Wereldreis week 7: Australië (3)

Australië is een aaneenschakeling van hoogtepunten. Deze week maakten we een paar prachtige wandelingen in afwisselende nationale parken, ging Dirk voor het eerst bodyboarden en spotte ik eindelijk wild. We werden in Brisbane uitgenodigd door een oud klasgenoot van Dirk en werden verrast met heerlijke, Australische lekkernijen. We waren op de plek waar James Cook voor het eerst voet aan land zette in Queensland, namen met pijn in het hart afscheid van onze favoriete “Australische” supermarkt en maakten in Rockhampton kennis met het Australië rond 1900.

Zondag: op bezoek bij een oud klasgenootje

Op onze tweede en laatste dag in Brisbane doen we het rustig aan. In tegenstelling tot gisteren laat de zon zich vandaag niet zien. Het is bewolkt en ook de temperatuur is gezakt tot 24 graden. Brisbane doet een stuk triester aan dan gisteren. In het stadspark vandaag niet de hordes mensen van gisteren. We lopen door de botanische tuinen en brengen een bezoek aan het stadhuis dat geopend is voor publiek. Het auditorium van het stadhuis heeft een geweldige lichtkoepel. De 8500 ledlampen veranderen continue van kleur en geven het auditorium een fantastische sfeer. Op de tweede verdieping is het museum van Brisbane gehuisvest. Er is een leuke expositie over Brisbane, waarin 100 mensen uit de stad in tekst en beeld vertellen hoe het is om in Brisbane te wonen.

Om iets voor 4 uur nemen we de bus naar “The Gap”. We zijn uitgenodigd door een oud klasgenoot van Dirk, Nynke, die met haar Amerikaanse man en drie kinderen in Brisbane woont. Dirk en Nynke hebben elkaar 20 jaar geleden voor het laatst gezien en gesproken. Het is een ontzettend gezellige middag en de tijd vliegt om. We worden verwend met echte Australische lekkernijen. Zoon Arwin heeft heerlijke Lemingtoncakejes gemaakt. Voor het avondeten worden we verrast met een Australische barbecue. We krijgen veel tips mee voor het vervolg van onze reis langs de Oostkust en de middag vliegt om. Als het donker is, nemen Nynke en zoon Daniël ons nog mee naar Mount Cootha om het uitzicht over Brisbane bij nacht te bewonderen. Het blijft indrukwekkend om een stad van bovenaf bij avond te bekijken. Alle blauwe, rode en witte lichtjes maken het een magisch schouwspel. Rond 8 uur zet Nynke ons af bij het busstation.

Maandag: Bodyboarden in Noosa

Na drie dagen nemen we afscheid van Brisbane. We rijden richting Noosa, een plaatsje op ruim 2 uren rijden aan de Sunshine Coast van Australië. We hebben in de Lonely Planet gelezen dat Mooloolaba met zijn gezellige promenade en mooie stranden een goede plek is voor een tussenstop. Dat lijken meer mensen gelezen te hebben. Het is lastig een parkeerplekje te vinden. Toch heeft de Lonely Planet niets teveel gezegd. Mooloolaba heeft tientallen gezellige restaurantjes, barretjes, boetieks en galerieën waar het heerlijk langslopen is. Ze liggen aan een wandelpromenade met aan de andere kant het witte zand van het strand van Mooloolaba. In het dorp vinden we ook een monument dat is opgericht ter nagedachtenis aan “Crocodile Hunter” Steve Irwin die in 2006 om het leven kwam toen hij door een pijlstaartrog werd gestoken. Bij het monument, dat Steve Irwin met zijn vrouw en dochter uitbeeldt, vinden we ook een geocache.

Dirk heeft in Brisbane een bodyboard gekocht. Dit is het perfecte moment om er mee de zee in te gaan. Ondanks dat de voorjaarsvakantie is afgelopen en de scholen vandaag weer zijn begonnen, is het gezellig druk op het strand. Het zeewater is een stuk warmer dan op de meer zuidelijke plekken die we bezochten. We zien hoe een groep jongeren wordt opgeleid tot lifeguard. Gelukkig hoeft Dirk niet gered te worden. Het bodyboarden gaat hem best goed af.

Rond half 4 komen we in Noosa aan. Ook hier vinden we een Aldi. In tegenstelling tot eerdere Aldi’s verkoopt deze Aldi helaas geen bier. En daar hadden we met dit weer nou net zo’n zin in. Via tientallen rotondes komen we bij de camping aan waar we de komende twee nachten blijven. We zijn nog in geen ander land zoveel rotondes tegen gekomen als hier in Australië. Ook niet zo gek natuurlijk. Australië is dunbevolkt. Verkeerslichten zijn vaak niet nodig en inefficiënt. Rotondes zorgen voor een goede doorstroming van het verkeer. Je komt ze op de gekste momenten tegen, zoals op een snelweg wanneer deze een andere weg kruist. De meeste wegen in Australië zijn eenbaans. De kuststrook vormt daarop een uitzondering. Hier wonen de meeste Australiërs. Er is dus ook meer verkeer. Zodra je van de kust afrijdt, wordt het snel rustiger. Soms duurt het minuten voordat je een andere auto tegen komt. Rond half 5 staat de camper op zijn plek. Een mooi plekje tussen de bomen. Bij gebrek aan bier sluiten we de dag af met een lekker rood wijntje.

Dinsdag: het Saint Tropez van Australië

Noosa is een aantrekkelijk plaatsje aan de kust. Het wordt wel omschreven als het Saint Tropez van Australië. Met zijn witte stranden, surfgolven en mediterraanse uitstraling lijkt het zowel de lokale bevolking als de toeristen aan te trekken. We hebben dan ook moeite om een parkeerplek te vinden. We rijden een paar rondjes en hebben dan het geluk dat er vlak voor ons iemand vertrekt. In het nationaal park van Noosa kunnen we kiezen tussen verschillende wandelingen, variërend van een kilometer tot een dagwandeling. De wandeling langs de kust is ons aangeraden. Een wandeling van 10,8 kilometer die te lopen is in 4 tot 6 uren. We besluiten een deel van de route te wandelen. Het pad gaat op en af. We lopen tussen de bomen met aan onze linkerhand de rotsachtige kust. We stoppen regelmatig om omhoog te kijken en de takken van de bomen af te speuren. We zouden hier koala’s kunnen spotten. Het is een prachtige route met fantastische uitzichten. We komen langs ontelbare baaitjes waar mensen het strand nagenoeg voor zichzelf hebben. Vogels in felle kleuren vliegen langs. Na een uur keren we om en lopen dezelfde route terug. Nu met de zee aan onze rechterhand. Koala’s laten zich helaas niet zien.

We zoeken een koffietentje in Noosa op. Noosa barst van de gallerieën, gezellige restaurantjes en uitnodigende barretjes. De kunst is het café met de lekkerste koffie te vinden die ook nog eens goed betaalbaar is. De prijzen in Noosa liegen er namelijk niet om. Je zou bijna denken dat je echt is Saint Tropez bent beland. Het is vandaag benauwd en bloedheet. Ik heb zelf dus meer zin in iets koels. We vinden een café dat aan al onze wensen voldoet. En we hebben dit keer goed gekozen. Zowel Dirk zijn koffie als mijn bananensmoothie zijn zalig.

Na de koffie staat Dirk, bijna letterlijk, te springen om naar het strand te gaan. De golven in Noosa schijnen perfect te zijn voor zijn nieuwe hobby. In de zee zien we al tientallen surfers en bodyboarders. Dirk voegt zich snel bij hen. De zee is ruig, de stroming sterk en de golven inderdaad perfect om te bodyboarden. Het gaat Dirk al een stuk beter af dan gisteren. Hij weet van geen ophouden. Pas tegen het eind van de middag rijden we dan ook terug naar de camping.

Woensdag: kleurrijk Childers

Met spierpijn en blauwe plekken van het bodyboarden staat Dirk op. Het is pas half 7. We hebben vandaag een lange reisdag voor de boeg en willen op tijd vertrekken. Iets na 8 uur verlaten we de camping. We rijden vandaag naar Town of 1770, de enige plaats ter wereld met cijfers in zijn naam. Het was hier dat Kapitein James Cook in 1770 voor het eerst voet aan wal in Queensland zette. Om de plaats te bereiken moeten we wel ruim 5 uren rijden. We hebben besloten vandaag wat meters te maken. In de eerste week van onze reis door Australië hebben we veel tijd doorgebracht in de nationale parken. Ook in de buurt van Cairns liggen nog een paar prachtige parken. Het minder interessante stuk tussen Noosa en Town of 1770 leggen we daarom versneld af.

Overigens maken veel toeristen tussen Noosa en Town of 1770 nog wel een stop in Hervey Bay om vanaf daar naar Fraser Island te gaan, het grootste zandeiland ter wereld dat alleen per 4WD of met een georganiseerde toer bezocht kan worden. De excursies zijn hier in Australië schrikbarend duur. Gemiddeld liggen ze tussen de €100 en €150 per persoon. We moeten daarom keuzes maken en hebben besproken welke excursies we het liefst willen doen. We willen in ieder geval een excursie maken naar het Great Barrier Reef. Dat willen we niet missen nu we hier in Australië zijn. Ik wil zelf nog heel graag met de kabelbaan boven het regenwoud van Kurunda zweven. Ook daarvoor mag je hier al rond de €50 afrekenen. Uiteindelijk hebben we besloten Fraser Island te laten schieten.

In het kleurrijke plaatsje Childers maken we een stop. Het is verrassend leuk om door het plaatsje te lopen dat aan weerszijden van de drukke straat barst van de koloniale gebouwen. Het postkantoor, het gerechtsgebouw, het theater…allemaal zien ze er nog zo uit als in hun glorietijd. Childers is een groot openlucht museum. Het landschap na Childers bestaat voornamelijk uit landbouw, veeteelt en fruitteelt. Overal zien we velden met suikerriet. Ook vind je hier veel ananasplantages. Voor 35 eurocent worden ze langs de kant van de weg verkocht. Als het niet zo’n smeerboel gaf om ze klaar te maken, sloegen we er een paar in.

Om 4 uur zien we dan eindelijk het bordje “Town of 1770”. De camping die we voor vannacht hebben uitgekozen, ligt weer prachtig in de natuur tussen de bomen. Zonder te vragen, krijgen we een korting. Omdat we met een Apollo camper reizen krijgen we bij bepaalde parken al 10% korting. Omdat we twee nachten blijven, krijgen we er hier spontaan nog eens dik 10% extra korting bovenop. Het was een lange reisdag en we zijn blij wanneer we rond half 5 de camper op zijn plaats hebben gezet.

Donderdag: terug naar het jaar 1770

We kozen Town of 1770 niet uit om de mooie natuur, het strand of de bezienswaardigheden. We gingen er puur heen voor de historie, om te kunnen zeggen dat we daar geweest zijn waar Captain Cook in 1770 voor het eerst voet aan wal zette in Queensland. En eerlijk, we gingen er ook heen omdat de plaatsnaam zo prachtig mysterieus klinkt. Het klinkt als een plaats waar je geweest wilt zijn. Des te verrassender is het dat we het hier echt heel mooi vinden. We zitten midden in de natuur, omgeven door water. Overdag zien we veel vogels, kalkoenen, hagedissen en vlinders. ’s Avonds komt de natuur pas echt tot leven en horen we krekels, nachtvogels en geluiden die we niet thuis kunnen brengen. Er lopen hier ook nog geen hordes toeristen rond, al begrijpen we van de mensen hier dat het een gebied in opkomst is en dat dat waarschijnlijk over een paar jaar anders zal zijn. Begrijpelijk, de sfeer hier is fantastisch.

We rijden vanochtend als eerste naar het monument van Captain Cook. Hier begon het allemaal voor Queensland. Het monument staat in een prachtig park waar een wandeling van -heen en terug- 3,5 km is uitgezet. Zoals overal in Australië gaat ook deze wandeling op en af. We wandelen langs de kust waar de golven tegen de rotsen beuken en lopen -via trappetjes en bruggetjes- onder hoge, groene bomen. We wanen ons af en toe in de jungle. Er zijn hier zoveel vlinders, in de meest fantastische kleuren, dat we de tel kwijt raken, Regelmatig buigt het pad af om te eindigen bij een prachtig uitzichtpunt. We genieten enorm en zijn oprecht blij dat we hebben besloten Town of 1770 in onze route op te nemen.

Op een kleine 10 minuten rijden van Town of 1770 ligt Agnes Water. Hier vind je de restaurantjes, winkels en het sociale leven van dit afgelegen gebied. We rijden naar een “Liquor Store” om een paar flesjes bier te kopen. De supermarkten verkopen hier in Queensland geen alcohol. We zijn daarom aangewezen op de drankwinkels. Betaalden we in New South Wales bij de Aldi voor een 6-pack bier rond de 6 euro, het goedkoopste 6-pack bier kost hier 10 euro. We vinden dat best duur. Na 5 minuten de schappen met onze ogen te hebben afgezocht, kiezen we voor een 6-pack Radler voor €4,20. De goedkoopste optie. De dame aan de kassa wijst ons er nog even op dat er niet heel veel alcohol in zit. We laten haar weten dat geen probleem te vinden, rekenen af en zetten het bier koud in de koelkast van de camper. We lunchen nog even in Agnes Water en rijden dan naar het strand. De golven zijn vandaag helaas niet zo hoog. Dirk moet het dan ook doen met drijven op zijn bodyboard. ’s Avonds vermaken we ons met een paar potjes Yahtzee. Elke avond spelen we drie potjes. Vooralsnog lijkt het geluk meer met Dirk te zijn dan met mij. Gelukkig heb ik nog 19 weken de tijd om daar verandering in te brengen.

Vrijdag: oog in oog met de Australische Wallabie

Niet alleen thuis, maar ook hier hebben we toch weer onze structuur gevonden. Blijkbaar hebben we dat nodig. Het is gewoon ook heel efficiënt. Zo bouwt Dirk ’s ochtends het bed weer om tot tafel en bank, zorg ik voor het ontbijt en wassen we samen af. Ik kook dan ’s avonds het eten waarvoor Dirk de groenten heeft gesneden, waarna we opnieuw samen afwassen. Voor vertrek sluit Dirk het gaf af, ontkoppelt hij de elektriciteit en leegt de emmer met afvalwater. In de tussentijd zorg ik er dan voor dat alles binnen opgeruimd is en vast zit. Dirk rijdt en ik navigeer en organiseer. We zijn eigenlijk best een goed team.

Nadat we onze checklist voor vertrek hebben afgewerkt, vertrekken we richting Rockhampton. Een rit van 2,5 uur dit keer. We maken een mooie stop bij Lake Awoonga, een groot meer omgeven door een prachtig panorama van bergen. Ik kan mijn geluk niet op wanneer ik dan eindelijk, helemaal zelf, wallaby’s spot. Dirk weet niet hoe snel hij moet stoppen. Het helpt waarschijnlijk dat ik een paar keer hard “stop” roep. Daar zitten ze dan, klaar om gefotografeerd te worden: 3 wallaby’s. Als echte wallabiekenners zoeken we voorzichtig toenadering, stapje voor stapje. Ze laten ons tot een paar meter komen. Als wilde Japanners schieten we de ene foto na de andere. Wanneer we uiteindelijk te dichtbij komen, springen ze weg. Zo het lijkt de afgrond in. We volgen ze en zien dan nog veel meer wallaby’s. Zeker een groep van 10 tot 15. Blij dat ik ook eindelijk eens iets noemenswaardigs gespot heb, rijden we verder naar Rockhampton. Rond 4 uur sluit Dirk de elektriciteit aan en zorg ik voor een lekker biertje.

Zaterdag: terug naar het jaar 1900

We gaan vandaag echt ons best doen om een dagje rustig aan te doen. Wanneer we om 7 uur door de eerste zonnestralen gewekt worden, draaien we ons nog een keer om. Dit houden we vol tot half 8. We gooien voor 3 euro de was in een van de vier wasmachines die hier op het park staan en gaan dan ontbijten. Voor 2 euro gooien we een half uur later de helft van de was in de droger. De andere helft hangen we op aan de waslijn. Voor de wasserette op het park hebben ze mooie grote waslijnen neergezet. Het is allemaal weer goed verzorgd, zoals alles hier in Australië.

Na de afwas begint het toch wat te kriebelen. We willen nu toch wel even op pad. Op een kleine 10 minuten rijden, ligt het Rockhampton Heritage Village. Een openluchtmuseum waarin je kunt zien hoe de Australiërs begin 1900 woonden en leefden. Het is een prachtig museum, compleet met huizen, school, kerk, brandweer, schaapsscheerderij, treinstation en ziekenhuis. Overal mogen we naar binnen. Informatieborden leiden ons door een lang vervlogen tijd. De gebouwen zijn door families en organisatie uit de omgeving gedoneerd aan het museum. Ze zijn afgebroken op de plek waar ze eerst stonden en weer opgebouwd op museumgrond. Wanneer we het museum na 2 uren weer verlaten, hebben we echt het idee Australië beter te hebben leren kennen.

We drinken nog een kop koffie bij de Mc Donalds, weten bij de slijterij een fles wijn voor 3,5 euro op de kop te tikken en houden het dan voor vandaag voor gezien. Al met al, voor ons, een redelijk rustige dag.

Terugblik op week 7

Hoogtepunt: voor Dirk is dat natuurlijk het bodyboarden. Voor mij de wandeling bij Town of 1770. Ook het bezoek aan Nynke en haar familie en het oog in oog staan met de wallaby’s scoren hoog. Kiezen is ook zo moeilijk!
Lekkerste eten: voor het eerst in ons leven maakten we pompoen klaar. Die kosten hier voor een kilo nog geen euro. En hij was heerlijk. Helemaal geslaagd!
Meest irritant: dat de zee vanaf half oktober vergeven is van levensbedreigende kwallen (stingers). Zwemmen in de zee wordt zonder speciaal pak niet geadviseerd. Dit pak bedekt je hele lichaam, zodat de kwallen minder kans hebben hun tentakels in je lichaam te zetten. Voor geen duizend euro dat ik zo’n pak aantrek natuurlijk.
Meest verrassend: dat we eindelijk een oplossing hebben gevonden voor het rammelen van de opklaptafel in de camper tijdens het rijden. Een doekje er tussen en hij is muisstil. Zo simpel. Dat we dat niet eerder hebben bedacht.
Lekkerste snack: de Lemington cakejes die Arwin voor ons maakte toen we Nynke en haar familie in Brisbane bezochten.
Meevaller: al sinds ons vertrek mist onze campingtafel een dopje onder een van zijn poten. Wat wil het toeval? Dat we op de camping in Town of 1770 precies zo’n dopje vinden op de aan ons toegewezen campingplek. Als dat geen meevaller is.
Tegenvaller: dat er na Gympie geen Aldi meer te vinden is. We hebben internet er op nageslagen en we komen er ook geen meer tegen. In het noorden van Queensland zijn ze er gewoonweg niet. Dat wordt even afkicken.
Opvallend: dat er langs de snelweg borden staan met triviavragen om ervoor te zorgen dat mensen niet achter het stuur in slaap vallen. Een minuut later staat er dan (gelukkig) ook een bord met het antwoord.
Aantal gelezen boeken tot nu: Dirk, 18 boeken (favoriete boek afgelopen week: James Patterson, Zij die gaan Sterven); Annique, 10 boeken (favoriete en enige gelezen boek afgelopen week: James Patterson, De derde aanslag). We zitten beide duidelijk in de James Pattersonfase.
Het weer afgelopen week: warm en zonnig, overdag tussen de 22 en 28 graden, met af en toe veel wind en een kort regenbuitje.
Handig: dat onze rookmelder makkelijk te demonteren is. De rookmelder zit precies boven het fornuis. Zodra we het gas aanzetten om te koken, piept hij indringend in ons linkeroor. Niet zo’n handige plek in zo’n kleine camper met keuken(tje).
Leuk om te weten: dat Dirk al ruim 20x Yahtzee heeft gegooid in 30 potjes. Gelukkig is het met Yahtzee net zoals met voetbal. Het maakt niet uit hoe je speelt. Het gaat erom dat je wint. En vooralsnog staat hij 4 punten achter.
Budget: voor Australië hebben we een dagbudget vastgesteld van €130,-. Door de extra kosten voor de aansprakelijkheidsverzekering hebben we dit moeten bijstellen tot een dagbudget van €150,-. In Australië gaven we in de eerste drie weken gemiddeld €133,87 uit. Afgelopen week gaven we van deze drie weken het minste uit, namelijk gemiddeld €125,04 per dag. Met name de campings waren (€5 tot €7,50 per dag) goedkoper. We slapen regelmatig op campings van Big4 en Top Parks waar we met onze camper van Apollo 10% korting krijgen.
Bestemming week 8: komende week reizen we verder naar het noorden van de oostkust van Australië. Eindbestemming is Cairns. Daar leveren we maandag 24 oktober onze camper weer in.