Marrakech

De dagen vliegen om. Zo zitten we ’s ochtends aan het ontbijt en zo is het alweer tijd om het verhaal van de voorbije dag te schrijven. Minder dan 3 weken geleden vertrokken we uit Nederland. Inmiddels hebben we alweer vele avonturen beleefd en reizen we vandaag naar onze laatste bestemming: Marrakech. Een rit van 180 km door een vrij vlak landschap. Onderweg pakken we nog een cache mee die verstopt ligt in een inmiddels tot ruïne vergane kasbah. Rond 1 uur bereiken we ons hotel, een rustig gelegen hotel in de drukte van de stad. De kilometerteller staat bij aankomst op 3200 gereden kilometers. We zoeken gelijk het zwembad op. Even lekker relaxen voor we ons in de hectiek van Marrakech storten. Rond 4 uur gaan we op stap. We brengen een bezoek aan de Koutoubia minaret, gelegen op slechts 200 meter van ons hotel. De
luidsprekers die de minaret in elke hoek sieren, zullen ons morgenochtend om half 6 wel weer wreed in onze slaap storen. We zijn er nog steeds niet aan gewend op een dergelijk tijdstip op te worden geroepen voor gebed. In het park dat grenst aan de minaret ligt volgens onze gegevens een cache verstopt. De gps leidt ons naar een palmboom. We bekijken en betasten de palmboom op elke denkbare plek op zoek naar de cache tot we een beveiligingsmedewerker naar ons horen fluiten. We denken dat hij niet blij is met ons ophouden in zijn tuin, maar hij blijft op zijn fluitje blazen ook wanneer we ons weer netjes op het pad bevinden. We lopen naar hem toe en horen hem in het Frans vragen of we ergens naar op zoek zijn. Wanneer wij in ons beste Frans antwoorden op zoek te zijn naar een cache, tovert hij deze tevoorschijn uit zijn zak. Deze verstopplek hadden we niet verwacht. We zetten onze naam op de rol en loggen de cache in onze gps. Dan lopen we richting de drukte van de soukhs en het Djemaa el-Fna plein.

Marrakech komt op ons gelijk over als een gezellige drukte. De straten zijn breed genoeg om rustig rond te kunnen kijken en adem te kunnen halen. Vanwege het grote aantal toeristen dat in Marrakech rond loopt, is de aandacht verdeeld en niet alleen op ons gericht. Van alle kanten worden we begroet en horen we koopmannen roepen: “cheap price”. Het doet ons denken aan de attractie “Fata Morgana” in de Efteling, waar je met een boot langs een zelfde soort tafereel wordt gevaren. Eenmaal aangekomen op het Djemaa el-Fna plein kijken we onze ogen uit. Het voelt alsof we zijn beland in één grote show. Rechts van ons zien we een slangenbezweerder die met zijn fluit de slangen probeert te laten dansen op de maat van zijn muziek. Links roept een dame of we een hennatattoo willen laten zetten. Voor ons laat een Engelse toerist zijn toekomst voorspellen door een tarotkaartenlegster en hebben tientallen mensen zich verzameld rondom een verhalenverteller. Muziek vult het plein, evenals de vele jus d’orangeverkopers. We lusten wel een glaasje. Dat zien de verkopers. Ze proberen elkaar te overschreeuwen om ons maar te bewegen de jus d’orange bij hun kraam af te nemen.

In de lonely planet lezen we dat het straattheater waar we vandaag getuige van zijn zich hier sinds 1050 AD non-stop afspeelt. Ooit was dit de plek waar de publieke executies plaats vonden. We drinken een kop Marokkaanse thee bij een restaurant op het plein en zien hoe de waarzegsters, slangenbezweerders en hennatattoo-zetters met het vallen van de avond plaats maken voor muzikanten, chefs die op hun grillplaten de lekkerste spiesen bereiden en verkopers van producten die licht geven en het daarom vooral in het donker goed doen. Duizenden mensen genieten op het plein van alles wat er om hen heen gebeurt. Het is een fantastisch schouwspel dat door UNESCO in 2001 is uitgeroepen tot “Masterpiece of World Heritage”. In één van de vele restaurants in de medina eten we een heerlijke maaltijd. Via het plein en de Koutoubia minaret lopen we vervolgens terug naar ons hotel. Morgen zijn we zeker weer van de partij!