Cultuur snuiven in Marrakech

Vandaag maken we een culturele voetreis door Marrakech. We staan vroeg op en vertrekken iets over 9 uur. De weersvoorspellingen laten veel regen zien aan het eind van de dag. Om die te ontlopen, een vroege start. We lopen zo’n 1,5 km alvorens we onze eerste bestemming bereiken: de Saadian Tombs. Sultan Ahmed al-Mansour ed-Dhabi heeft begin 17e eeuw kosten noch moeiten gespaard om hier een mausoleum te laten verrijzen met daarin zo’n 170 graven voor zichzelf, zijn vrouwen, kinderen, moeder en belangrijkste adviseurs. Wanneer we in een rij moeten aansluiten om het mausoleum van de sultan te bewonderen, hebben we even het idee zo plaats te mogen nemen in een van de karretjes van een achtbaan. Zodra we vooraan staan en een goed zicht hebben op het mausoleum weten we wel beter. Marmer in rood en groen omgeven door decoratief pleisterwerk, puur goud en een groot aantal pilaren sieren de tombes. We vervolgen onze weg naar de volgende culturele bezienswaardigheid: het Badi Paleis, tegenwoordig vervallen tot ruïne en daarmee een schim van wat het ooit geweest moet zijn. We kunnen ons daar nog wel een voorstelling bij maken. Tientallen ooievaars hebben zich genesteld op de vervallen muren. We lopen over het “courtyard”. De verzonken tuinen met sinaasappelbomen en de grootte van de bassins bieden ons een glimp van de voormalige grootsheid van het paleis. Het uitzicht vanaf het terras van het paleis over Marrakech is prachtig evenals de nog in redelijke staat verkerende guesthouses waar het bezoek van de sultan zich in de 16e eeuw tijdelijk een onderkomen vond. De vloeren zijn prachtig betegeld met groene en rode mozaiektegels. Ook een bezoek aan de catacomben van het paleis is de moeite waard.

We lopen weer naar buiten en kopen wat te drinken bij één van de shops. Ook laten we een doos met koekjes vullen bij de plaatselijke bakker. De man vraagt 35 dirham. Hij wijst een doos aan waarvan de inhoud gelijk staat aan 35 dirham aan koekjes. Zoveel koekjes willen we echter niet. We vragen de man de doos voor 20 dirham te vullen. Dat begrijpt hij niet. Uiteindelijk lopen we naar buiten met de doos van 35 dirham voor het bedrag van 20 dirham. De cola en (een aantal van) de koekjes eten we op op een bankje op een plein dat uitzicht biedt op de buitenkant van de Saadian Tombs en een deel van de medina. Met gevulde maag en uitgeruste voeten lopen we verder. We bezoeken de Joodse stadswijk, doen een rondje om het koninklijk paleis en lopen uiteindelijk voor 10 dirham p.p. (1 euro) binnen bij het Bahia Paleis. De entreekosten in Marokko voor bezienswaardigheden zijn echt minimaal. Daar worden we niet arm van. Slechts een deel van het 8 hectare en 150 kamers tellende paleis is opengesteld voor publiek. Gelukkig maar, want dat zou wel,iets te veel van het goede zijn. We mogen een blik werpen op het leven dat hier rond 1900 werd geleid door vizier (hooggeplaatste regeringsfunctionaris) Abu “Bou” Ahmed, zijn 4 vrouwen en 24 concubines. Het paleis doet aan als de riads waarin wij verbleven hebben maar dan in het groot. Een binnenplaats met daaromheen aan elke zijde een verblijf. De plafonds zijn schitterend beschilderd en elk verblijf heeft een eigen haard. Iets dat mij uiteraard zeer aanspreekt. Verder wordt elk van de kamers gekenmerkt door prachtig sierwerk en immense houten deuren.

Eenmaal weer buiten voelen we de eerste regendruppels. We besluiten langzaam terug te lopen naar ons hotel. De route leidt langs het Djemaa el-Fna plein waar we besluiten in een van de restaurants nog even iets te eten en te genieten van alle actie op het plein. Het begint steeds harder te waaien. Waarzegsters en verhalenvertellers verbergen zich onder de strakgetrokken paraplu’s, dikke vesten en jassen worden aangetrokken, Marokkaanse mannen houden hun hoofddeksels vast. Langzaamaan wordt het minder druk op het plein. Een aantal verkopers houdt het voor gezien, evenals de toeristen. Op de valreep kopen we nog een stevige rieten tas, in mooi turquooise, voor onze souvenirs. De vrouw is blij nog iets verkocht te hebben voor het weer nog verder omslaat. We hebben het hotel nog maar net bereikt voor het noodweer losbarst. De regen komt met bakken uit de hemel. De lucht koelt snel af. Onze eerste echte regenbui deze vakantie. Met een beetje geluk spoelt hij onze stoffige auto nog schoon en bespaart ons daarmee een rit naar de wasstraat morgen…