Een gewaarschuwd mens telt voor twee

We zijn al voor de wekker wakker en staan om 6 uur op. Het wordt vandaag een lange reisdag. Afhankelijk van weer, verkeer en drukte bij de grensovergang minimaal 10 uren. Om kwart voor 8 nemen we afscheid van het paradijs en stappen we in een minibus die ons naar de pier brengt. De bus is al compleet vol met toeristen die net als wij de transfer naar Siem Reap hebben geboekt. We nemen daarom naast de chauffeur plaats. Ik zit enigszins klem op een tussenzitting, mijn benen kan ik slecht kwijt. Het is ook eigenlijk geen stoel, maar meer een grote armleuning. Maar goed, het gaat en we zitten. We rijden richting pier waar om half 9 de ferry vertrekt naar Laem Ngop. Daar gaat de rit verder naar de grens. Onderweg stoppen we even bij een benzinestation om de benen te strekken. Maar verder is het een lange rit van ongeveer 4 uren. Rond half 2 worden we afgezet bij een eettent net voor de grens. Daar worden de formaliteiten geregeld. We waren erop voorbereid dat we zouden worden afgezet bij het aanschaffen van een visum en dat is ook zo. In plaats van de 20 dollar die we aan de grens zouden betalen, wordt van ons nu per persoon een slordige 1200 baht -oftewel 30 euro- gevraagd. We hadden vooraf al besloten ons hier niet druk om te zullen maken. De trip was slechts 10 euro per persoon. Wat we niet wisten, was dat we in bahts zouden moeten betalen. Als we het visum zelf aan de grens zouden hebben kunnen regelen, hadden we in dollars moeten betalen. Onze oplichters geven echter de voorkeur aan bahts. Dirk wordt achterop een brommer meegenomen naar een pinautomaat en een kwartier later hebben we een visumstempel in ons paspoort en zijn we 60 euro armer. We eten nog een pad thai en worden daarna in een truck meegenomen naar de grens.

De grensovergang is een hele happening. Eerst mogen we in de rij voor een loket om Thailand uit te komen, vervolgens is het een kleine kilometer lopen naar de Cambodjaanse post. Daar mogen we weer plaats nemen in een rij. De formaliteiten nemen hier iets langer in beslag. Onze paspoorten worden aandachtig bekeken, alle stempels van dichtbij beoordeeld en wanneer de douanier het paspoort geheel lijkt te hebben doorgebladerd, begint hij opnieuw. Uiteindelijk krijgen we dan toch de vereiste 8! stempels op de verschillende formulieren en mogen we Cambodja in. Het is weer erg warm vandaag, de temperatuur ligt rond de 35 graden. We zijn dan ook blij wanneer we onze backpacks na de grensovergang eindelijk weer in een bus kwijt kunnen. Deze bus brengt ons naar een busstation, zo blijkt. Daar krijgen we de keus: of mee met de langzame, grote bus die er (met stop) 5 uren over zal doen naar Siem Reap of een minibusje pakken die ons 2 uren later in Siem Reap zal afleveren. Dit minibusje kost 200 baht (5 euro) extra per persoon, maar levert ons dan wel midden in het centrum af i.p.v. op het busstation. Het is inmiddels kwart over 3. We zijn al behoorlijk moe van het reizen en kiezen er daarom, samen met de rest van de toeristen waar we mee reizen, voor om de snellere minibus te nemen. We betalen de 200 baht per persoon en gaan dan met 10 man en de chauffeur op weg naar Siem Reap.

We zien direct dat Cambodja anders is dan Thailand. Het is armer, er rijden meer mensen op een fiets rond en er is veel meer water. Elk jaar rond september/oktober treedt het Tonle Sap meer buiten haar oevers. Dit zorgt voor veel water en overstromingen. Rijstterassen staan volledig onder water, maar ook veel huizen liggen grotendeels in water van een halve meter tot een meter hoog. We zien mannen en vrouwen tot hun nek in het water tussen de rijstterassen waden met een visnet. Ook zien we mannen en vrouwen die tot hun middel in het water staan in een poging hun huizen te bereiken. Kinderen fietsen door centimeters diep water. Het is surrealistisch om te zien, met name vanwege de wijze van omgaan met het leven met water door de Cambodjanen. Voor hen lijkt het de normaalste zaak van de wereld om zich in hun mooie jurken door het water een weg naar huis te banen. Wij hebben zoiets nog niet eerder gezien. Rond half 7 rijden we in het donker de door water overstroomde straten van Siem Reap binnen. We zouden worden afgezet bij Pubstreet, maar wanneer we hier voorbij rijden, besluiten we de chauffeur te vragen waar hij ons af gaat zetten. Pubstreet zijn we immers al voorbij. De chauffeur antwoordt niet. Ook de andere toeristen laten nu van zich horen. De chauffeur rijdt echter zwijgend verder. Hij rijdt een donkere straat in en daarna een tweede en derde donkere straat. Uiteindelijk stopt hij bij een bushangar. Hier staan tuktuks op ons te wachten. De schijnbare leider van de tuktuk-chauffeurs opent de deur van de bus voor ons en zegt dat de tuktuks ons naar ons hotel zullen brengen. Uiteraard moeten we hier voor betalen. Worden we dus nog een keer opgelicht. Deze keer zagen we echter niet aankomen. De schijnbare leider ruikt naar drank. Met hem gaan we zeker niet mee. We blijven nog een tijdje in de bus zitten, doen ons beklag en geven aan dat we verwachten dat de bus ons alsnog bij Pubstreet afzet. Daar hebben we immers voor betaald. Na 5 minuten besluiten we eieren voor ons geld te kiezen. We zijn moe, het is donker en we willen naar ons hotel. We kiezen de tuktuk-chauffeur die het meest betrouwbaar uitziet: een jongen van een jaar of 20, die de hele ophef enigszins vervelend lijkt te vinden en die niet naar drank ruikt. Hij zet ons keurig bij ons hotel af en is blij met de 2 euro die wij hem betalen. Daar zijn we vanaf. Wat een dag, maar we zijn er dan eindelijk om 19.00 uur.

In het hotel worden we erg vriendelijk ontvangen. We krijgen bovendien een lekker drankje aangeboden. Onze kamer is helemaal prima en ligt aan het zwembad. Daar duiken we gelijk nog even in. Rond half 9 lopen we richting het centrum om nog iets te gaan eten. Het centrum ligt op nog geen 5 minuten lopen. Het centrum bestaat uit veel restaurantjes, barretjes en marktjes. Het is er erg gezellig met veel lichtjes en muziek. We eten onze eerste Cambodjaanse maaltijd. Even wennen na de geweldige Thaise keuken. Het valt een beetje tegen, maar misschien hebben we niet de goede gerechten gekozen. Morgen een nieuwe poging. We eten nog een ijsje en lopen dan terug naar het hotel. Het is inmiddels tegen elf uur. Moe van de dag vallen we tegen middernacht in slaap.