mosquito coils” hebben gekocht die ook nog eens erg goed werken. De eerste week werden we voortdurend geprikt door steekvliegen. Soms was het zo erg dat we binnen moesten gaan zitten. Nu blijven ze weg en kunnen wij lekker buiten blijven zitten.
Leuk om te weten: dat Dirk een nieuwe hobby heeft opgepikt in Australië, namelijk bodyboarden. Hij heeft inmiddels een bodyboard gekocht. Hij kan niet wachten hem uit te gaan proberen.
Budget: voor Australië hebben we een dagbudget vastgesteld van €130,-. Door de extra kosten voor de aansprakelijkheidsverzekering hebben we dit moeten bijstellen tot een dagbudget van €150,-. In Australië gaven we in de eerste twee weken gemiddeld €138,30 uit. We gaven bijna hetzelfde uit als afgelopen week, maar besteedden wat extra geld aan het kopen van een bodyboard en een lekker warm vest.
Bestemming week 7: komende week reizen we verder noordwaarts. Waar we precies uit gaan komen, is op dit moment ook voor ons nog een verrassing.