Draa Vallei

We slapen heerlijk in onze berbertent onder de dikke dekens. We worden wakker tegelijk met het doorbreken van de eerste zonnestralen. Volgens ons horloge is het 8 uur. Om half 9 stappen we de ontbijtzaal binnen. We lijken de enigen te zijn die al op zijn. We gaan maar eens op zoek naar iemand om te vragen hoe laat het ontbijt wordt geserveerd. We vinden de klusjesman, hij laat ons weten dat hij iemand zal roepen. Het duurt al met al nog een half uur voordat we in de keuken gerommel horen en onze Marokkaanse thee wordt gezet. Het is inmiddels over 9 uur. Althans dat denken we. Al snel komen we er achter dat we al een hele dag in een andere tijdzone leven en dat ook in Marokko van zaterdag op zondagnacht de klok een uur is teruggegaan. Dit in tegenstelling tot informatie die we eerder meenden gelezen te hebben. Het is dan ook geen 9 uur, maar nog maar 8 uur in de ochtend. Nu begrijpen we waarom we de enigen zijn in het restaurant. En ook gisteren hebben we geen moment beseft dat we in een andere tijdzone leefden dan de rest van Marokko. Hebben we er zomaar even een heel uur bij vandaag.

We vertrekken dan ook vroeg, al om 9 uur. We rijden vandaag, naar het schijnt, een van de mooiste routes van Marokko…die door de Draa Vallei, de meest vruchtbare vallei van Marokko. De route is inderdaad prachtig. Doordat de vallei zo vruchtbaar is, leven hier ook meer mensen. De ene na de andere oase doemt op. Aan de kant van de weg proberen de vele dadelverkopers hun handel te slijten. Zo af en toe springt er een half op de weg wijzend naar de doos dadels in zijn hand. Het gemiddelde maandsalaris ligt in Marokko op 900 dirham, een kleine 90 euro. Wij kunnen dat ons bijna niet voorstellen. Dat verklaart wel waarom er zoveel afval wordt gedumpt aan de kant van de weg. Het land is te arm om hier een goede voorziening voor te treffen. Overal waar je kijkt, zie je afval. Zo zonde van de prachtige natuur hier. Ook springt er regelmatig iemand langs de kant van de weg omhoog in de hoop meegenomen te worden voor een lift. In Marokko wordt veel gelift. De afgelopen twee weken hebben we al veel mensen in, zo het lijkt, “the middle of nowhere” aan de kant van de weg zien zitten of lopen, die dan opspringen wanneer je langs rijdt, de duim omhoog. De rit door de Draa Vallei is, het wordt bijna eentonig, prachtig. Na 4,5 uur rijden we Zagora binnen. Het is, vanwege het terugdraaien van de klok, nog vroeg. Rond half 2 komen we aan bij onze accommodatie: La Petite Kasbah.

De ontvangst is uitermate vriendelijk. Ook hier krijgen we als welkom een kop Marokkaanse thee. We krijgen een fotoboek te zien van de renovatie van de kasbah. Gelijk is duidelijk dat deze mensen erg trots zijn op hun accommodatie. Dat is ook goed te zien aan de manier waarop alles is onderhouden en hoe ze met ons als gasten omgaan. Ze doen werkelijk alles om het ons naar de zin te maken. We voelen ons gelijk thuis. ’s Middags lezen we wat bij het zwembad. Dirk neemt zelfs nog even een duik. Na het zwembad in Boumalne lijkt elk zwembadwater warm. Aan het eind van de middag wordt ons een wandeling aangeboden door de palmtuinen en straten rondom de accommodatie. Het is een leuke wandeling waarbij we veel leren over het leven hier. Het is bovendien een wandeling die we nooit zelf gemaakt zouden hebben, omdat we dan langs zoveel lokale mensen zouden moeten lopen die zich op ons zouden storten, dat we ons daar niet prettig bij gevoeld zouden hebben. We zijn dan ook blij met de interessante rondleiding. Na een uur komen we terug bij onze accommodatie waar ons een geweldige maaltijd wordt voorgezet. Onwetend dat er nog een hoofdgerecht volgt, storten we ons op de heerlijke warme groenteschotel. Meer dan genoeg voor een maaltijd voor twee. Pas wanneer het lege bord van de groenteschotel wordt afgeruimd en er een tajine met köfta in tomatensaus en couscous voor ons neer wordt gezet, snappen we dat de groenteschotel het voorgerecht was. De 3-gangen menu’s hier in Marokko zijn echt overdadig. Tot op heden hebben we om die reden ook altijd alleen een voor of hoofdgerecht genomen. Hier zit het eten bij de prijs in, vandaar de onwetendheid. Het eten is overheerlijk. De kok mag zo mee naar huis. Zonder twijfel de lekkerste maaltijd die we tot nu toe hebben gehad in Marokko. Morgen rijden we naar Taroudant, een lange rit van 6 uren. We hebben daar opnieuw een mooie accommodatie geboekt: Les Bains Bèrberes.