Manning Park

Vanochtend worden we voor de eerste keer deze vakantie wakker gemaakt door het vrolijke jingeltje van de mobiele wekker. Het is 7 uur. We willen vandaag vroeg vertrekken, omdat we vandaag veel willen zien. We ontbijten en wassen af -zoals iedere ochtend- en vertrekken om iets na achten. We gooien de tank eerst nog vol en willen eigenlijk ook de propaantank nog even bijvullen, maar dit laatste kan niet bij het tankstation waar we tanken. Dit moeten we later vandaag dus nog even doen. We willen de laatste paar dagen immers niet in de kou zitten. De dag van vandaag moet ons naar Manning Park brengen en ons uiteindelijk naar het plaatsje Hope leiden. We nemen Highway 3 naar Manning Park en bereiken het park na zo’n 50 km. Het is weer prachtig weer vandaag, de zon schijnt volop. In Manning Park maken we enkele mooie, maar korte wandelingen. Nog niet alle paden zijn open vanwege de sneeuw die er op sommige paden nog ligt. Ook in Manning Park zijn uiteraard enkele caches te vinden, een zelfs onder een pak sneeuw.

Rond half een lunchen we op een mooie parkeerplek. Een niet zo lekker soepje dit keer en gelukkig wel erg lekkere broodjes die we beleggen met chocopasta, jam en ham. Oftewel: al het beleg dat we altijd alleen maar op vakantie kopen. We rijden verder naar Hope en bezoeken ook dit keer eerst weer het Informatiecentrum. We krijgen een folder met een paar mooie wandelroutes en we besluiten om een camping op te zoeken in de buurt van een van de wandelroutes om dan vervolgens vanaf de camping deze route te gaan wandelen. We rijden de heuvels in naar de uitgekozen camping. Tot onze verbazing is er echter geen plek voor ons. Het is May Long Weekend, een nationaal feestweekend en volgens de eigenaar van de camping zitten in dat weekend nagenoeg alle campings vol. May Long Weekend is de start van het camperseizoen en iedereen trekt er dan ook met de camper op uit. Het plan dat we eerder hadden opgevat, laten we dan ook maar snel varen. Het nieuwe plan wordt het vinden van een camping. We kiezen een camping uit met een groot aantal staplaatsen. Daar zal toch wel een plekje vrij zijn. Op onze vraag om een plekje voor de nacht vertelt de eigenaresse ons dat het May Long Weekend is (wisten we al) en dat de camping -en waarschijnlijk ook alle andere campings in Canada- vol zit (wisten we ook al). We geven aan niet veel eisen te hebben en genoegen te nemen met wat ze maar heeft. Zo krijgen we toch nog een plekje om te overnachten en wel op nummer 27 op een pad met nogal wat stenen. We klagen niet, we hebben een plekje. De eigenaresse is ook nog zo vriendelijk voor ons te bellen met een camping op de route die we morgen willen rijden. De camping lijkt vol te zitten, maar ze mag morgenvroeg terugbellen. Wellicht dat er een afzegging is. De rest van de middag brengen we door bij de camper. We lezen een boekje en maken ’s avonds een vuurtje aan met het hout dat we nog over hadden van gisteravond.

Morgen rijden we verder naar Vancouver. Het eind komt helaas langzaam in zicht. Nog 150km te gaan tot onze eindebestemming. We maken ons geen zorgen of we morgen een plekje zullen vinden. Desnoods nemen we een plekje zonder electriciteit. Dat hebben we eerder gedaan. We hebben ’s avonds slechts twee uurtjes licht nodig. Het wordt hier immers pas rond 9 uur donker. Voor de rest hebben we alles bij ons: de tanks zijn gevuld met water en gas. Meer hebben we niet nodig.