Wandelen rond Lake Louise

Vanochtend werden we rond half 8 wakker. De regen tikte zacht op het dak van de camper. Gelukkig werd het snel weer droog. Na het ontbijt vertrokken we dan ook. Na de tanks te hebben geleegd en water te hebben bijgevuld, reden we naar het Informatiecentrum van Lake Louise. We informeerden naar enkele wandelingen waarbij we niet tot onze knieën in de sneeuw zouden zakken. Volgens de baliemedewerkster waren alle wandelroutes nog besneeuwd. Ze raadde ons een wandeling aan bij Lake Louise die erg populair was. Hierdoor zou de sneeuw vast en zeker platgetrapt zijn en zouden we niet tot de knieën in de sneeuw zakken. Na voor Dirk nog even een grote kop koffie bij de plaatselijke koffieshop te hebben gehaald, reden we richting Lake Louise, volgens de reisgids een must-see. Het meer werd omringd door een enorm hotel dat volgens de reisgids bijna 500 dollar per nacht zou moeten kosten. Mooi stond het hier in ieder geval wel zo aan het meer. Ook Lake Louise was besneeuwd. Het meer zelf lag echter wel prachtig tussen de bergen en door het ijs kon je de mooie turkooise kleur toch nog zien. Ook hier moest weer een cache te vinden zijn. Deze cache vergde echter wel wat geklauter en wel door sneeuw waar nog nauwelijks over gelopen was, oftewel: we zakten weer tot onze knieën in de sneeuw. Na enig geklauter, vonden we de cache en konden we deze opnieuw aan onze verzameling gevonden caches toevoegen.

We besloten de Lake Shore Trail te doen, een wandeling van 2,5 km heen en dezelfde 2,5 km terug langs Lake Louise. De sneeuw was inderdaad platgetrapt hetgeen het een stuk makkelijker maakte om de wandeling te doen. Af en toe kwam het zonnetje tevoorschijn waardoor het meer er nog mooier uitzag. Op de weg terug was de sneeuw al behoorlijk drapperig geworden. Dit maakte het lastiger om over de sneeuw te wandelen. Gelukkig hadden we ook nu weer de wandelstokken bij ons. Meerdere malen hebben we toeristen die we tegenkwamen enigszins jaloers horen zeggen wat een goed idee die stokken waren geweest. En inderdaad, we zijn blij dat we ze meegenomen hebben uit Nederland. Niet dat we ze mee hadden genomen om door de sneeuw te banjeren, maar ze komen daarvoor nu toch wel erg goed van pas. Enkele meters voor we de camper bereikten begon het te regenen. We hadden opnieuw geluk gehad.

Na in de camper een broodje te hebben gegeten, deden we in de supermarkt nog wat laatste inkopen. Morgen gaan we de bekende route rijden over de Icefields Parkway. Langs deze weg is geen supermarkt te vinden en de restaurantjes die we tegenkomen, schijnen zo duur te zijn dat aangeraden wordt zelf eten en drinken mee te nemen. Dat doen we dus ook maar. Na wat inkopen te hebben gedaan, rijden we de eerste 25km op de Icefields Parkway. We willen vannacht niet op dezelfde camping staan als afgelopen nacht en dus nemen we de eerstvolgende camping. Deze camping, Mosquito Creek, blijkt echter geheel verlaten. Meer dan een parkeerplaats lijkt het niet. Omdat de volgende camping nog zeker 100km rijden is, het stuk dat we morgen juist op een rustige manier willen bekijken, besluiten we toch hier te blijven. We staan er enkele uren lang helemaal alleen. Gelukkig krijgen we later op de dag nog gezelschap van twee campers en twee gewone wagens. Vandaag geen electriciteitsaansluiting. Eens kijken hoelang we het met de stroom kunnen doen. Gelukkig wordt het ook hier pas rond half 10 donker…