Selamat Datang in Langkawi
De wekker gaat vanochtend om 7 uur. Door de omgevingsgeluiden zijn we beide al ruimschoots voor de wekker wakker. Vandaag is de dag dat we Thailand tot ziens gaan zeggen en dat we ons derde land van de reis aan gaan doen: Maleisië. Na ons ontbijt nemen we een motortaxi naar de haven. Aangezien we het land via zee gaan verlaten, moeten we ruim op tijd bij de immigration office zijn. We ruilen onze voucher en paspoorten in voor de boottickets en worden verzocht om ons een dik uur later weer te melden. We grijpen de gelegenheid aan om in een nabije koffieshop een espresso en een koffie te scoren. Rond 10 uur melden we ons weer bij het ferry verzamelpunt. We zien onze rugzakken op een longtailboot richting een ferry platform verdwijnen. Aangezien het langs het strand te ondiep voor een ferry is en er geen aanlegsteigers op Koh Lipe zijn, worden we een half uurtje later ook met longtailbootjes naar het ferry platform gebracht. De boottocht richting Langkawi duurt ongeveer 1,5 uur waardoor we rond 14.00 uur lokale tijd, in Maleisië is het 1 uur later dan in Thailand, aankomen. Bij de douane gaan we in de verkeerde rij staan, want een aantal mensen vooraan in “onze” rij duren zo lang bij de douanebeambte dat we uiteindelijk in de andere rij achteraan sluiten en ook nog eerder aan de beurt zijn dan wanneer we in de eerste rij waren blijven staan. Gelukkig is het slechts tegen de veertig graden en maken we ons niet druk. Achter de douane blijkt een winkelcentrum te zijn waarin we ook een foodcourt aantreffen. Annique neemt naanbrood met kaas en knoflook en ik neem een Maleisische nasi (met volgens mij kleine ansjovisvisjes erin, de oogjes staren me in ieder geval vriendelijk aan).
Na het eten wisselen we onze laatste Thaise baths in voor Maleisische Ringits waarna we een taxi richting ons hotel nemen. We hadden eigenlijk een ferry richting een haven dichterbij ons hotel willen boeken, maar die boten bleken in deze tijd van het seizoen niet meer te gaan. De taxirit duurt derhalve zo’n drie kwartier waardoor we meteen een mooie indruk van Maleisië krijgen. Langkawi is zo’n groot eiland dat je niet eens het gevoel hebt dat je op een eiland bent. De wegen zijn goed en de sfeer doet zelfs een beetje westers aan. Maar dan wel met palmbomen langs de weg. De toegangsweg naar ons hotel belooft heel wat. Het mag best een keer gezegd worden, maar Annique weet de hotels wel uit te zoeken. Ons tweetallig reisgezelschap treft het maar met zo’n reisleider. Na inchecken bij ons hotel, het Berjaya Beach Resort, moeten we ons melden bij een shuttle desk. Het resort is namelijk zo groot dat ze meerdere shuttlebusjes hebben die je op verzoek van en naar je chalet brengen. Daarnaast is er nog een shuttledienst die je naar een nabijgelegen kabelbaan brengt.
In onze kamer/mini-chalet aangekomen, zijn we blij verrast hoe het eruit ziet. Een prachtig balkon met uitzicht op jungle en een beetje zee. Wat wil je nou nog meer. Nou…. bijvoorbeeld een kamer met naast een airco ook een fan, föhn, strijkplank, dimbare lichtjes en een lekker bed. Daarnaast nog een mooi zwembad, een mooie zee en 5 restaurants om uit te kiezen. Ha ha, alle gekheid op een stokje natuurlijk, we zijn snel tevreden maar zo nu en dan wat luxe zeggen we geen nee tegen. Ik vraag me dan wel altijd af wat de duurdere kamers dan nog meer te bieden hebben, aangezien wij een van de goedkoopste kamers hebben uitgekozen.
Hoe dan ook, het is een schril contrast met de bamboohut van afgelopen dagen (welke ook supercool was). Annique nogmaals bedankt voor het uitzoeken van dit mooie stekkie.
Na ons opgefrist te hebben, bellen we 4 op de telefoon om opgehaald te worden en naar de lobby gebracht te worden. We zoeken een leuk plekje (in de schaduw) bij het zwembad uit en nemen een verfrissende duik in het zwembad. In de poolbar met krukken in het zwembad nuttigen we nog een mocktail (alcoholvrije cocktail) waarna we vanaf een ligbed nog wat lezen. Annique leest wat in de Lonely Planet en is daarnaast in een Thriller van Lee Child begonnen. Ik ben in een sci-fi boek van Pittacus Lore bezig. Rond half 8 nemen we de shuttleservice terug naar onze kamer. Na douches en omkleden genieten we nog van een overheerlijk Indiaas diner in het beach restaurant. Vanaf onze tafel zien we de krabben over het strand rennen. Erg leuk om te zien. Tijdens het eten bespreken we tevens de plannen voor de rest van de reis. Het lijkt alsof we al weer zolang weg zijn, maar we zijn pas op de helft en we moeten er natuurlijk wel voor zorgen dat we over twee weken ons vliegtuig vanuit Singapore kunnen halen. Maar enfin, eerst nog een hoop leuke dingen doen de komende dagen op Langkawi………..
