Essaouira

In geen enkele vakantie hebben we zo weinig de wekker gezet als deze reis. We hoeven dan meestal ook niet heel vroeg op te staan. Omdat we een auto hebben en de rit naar de volgende bestemming onderdeel is van datgene wat we willen zien, is opstaan rond 8 uur meestal vroeg genoeg. Geen wekker zetten, bevalt prima. Ook vanochtend worden we zonder wekker wakker. We slapen in Agadir, voor de afwisseling, eens in een groot hotel. Voor het eerst dan ook een ontbijtbuffet. Er is geen nee te koop. Toch houden we het bij koffie/thee, jus d’orange, een crêpe, wat yoghurt, salade en brood. We vertrekken om 10 uur en rijden naar de kasbah van Agadir die hoog boven de stad uittorent. Agadir is in 1960 geheel verwoest door een aardbeving. 18.000 mensen kwamen daarbij om. De kasbah is een van de weinige overblijfselen van vóór de aardbeving. Vanaf de kasbah hebben we een prachtig uitzicht over Agadir, de haven, het strand en de boulevard. En ook hier vinden we tussen de oude muren een cache, oftewel: nummer 4 in Marokko.

Via een prachtige route langs de kust en over opnieuw een bergpas rijden we naar Essaouira, een vissersstadje aan de kust van Marokko. Onderweg zien we opnieuw een groot aantal Arganbomen en worden we ook nu weer getrakteerd op het onvergetelijke zicht van geiten in een boom. We stoppen bij een coöperatie waar men Arganproducten produceert en verkoopt We krijgen een uitleg over de productie van Argan. De Argannoten hebben een hard omhulsel. Om die reden moeten de noten eerst door de geiten gegeten en verteerd worden. Pas daarna kunnen de noten verzameld en verwerkt worden. Om 1 liter Arganolie te produceren, is 30 kg Argannoten nodig en 15 uur (hand)werk om de olie uit de noten te halen. Een lang en moeizaam proces. De olie is dan ook niet goedkoop: 14 euro tellen we neer voor één fles. Niet veel later maken we opnieuw een stop. Dit keer bij een “shop” aan de kant van de weg die aardenwerkproducten verkoopt. We willen graag nog een tajine meenemen naar huis. Hoe we die meenemen is van latere zorg. In Nederland kost een tajine al snel een kleine 100 euro. Dat zal hier vast veel goedkoper zijn. We vinden een beschilderde tajine die we beide mooi vinden en vragen naar de prijs. We denken dat we het niet goed verstaan, maar wanneer de verkoper de prijs voor ons opschrijft, blijkt dat toch het geval: 45 dirham (4 euro) vraagt hij voor de tajine. We hadden minimaal gerekend op 10 tot 15 euro. En voor dat bedrag hadden we ook nog eens verwacht hard te moeten onderhandelen. Voor 45 dirham gaan we niet eens afdingen.

Een tajine en een fles Arganolie rijker, rijden we rond half 4 Essaouira in. Ook hier moeten we weer even zoeken naar ons guesthouse. Maar goed dat we verschillende navigatieapparatuur bij ons hebben. We hebben een prachtige kamer in een zeer knus en Marokkaans aandoend guesthouse. Het is inmiddels 16.00 uur. We leggen onze backpacks op de kamer neer en vertrekken gelijk richting strand en medina. We drinken een kop Marokkaanse thee aan het strand en zoeken dan de Medina op. De medina van Essaouira staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO. We zijn gelijk onder de indruk. Er heerst een gemoedelijke sfeer in de blauw-witte straatjes. We kunnen rustig kijken bij de vele shops zonder direct aangesproken te worden. De straatjes zijn bovendien niet zo smal en druk als die in Fez. Het is er een gezellige drukte. We kopen een Marokkaanse theepot. De glaasjes voor bij de theepot hebben we eerder al gekocht in Tafraoute. Bij een zeer sfeervol Marokkaans restaurant eten we ’s avonds, bij kaarslicht, beide een overheerlijke tajine. Dirk gaat voor de tajine met kip, citroen en olijven en ik kies de rundvleestajine met abrikozen en amandelen. Om je vingers bij af te likken, zo lekker. Via de medina en de lokale soukh lopen we terug naar ons hotel. We vinden Essaouira een heerlijke plek en hebben veel zin de stad morgen verder te ontdekken.